Nog nooit is het belang van schalen zo goed tot mij doorgedrongen als het afgelopen jaar. Je zou kunnen stellen dat schalen mij nooit zo geboeid hebben.
Wanneer mijn vrouw in een of andere huishoudelijkespulletjesgiantstoregigant weer het ene schaaltje voor de bonbons na de andere aan mij liet zien, kon ik niks anders dan nonchalant mijn schouders ophalen. Het boeide mij voor geen meter, schalen staan alleen maar in de weg in een modern huishouden. Het beste wat ze doorgaans voor mij kunnen betekenen is kapot vallen, scherven brengen immers geluk.
Met modelbouwen was het al net zo, het interesseerde me niet in welke schaal ik moest modelbouwen, als ik maar de zoetweeïge geur van de Revell modelbouwlijm kon inhaleren. Met het vorderen van het modelbouwpakketje nam ook de inzicht erin, en niet geheel onbelangrijk, ook mijn vrolijkheid nam toe. Lijm met een dubbele functie.

Als ik nu zo terug analyseer, geloof ik dat ik in de vorige eeuw mijn vliegtuigjes en tankjes hoofdzakelijk in de schaal 1/72 moet hebben gebrouwd. De huisjes voor bij de spoorbaan zullen dan logischerwijs 1/87 zijn geweest. Mijn interesse lag toen al bij de vrachtwagens, die hoofdzakelijk in schaal 1/24 zijn, en waarvan de prijs een voor mij niet te overwinnen obstakel was destijds met mijn wekelijkse te beperkte zakgeld (tegenwoordig heet dat volgens mij “financiële bijdrage tot ondersteuning van het proces dat opgroeien stimuleert” , maar zeker weten doe ik dat niet). Ik zal een jaar of 14 zijn geweest toen ik van mijn ouders voor mijn verjaardag de onder vrachtwagenbrouwers de welbekende Sinalco Daf van Revell kreeg, schaal 1/24 wel te verstaan.

Nadat ik van het trauma bekomen was van de hoeveelheid gietramen die zich in dit pakket bevonden (met het toenemen van de schaal, nam ook het aantal, en vooral de grote van de onderdelen toe) heb ik mij met gezonde Hollandse moed hierop gestort. Binnen drie maanden was ik ermee klaar, waarna we met ons voltallige gezin concludeerden dat er eigenlijk nergens in ons eengezinswoning-kje plaats voor dit vehikel was (Eigenlijk verdenk ik nu nog mijn ouders ervan dat ze niet durfden toe te geven aan hun trotse zoon dat het eindresultaat niet om aan te zien was). Verhuizing naar de opslagruimte op zolder volgde. Toch ben ik in de daarop volgende jaren blijven hangen in die relatief grote schaal waardoor er blijkbaar onbewust toch een soort gewenning optreed aan de afmeting van de onderdelen. Hierbij werd ik dus hard met de neus op de feiten gedrukt toen ik mij vorig jaar, na aanmoedigingen van Homeghost die slechts een paar huizen van mij verwijdert woont, waagde aan de schaal 1/48. Ondanks dat dit voor mij een halvering ten opzichte van mijn vorige schaal betekende, was dit volgens Homeghost een soort van modelbouwhemel, een joekel van een schaal, hoe groter hoe liever verklaarde hij. Mijn hele wiskundige en mathematische kennis werd hierdoor overhoop gegooid, dit was toch een kleinere schaal? Langzaam maar zeker begon ik steeds meer aan mijzelf te twijfelen, dit behoorde logischerwijze kleiner te zijn als wat ik gewent was te brouwen, in de praktijk werden al mijn 1/24 modelletjes echter volledig overschaduwd door dit model in de zogenaamde joekelschaal. Mijn twijfel sloeg om in verwarring, en in mijn zoektocht naar een soort van oplossing van mijn op hol geslagen denkwereld viel ik terug op een oude gewoonte, het in de brand steken van potjes Revell lijm.

Hoe kan het zijn dat de handelingen hetzelfde blijven, namelijk het aan elkaar lijmen en daarna verven van stukken plastic,maar bij verandering van schaal zoveel verwarring kunnen zaaien bij menig brouwer. Ik weet er het antwoord niet op, ik weet wel dat mij dat in een zogenaamde modelbrouwdip terecht bracht, een putje waar ik nu langzaam maar zeker weer uit aan het klimmen ben. Gewoon door tussentijds weer in mijn eigen vertrouwde schaal 1/24 aan de slag te gaan. En wanneer ik dan weer een beetje moed verzameld heb gebruik ik dat om met die Hercules in de schaal 1/48 te gaan stoeien. Ook dit project zal ik (ooit) tot een goed einde brengen, al is het maar omdat ik dankbaar ben dat ik via dat project tot een zeer belangrijke conclusie ben gekomen:

Size does matter! (Ned vertaling, De schaal waarin je brouwt doet er wel degelijk toe uitroepteken).

Robert