Dornier Do17z-7 Kauz IDe Dornier Do 17 was in 1932 ontworpen als een snel postvliegtuig. Al snel na de machtsovername door de Nazi's werd het militaire potentieel van de Do 17 ingezien. Het postvliegtuig werd omgebouwd naar een verkenningsvliegtuig en middelzware bommenwerper door het aanbrengen van een glazen neus, defensieve bewapening en een bommenruim. Via een groot aantal versies werd de Do 17 verder doorontwikkeld tot het defintieve model, de Do17-Z, de meest gebouwde versie. Tijdens de Slag om Engeland bleek de Do 17-Z verouderd door een te lage topsnelheid, tekortschietende defensieve bewapening en een geringe bommenlast. Veel Do17's vielen ten prooi aan de Britse Hurricanes en Spitfires. De productie van de Do 17 stopte in de zomer van 1940. Het toestel werd opgevolgd door de veel snellere Junkers Ju 88 en de grotere en snellere Dornier Do 217.
Do 17z bommenwerper
In de zomer van 1940 begonnen ook de Britse nachtbombardementen op Duitsland. En hoewel de schaal daarvan aanvankelijk zeer bescheiden was, zat de Duitse Luftwaffe verlegen om nachtjagers. Het Reichsluftfahrtministerium vroeg de Duitse vliegtuigproducenten dan ook om oplossingen. Dornier schoof de Do 17z-7 naar voren, een Do 17z waarvan de glazen bommenwerperneus was vervangen door de dichte neus van een Ju88 met daarin drie mitrailleurs en een 20mm kanon. De bemanning werd teruggebracht van vier naar drie en in het voorste bommenruim werd een extra brandstoftank geplaatst voor extra actieradius.
Do 17z-7 Kauz I op Gilze-Rijen
Waarschijnlijk werden maar drie Do17z's omgebouwd tot Do 17z-7. Het toestel kreegt de bijnaam Kauz, wat in het Duits staat voor een groep kleine uilen, waaronder de steenuil. Alle drie de Do 17z-7's hebben van het najaar van 1940 tot het voorjaar van 1941 geopereerd vanaf de vliegbasis Gilze Rijen.
Do 17z-7 Kauz I op Gilze-Rijen.
Al spoedig bleek de Do 17z-7 niet te voldoen en werd een aangepaste versie ontwikkeld, de Do17z-10 Kauz II, onder andere met een meer aerodynamische neus, en een vergelijkbare versie van de Do 215, die Kauz III genoemd werd. Als nachtjager bleken deze toestellen ook niet erg goed te voldoen, maar ze werden wel gebruikt om te experimenteren met Spanner infrarood nachtzichtapparatuur en vroege versies va de Liechtenstein radar.
Als nachtjager bleek de Do17z-7 dus niet te voldoen. Niet alleen kon hij vijandelijke bommenwerpers in het duister niet vinden, hij had ook niet de snelheid om ze in te halen. Wel kon de Do17z-7 met enig succes ingezet worden als intruder. Door 's nacht boven de Britse vliegvelden rond te cirkelen kon hij bommen afwerpen als ergens een baanverlichting aanging, en kon hij langzaam vliegende landende Britse toestellen aanvallen.
Ik ga een van de, vermoedelijk, drie Do17z-7 Kauz I toestellen bouwen die in 1940 en 1941 gestationeerd waren op Gilze-Rijen, en wel deze R4+HK van 2./NJG 2. Deze komt in aanmerking omdat hij helemaal zwart was (een ander toestel had een groene bovenzijde), maar hij is toch leuk vanwege de witte band om de staart en de lichtblauwe beplating onder de motoren. Net een paar kleuraccenten dus.