Zo'n vijf jaar geleden liep ik rond op een retrogamingbeurs in Putte, toen ik een interessant aanbod zag. Het was een cartridge van MegamanX 1 voor de Super Nintendo. Toen was het een begrip dat me bijna compleet onbekend was, zoals de meesten onder jullie waarschijnlijk.



Toch raakte ik snel in de ban van het spel, dat met zijn flitsende graphics, goeie controls en een van de beste soundtracks voor 16 bit op plaats 12 staat in de IGN top 100.



Maar toen dit spel ontwikkeld werd, was Megaman al een bestaande 8-bit gaming-franchise die in tegenstelling tot de X-versie op jongere kinderen gericht was. De sequels van Megaman-X zijn bijna onbetaalbaar in verhouding tot de eerste, en zelfs de titels van de originele figuur op de SNes (Megaman 6 en 7) zijn prijzig dus besloot ik me de Gameboy cartridge versies van de oudere 8-bit games aan te schaffen. Delen III en IV waren nog net betaalbaar op eBay. Dit zag er wel iets rudimentairder uit.



Het verhaal erachter beschrijft een robotisch actiefiguurtje dat het steeds moet opnemen tegen een bonte verzameling metalen tegenstanders, die aangevoerd worden door de duivelse Doctor Wily, een Einsteinachtige verschijning die al giechelend steeds een volgende elektronische bedreiging op de wereld los laat. In het begin had deze wetenschapper nobele bedoelingen en wilde met de hulp van de creator van Megaman, Doctor Light, de wereld verbeteren door de inzet van robots. Hij kreeg echter een meningsverschil met Light en kreeg een aantal van de reeds gebouwde creaties onder controle. Eentje daarvan is de broer van Megaman, Protoman, die daarna soms wel eens van kant wisselde maar het meestal opnam tegen zijn oude meester. Megaman (die in Japan bekend staat als Rock Man) krijgt gelukkig de hulp van wat hij als zijn zus beschouwt, die met een woordgrapje de naam Roll toebedeeld kreeg. Hij kan ook beroep doen op een kleine transportrobot die hem af en toe een nieuwe batterij bezorgt, en een robothond waarmee hij zo nodig kan wegvliegen.



Dokter Wily laat de lastige klusjes vaak opknappen door speciaal daarvoor aangepaste Robot Masters, die elk aangepast zijn aan hun speciale gaven. In het spel kom je deze tegen aan het eind van elke ronde en moet je hun zwakke punt zien te ontdekken, wil je het er snel vanaf brengen. Met je blaster-kanon duurt het vaak een eeuwigheid, maar Megaman kan de wapens van verslagen robots overnemen en die komen handig van pas tegen bepaalde van hun collega's. De volgorde waarmee je die dus opzoekt, kan de snelheid van je vorderingen bepalen. Er is van dit spel ook een leuke tekenfilmserie gemaakt, met veel humor er in, waarvan je de intro hierboven terugvindt. Daar krijgt Megaman vooral te maken met Gutsman, een krachtpatser, Cutman die steeds scharen op hem afvuurt, en een steeds variërende crew van tegenstanders die door Wily gerecruteerd zijn uit de robots die in de samenleving opgenomen waren. Hij maakt ze dan wijs dat ze door de mensen uitgeschakeld zullen worden.



In de tekenfilmserie komt Roll well geregeld in actie, maar in tegenstelling tot Megaman gebruikt ze alleen huishoudelijke apparaten om zich mee te verdedigen (nou ja, het zijn nog de jaren negentig). In een van de afleveringen maakt Megaman kennis met zijn volwassen opvolger X, en ook Dokter Wily wordt daarbij overtroefd door booswicht Sigma en zijn diervormige robots de Reploids.



Van de X-versie had ik een tijdje geleden al een actiefiguur gekocht, voor bij in de kast met filmfiguren. Die was van hoge kwaliteit, met diecast lichaamsdelen die allemaal volledig geleed waren en een arm met een LED-verlichte Megablaster.



De figuren worden steeds verkocht met een hoop uitwisselbare accessoires zodat je alle houdingen uit de game kan nabouwen. Zelfs de thrusters die hij gebruikt om zich snel vooruit te bewegen, kunnen uitgeklapt worden.



Maar deze figuur zat dus al in elkaar bij het uitpakken. Een jaartje later vond ik op de sci-fi-en-fantasybeurs F.A.C.T.S. in Gent beide figuren Megaman en Roll van het merk Kotobukiya, maar ik besloot alleen Megaman mee te nemen die met 40 euro al duur genoeg was. Nog een poosje later kwam ik in de 4Geeks onder de Stadsfeestzaal in Antwerpen een figurine van Dokter Wily tegen, die stilistisch overeenkwam met het model dat ik gekocht had (de Chibi versie eigenlijk, tegenover de meer westerse animatie van de tekenfilmserie). Mijn plan is om met die twee een actiescène uit het spel na te bootsen.







In de bouwdoos vind je de volgende onderdelen, die zoals andere Japanse anime-derivaten kunnen samengesteld worden zonder lijm of verf. Uiteraard gaan we het daar nu niet bij laten.













Het plan is dus indien mogelijk ook de figuur van Roll op te pikken op F.A.C.T.S., maar op de vorige editie dook ze niet op.



De opvallendste delen aan een Megaman figuur zijn steeds de laarzen, dus daarmee wordt een aanvang genomen.



Het plan is om de Greenstuff kameleonverf te gebruiken die ik onlangs al in de bidsprinkhaan toegepast had, zodat er toch wat geschuurd zou kunnen worden om de aanhechtpunten en de gietnaden te verwijderen.



De geledingen van de figuur zijn hier ook weer goed uitgedokterd.



Slide molding is bij meerdere sprues toegepast, er is ook wat verschil in materiaal want op sommige sprues staat ABS en op andere PC, polycaps zoals je bij het dropvetertype van tanktracks vindt. Die laatste zitten gelukkig intern en hoeven dus niet meegeschilderd te worden. Ik zal wel de onderdelen in de verschillende tinten blauw uiteen moeten houden voor het schilderen.



Een dry-fit blijft voorlopig mogelijk.



De passing is ook prima. Hopelijk blijft dat voor het boveneind opgaan.

De romp en de armen zijn vandaag toegevoegd, waarbij ik het laatste spoortje van de lijmnaad probeerde weg te werken met secondelijm.



Voorlopig heeft hij twee gewone handen, die blijven afneembaar en kunnen verwisseld worden met een blaster.



Ik probeerde een lichte undercut te doen op de vingers zodat de details niet te soft blijven hier.



De figuur zal volgende week wel klaar geraken voor de beschildering. Ik ben er nog niet uit hoe ik Megaman met de Doctor Wily-figuur ga combineren. Die verschijnt in het videospel steeds in een UFO-achtig pulserend tuig dat dan koers zet naar zijn hoofdkwartier.





Maar als Megaman hem daar weet terug te vinden, transformeert het tuigje steeds in een vervaarlijke contraptie die soms verschillende stadia doorgaat alvorens Wily zich wanhopig ter aarde werpt als hij onder de controle van Megaman valt.







Een van deze drie opties moet het dus worden.

Weer knap bezig. Ik vind het altijd wel leuk om te volgen hoe je zo'n andere dingen maakt dan tanks, vliegtuigen of boten.

Bedankt, Zaijtsev. Gisteren heb ik het hoofd afgewerkt, maar het is wel nog dry-fit allemaal, want ik ga dit moeten overschilderen na het schuurwerk.



Er zitten een paar rode clearparts bij de kit.



Er zijn ook drie mogelijke gezichtsuitdrukkingen, met nog een aantal decals om er nog meer te kunnen maken.



De helm werd ook voorzichtig bijgeschuurd, met secondelijm om de fijne naden dicht te plamuren.



Dit is met de gebalde vuisten, maar er zijn ook twee open handen en een blaster.

Nu er enkele andere modellen in het zwart moesten, had ik een voorwendsel om Megaman ook in de primer te zetten. Maar waarom wilde ik nu deze figuur zwart spuiten, als die al in twee kleuren blauw is voorgekleurd?



Het was mijn voornemen om op deze figuur de Greenstuff kameleonkleuren Darth Blue (donkerblauw) en Celestial Azure (lichtblauw) uit te testen. Darth Blue ziet er zo uit:



en Celestial Azure als volgt:



Even later was Megaman terug samengesteld. Vooral in daglicht vallen de verschillen in de kleuren op, niet zozeer in LED-licht. Ik moet er wel bij zeggen, dat het kleurverschijnsel alleen goed werkte als alles ook volledig matzwart gespoten was.





Daarom heb ik Megaman even in de woestijnomgeving van de microgekko's gezet, met een toepasselijke achtergrond die op de basis van Dr. Wily lijkt.





Ik wil nu nog een toepasselijk ondergrondje bedenken.

Nog wat foto's in het buitenlicht, alleen zo komen de kleuren tot hun recht.

Mooie kleuren zo, Steven, zeker in zonlicht heel mooi, zou het zowat voor mijn motor willen hebben