Tuus
Modelbouwmagazine / Modelbrouwers Actie   allekabels.nl  
 
 
  Modelbouw woordenboek A tot Z   Modelbrouwers.nl winkel Winkel   Tips en trucs Tips en trucs   Facebook Organisatie   Facebook Club   Volg ons Twitter   Modelbrouwers YouTube-kanaal YouTube
Het is nu do 28 maart, 2024 13:49 pm

Alle tijden zijn GMT + 1 uur [ Zomertijd ]




Plaats een nieuw onderwerp Antwoord op onderwerp  [ 99 berichten ]  Ga naar pagina 1, 2, 3, 4, 5 ... 10  Volgende
Auteur Bericht
BerichtGeplaatst: wo 14 nov, 2018 21:39 pm 
Offline
Brouwer
Avatar gebruiker

Geregistreerd: wo 21 jan, 2015 14:17 pm
Berichten: 1939
Dat ze er ooit een 'Duckota' van hebben willen maken laat toch wel zien hoe veelzijdig 'het beste vliegtuig ooit' is!



Op de een of andere manier ben ik altijd gefascineerd geweest door amfibische vliegtuigen. Daarbij is een C-47 op drijvers ultiem. Maar ze voelde zich niet thuis op het water. Het bleef bij een handvol testvliegtuigen tijdens de oorlog en een paar exoten in de jaren daarna.
De vliegeigenschappen met drijvers waren zeer matig en de militaire noodzaak verviel snel. Met de grootste en zwaarste drijvers ooit toegepast, leek het toestel vooral op een olifant die alleen kon vliegen dankzij hele grote oren. Eerst een introductie van de militaire tak van de gooney bird familie.

Citaat:
Gooneybird in uniform
De eerste orders voor een aangepaste militaire variant van de DC-3 dateert van 16 september 1940. In juli 1941 volgde een order voor een standaard DC-3A als trainingstoestel voor parachutisten. Omdat deze niet speciaal ontwikkeld hoefde te worden, kon men al vanaf december 1941 de eerste C-53s ‘Skytrooper’ leveren. Vanaf januari 1942 kwam de nieuwe variant beschikbaar: de C-47 Skytrain. Deze had een versterkte romp, sterkere cabinevloeren, verstevigd landingsgestel, grote dubbele vrachtdeuren in de achterste romp en elk cabineraam was voorzien van ‘gommets’. Kleine openingen midden in het raam die diende als schietgat ter zelfverdediging of ventilatieopening in hete gebieden. Isolatiedekens in de cabine en tail cone waren weggelaten (dit laatste om zweefvliegtuigen te kunnen trekken). Als motor werd gekozen voor de 1200 pk sterke R-1830-92 ‘Twin-Wasp’ van de DC-3D.

Belangrijkste types
De toestellen in Britse service werden Dakota genoemd, mogelijk geïnspireerd door het acroniem DACoTA voor Douglas Aircraft Company Transport Aircraft. De titel ‘Gooneybird’ was een bijnaam die werd gebruikt voor alle varianten.
De letter ‘C’ was afkomstig van het Unified Aircraft Designation System en staat voor ‘Cargo’. C-47s die speciaal werden gebouw voor alternatieve missies kregen een aangepaste prefix: zoals de Gunship AC-47 (Attack), de EC-47 (Electronic warfare met als bijnaam “Electric Gooneys”), de VC-47 (VIP transport).

De eerste C-47s hadden een 12 volt elektrisch systeem. Deze werden gevolgd door de C-47A/RAF Dakota III met een 24 volt elektrisch systeem. De C-47B/RAF Dakota IV had R-1830-90C motoren met superchargers en extra brandstoftanks in de cabine voor de Himalaya routes. Ook werden cabin heaters geïnstalleerd en werd het startgewicht verhoogt. De C-47D is een standaard B model, waarvan de superchargers zijn verwijderd. Model C-47C was gebaseerd op de C-47A, dus met R-1830-92 motoren zonder superchargers, maar waren wel voorzien van de langere carburateurinlaat. Het prototype werd voorzien van EDO Model 78-29400 amphibious floats, waarvoor de type benaming werd voorzien van een X van ‘experimental’.


photo 460036

XC-47C
Na de aanval op Pearl Harbor in december 1941 werd het de VS duidelijk dat er een grote militaire confrontatie in de Pacific onafwendbaar was geworden. Daardoor ontstond de behoefte aan een vliegtuig dat vanuit een landbasis troepen- en goederen kon transporteren naar talloze kleine eilanden in de Pacific die niet over een start/landingsbaan beschikte.

In juli 1942 was de eerste XC-47C gereed (C/N 7365 #42-5671). Het toestel was voorzien van 12,8 meter lange Edo-78-29 400 drijvers, de grootste luchtwaardige drijvers ooit gebouwd. Omdat elke drijver ongeveer een ton woog, nam het laadvermogen af. Door de extra weerstand nam de maximale snelheid af met 48 km/u. Het bereik bleef nagenoeg het zelfde, omdat de drijvers zelf als brandstoftank diende, met elk een tankt van 325 US gallon.

photo 460038

Geen succes
De drijvers waren voorzien van een intrekbaar hoofdlandingsgestel en bestuurbare neuswielen. Omdat het hoofdlandingsgestel achter het zwaartepunt lag, waren de eigenschappen op de grond als die van een vliegtuig met neuswiel, terwijl de standaard C-47 een staartwiel heeft. Nog complexer was de bediening op het water.
Daar werd gestuurd behulp van de rempedalen die een hydraulisch roersysteem bedienden. Het linker rempedaal draaide het linker roer naar links; het rechter rempedaal draaide het rechter roer naar rechts. Als beide pedalen tegelijk werden ingetrapt, stuurden de roeren zowel naar links als rechts tegelijk, waardoor ze als een soort waterrem fungeerde.

Het 15,5 ton wegende vliegtuig was moeilijk te controleren in zijwind condities en kon weinig golfslag hebben. Bij het opstijgen moest het water zo glad zijn als een spiegel. Eigenlijk kon het alleen starten en landen vanaf binnenmeren en dan nog het liefst met windstil weer. Vanwege het hoge gewicht kwamen bij landingen op verharde banen klapbanden veel vaker voor dan normaal. Van Wright-Patterson Air Force Base, Ohio, werden enkele tests uitgevoerd met JATO-flessen (Jet Assistance Take Off). Ondertussen waren mariniers druk bezig de ene naar de andere landingsbaan aan te leggen in de Pacific, waardoor het gebied ontsloten werd voor conventionele transportvliegtuigen
en een C-47 op drijvers niet langer nodig was.

Een handje vol gebouwd
Het prototype vloog dus voor het eerst in juli 1942 en ging al weer verloren op 13 november 1943 in Jamaica Bay, Long Island, New York. Het toestel was vertrokken van Mitchell en Floyd Bennet Fields voor tests met overbelastingcapaciteit. De bemanning bleef daarbij ongedeerd.
Twee andere XC-47Cs werden eind 1943 toegevoegd aan het inventaris van de USAAF (42-92577 & 42-108868) en een derde toestel (42-92699) werd vrijwel direct terug geconverteerd naar C-47A standaard. Overigens heeft dit laatste toestel in de jaren ’70 alsnog met drijvers gevlogen in de Filippijnen onder de civiele registratie RP-C40. Ook zijn Edo drijvers voor een korte periode geïnstalleerd op DC-3s in Alaska en Florida.

photo 460045

In de jaren ’80 startte in Greenville, Main, VS, een uniek project om de XC-47C te laten herleven. De C-53D, ex 41-68834 met de civiele registratie N130Q, van Folsom Flying Service, kreeg een paar originele Edo 78 drijvers. In september 1990 ontving het toestel het Experimental typecertificaat en was de 'Moosehead Express' klaar voor de eerste vlucht. Het heeft jaren met drijvers gevlogen en pas ergens rond 2008 is het toestel teruggezet op haar wielen. Daarna stond het te koop. Het is momenteel in vliegwaardige staat in de VS, in conventionele configuratie.

_________________
Afbeelding


Laatst bijgewerkt door Vintage Jet op do 27 jun, 2019 17:05 pm, in totaal 3 keer bewerkt.

Omhoog
  Profiel  
Antwoord met een citaat  
BerichtGeplaatst: wo 14 nov, 2018 22:09 pm 
Offline
Brouwer
Avatar gebruiker

Geregistreerd: wo 21 jan, 2015 14:17 pm
Berichten: 1939
Voor deze brouw ben ik heel lang opzoek geweest naar passende drijvers. Er zijn twee 1/72 resin kits uitgegeven: RVHP kit #7294 en AMC #7206 en beiden zijn nergens meer te vinden. Uiteindelijk heeft Carvair mij geholpen aan een originele vacuform conversiekit van Execuform.

photo 460039
Daar ben ik super blij mee. Nogmaals dank Jan!

photo 460043
Dit is de basiskit die ik ga gebruiken. De new tool van Airfix. Met name het interieur is bijzonder fraai gedetailleerd en het is met recht een militaire C-47. Voor een civiele versie is deze kit minder geschikt.

En ik ben direct met de eerste verbouwingen begonnen: de deuren moeten worden aangepast naar de (zeldzame) korte scharnieren.

photo 460040

photo 460046

Ook heb ik de cockpit escape hatch uitgesneden. Vanwege de vele details wil ik zo veel mogelijk van de cockpit laten zien en hoe kan dat beter, dan met dit luik open? Net als in het prachtige introductie filmpje (in kleur!) van het prototype.

photo 460037

photo 460044

De ruimte achter de cockpit zal niet zichtbaar zijn en dus heb ik deze schetsmatig aangebracht. De gedetailleerde versie heb ik immers geplaatst in de KLM C-47, omdat die daar wel beter zichtbaar zal zijn.

photo 460042

photo 460041
En de binnenkant voorzien van pre shade. Alles ligt nu klaar voor het aanbrengen van interior green.

:brouw: VJ

_________________
Afbeelding


Omhoog
  Profiel  
Antwoord met een citaat  
BerichtGeplaatst: do 15 nov, 2018 0:07 am 
Offline
Brouwer
Avatar gebruiker

Geregistreerd: za 07 jul, 2012 12:00 pm
Berichten: 923
Volgens mij was de hele oude Arfix kit voorzien van drijvers......
Maar misschien ben ik in de war met de hele oude Airfix Ju.52

Gerhard


Omhoog
  Profiel  
Antwoord met een citaat  
BerichtGeplaatst: do 15 nov, 2018 8:12 am 
Offline
Brouwer
Avatar gebruiker

Geregistreerd: ma 06 apr, 2015 20:18 pm
Berichten: 3756
Woonplaats: nieuw vennep
Wat een leuk idee om drijvers onder deze te willen maken. Het blijft een prachtige kist en met de drijvers is het wel een heel bijzondere. De cockpit met zijn toevoegingen zijn een juweeltje. :brouw:

_________________
Gr, Ferry

Kijk ook eens bij mijn bouw.
https://modelbrouwers.nl/phpBB3/viewtopic.php?f=53&t=53651


Omhoog
  Profiel  
Antwoord met een citaat  
BerichtGeplaatst: do 15 nov, 2018 12:04 pm 
Offline
Organisator groepsbouw
Organisator groepsbouw
Avatar gebruiker

Geregistreerd: zo 13 maart, 2011 22:39 pm
Berichten: 5056
Woonplaats: IJsselstein UT
Wat een interessant project VJ! Net als jij ben ik gek op alles wat kan vliegen en varen. Heb nog diverse vliegboten en drijvervliegtuigen staan in mijn stash.
Dit project voegt echt iets toe, want je ziet het zelden of nooit.

Zelf wil ik de Dakota III bouwen als deel van deze GB èn als deel van mijn project "Airlifters".

VrGr en succes!
Jan

PS: EDO maakt ook de drijvers voor de Grumman Wildcatfish:
Afbeelding

_________________
Op de werkbank:
* Mitsubishi KI-21-1-a Sally, ICM 72205, 1:72 voor de BB "Banzai! De Japanse luchtmachten 1937-1945".

Onlangs voltooid:
* Mitsubishi Ki-51 Sonia, Hasegawa B005, 1:72 voor de BB "Banzai! De Japanse luchtmachten 1937-1945".
* Dornier Do 24T-3, Italeri 1323, 1:72 voor de BB "Franse luchtvaart 1900 - nu";
Portfolio:
* Mijn ATF portfolio 2011-heden


Omhoog
  Profiel  
Antwoord met een citaat  
BerichtGeplaatst: di 20 nov, 2018 0:17 am 
Offline
Brouwer
Avatar gebruiker

Geregistreerd: wo 21 jan, 2015 14:17 pm
Berichten: 1939
SNAFU schreef:
Volgens mij was de hele oude Arfix kit voorzien van drijvers......
Maar misschien ben ik in de war met de hele oude Airfix Ju.52

Hoi Gerhard, volgens mij was dat inderdaad de Ju.52. In mijn zoektocht naar EDO 78 drijvers in schaal 1/72, ben ik dat model een paar keer tegen gekomen. Maar niets van een C-47 model op drijvers. Op genoemde resin kits na dan.

Trajanus schreef:
Net als jij ben ik gek op alles wat kan vliegen en varen. Heb nog diverse vliegboten en drijvervliegtuigen staan in mijn stash.
Dit project voegt echt iets toe, want je ziet het zelden of nooit.
PS: EDO maakt ook de drijvers voor de Grumman Wildcatfish:

Prachtige Wildcatfish Jan! Ja, EDO was een van de grootste producenten van drijvers voor vliegtuigen (in de westerse wereld). Begonnen in 1925 en in de jaren '80 ten ondergegaan in de concurrentiestrijd met die andere grote producent van drijvers: Wipaire (met hun 'Wipline' floats voor de Cessna Caravan, Twin-Otter etc.) De onderhouds-, verkoop- en restauratierechten van EDO producten zijn momenteel in handen van Kenmore Air in Seattle.

Terug naar de XC-47C: het interieur is gespoten en voorzien van wash, pigment en diverse details.

photo 460423
Eerste laag XF-71. De onderdelen op het ijsstokje (rudder pedals, control column, throttle quadrant en instrumenten paneel) zijn gespoten met MIG219 om in de kleine cockpit iets van kleurvariatie/contrast te krijgen.

photo 460422
Met de bucket seats in place. Hierna spuit ik nog één laag transparant mat.

:brouw: VJ

_________________
Afbeelding


Omhoog
  Profiel  
Antwoord met een citaat  
BerichtGeplaatst: do 22 nov, 2018 11:17 am 
Offline
Brouwer
Avatar gebruiker

Geregistreerd: vr 20 apr, 2007 17:28 pm
Berichten: 2528
Woonplaats: 's-Hertogenbosch
Wow VJ! Je weet wel weer een interessant onderwerp te bouwen. Ik had nog niet gehoord van de “duckota”, maar vind het een ingenieus vliegtuig. Je maakt het jezelf makkelijk met de PE zie ik :wink: Dit gaat dan zeker weer een hele mooie worden. Je bent al goed opweg met het interieur. Hopelijk is dat nog goed zichtbaar straks. Succes!

_________________
Huidige projecten:
Airbus A321-200 British Midland
Buddy Build "100 jaar KLM": Boeing 747-200 KLM
Buddy Build "Banzai! De Japanse luchtmachten 1937-1945": Nakajima B5N1 "Kate" IJN
Groepsbouw "Paint it black" Panavia Tornado Luftwaffe
Laatste afgeronde project:
Airbus A320-200 Martinair


Omhoog
  Profiel  
Antwoord met een citaat  
BerichtGeplaatst: do 29 nov, 2018 20:25 pm 
Offline
Brouwer

Geregistreerd: di 13 apr, 2010 20:50 pm
Berichten: 4273
Woonplaats: Bovensmilde
Wat een geweldig ontwerp, was de Dacota nou zoveel groter dan de Ju-52 dan?
Dat dit toestel zulke lomp grote drijvers moest hebben?

_________________
Markie bouwt een Revell Fairplay 1/144
Markie bouwt Sonia
Markie bouwt Sally


Omhoog
  Profiel  
Antwoord met een citaat  
BerichtGeplaatst: vr 30 nov, 2018 11:54 am 
Offline
Brouwer
Avatar gebruiker

Geregistreerd: wo 21 jan, 2015 14:17 pm
Berichten: 1939
markie schreef:
was de Dacota nou zoveel groter dan de Ju-52 dan?
Dat dit toestel zulke lomp grote drijvers moest hebben?

De XC47C had een MTOW (max take-off weight) van 15 ton, tegen een MTOW van 10 ton van de Ju52. 1/3 meer waterverplaatsing dus en vandaar de extreem grote EDO 78 met een waterverplaatsing van 29.400 pounds (13.335 kg). Daarbij werd het laadvermogen bij start of landing op het water zelfs nog met bijna twee ton verkleint...
Overigens twijfel ik aan de stelling dat de EDO floats 'de grootste ooit' zijn. Dat werd op diverse fora en in boeken gemeld, maar naar mijn inschatting zullen de drijvers van de Z.511 (https://en.wikipedia.org/wiki/CANT_Z.511) nog groter zijn geweest.

Terug naar de cockpit:
photo 461971
Throttle quadrant, trim wiel en instrumentenpaneel, allemaal bestaande uit PE. Het is zo klein, dat het mij niet lukt het scherper op de foto te krijgen met het licht van gisteravond.

photo 461972

photo 461975

En met alle onderdelen op hun plek. Het was een gokje met het kleurverschil in het interior green, maar ik geloof dat het voldoende contrast geeft.
Nu de laatste details achter in de cabine en dan is, net als de KLM C47 die ik duo brouw, de binnenkant van de romp klaar.

:brouw: VJ

_________________
Afbeelding


Omhoog
  Profiel  
Antwoord met een citaat  
BerichtGeplaatst: vr 30 nov, 2018 19:14 pm 
Offline
Brouwer

Geregistreerd: ma 26 maart, 2007 21:50 pm
Berichten: 2168
Hallo VJ,

Het ziet er allemaal uiterst verzorgd uit. Om nog even terug te komen op de drijvers. Ik heb ooit een vacuformset drijvers gezien met diverse formaten.
Volgens mij van Aeroclub of zo en zat daar ook iets bruikbaars bij voor deze kist.
Welke PE-set heb je gebruikt voor het interieur?

Gr. Paul


Omhoog
  Profiel  
Antwoord met een citaat  
Geef de vorige berichten weer:  Sorteer op  
Plaats een nieuw onderwerp Antwoord op onderwerp  [ 99 berichten ]  Ga naar pagina 1, 2, 3, 4, 5 ... 10  Volgende

Alle tijden zijn GMT + 1 uur [ Zomertijd ]


Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers. en 2 gasten


Je mag geen nieuwe onderwerpen in dit forum plaatsen
Je mag niet antwoorden op een onderwerp in dit forum
Je mag je berichten in dit forum niet wijzigen
Je mag je berichten niet uit dit forum verwijderen

Zoek naar:
Ga naar:  
Powered by phpBB® Forum Software © phpBB Group
phpBB.nl Vertaling
Privacy statement