En zo is het alweer een maand geleden dat vele modelb(r)ouwers naar Antwerpen vertrokken om daar mee te doen aan het Flanders contest. Of juist niet om mee te doen, maar hun zuur verdiende maandsalarissen om te zetten in keihard plastic. Een vorm van valuta die zich, zodra het doosje op de plank thuis gezet wordt, zich ogenblikkelijk devalueert naar de vorm van een ‘restwaarde’. En daar is het waar deze persoon met genoegen op wacht om de leuke en betaalbare kits tweedehands te kunnen kopen. Ook hier geldt dat geduld een schone zaak is. Heb echter niet te veel geduld, want ook modelkits worden blijkbaar, net als old-timers, na verloop van tijd behoorlijk wat geld waard. Veel geld, als je ziet wat sommige handelaren in bijv. Engeland voor een kitje durven vragen. Twee jaar geleden kwam ik een mooi model van een Cadillac ziekenwagen tegen tijdens de ‘Scale ModelWorld in Telford.

Een kit die door AMT op de markt werd gebracht. Ooit eens voor een paar ‘lousy dollars’. Dit model lag in die stand toen voor een kleine 45 pond. Jawel, 45 pond, uh, dat is dus maal 1,5 = 67,50 Euri. Woooh, lot’s of Money. Doe dat nog eens maal 2.20371 en dan kom je uit op, uh, effe kijken, en we pakken de Jap erbij vanwege de vele cijfers achter de komma, totaal 148,75 gulden. Pfoeh, dat is een erg hoog bedrag voor een kitje dat toen voor 12 dollar in de schappen lag. En toch komt op een gegeven dag een persoon die het geld er voor over heeft. Die zal wel geen studerende kinderen hebben. En ook bij Flanders kwam ik kits tegen die voor mijn gevoel een onvoorstelbaar hoge financiële waarde toebedeeld kregen.

Veel oude kits bereiken een hoge (verzamel)waarde. Iets wat trouwens zeer relatief is omdat die waarde enorm zal kelderen als een bedrijf als bijv. Revell weer een re-issue van een model op de markt brengt. Dat hebben we een paar jaar geleden kunnen zien toen de Shackleton van Frog behoorlijk veel geld waard was. Totdat Revell het ding opnieuw uitbracht. De plakkers onder ons gelukkig. De verzamelaars niet. Maar als je als verzamelaar een oude kit hebt die niet meer uitgebracht kan worden omdat de mallen niet meer bestaan, kun je je gelukkig prijzen. Misschien. Als je de kit kunt verkopen voor die prijs. Anders blijft die kit bij je. Tot na je dood. En gooit moeders de vrouw, enige weken nadat jij je bij Petrus gemeld hebt, dat ouwe stuk plastic in de vuilnisbak omdat ze de waarde van die troep niet kent. Ach, alles is relatief. Gewoon lekker bouwen zo’n ding.

Maaar even terug naar Flanders; een leuke show met wel veel handel. Veel mensen ontmoet en weer oude vriendschappen aangehaald. ’s Ochtends onwijs vroeg je bed uit en met een aanhanger achter de wagen op weg om weer een dag met een stand te gaan staan. Nu is daar wel erg veel handel waardoor de spoeling dun wordt. Maar er hangt altijd wel een gezellige sfeer, zoals meestal bij een show in België. De organisatie was goed en de juryleden hebben hun best weer gedaan om een zo eerlijk mogelijke jurering te geven. Flanders is altijd een show waar ik met plezier naar toe ga. Een lange dag, waarbij ik op een gegeven moment toch met een fysiek-logistiek probleem kwam te staan; het afvoeren van afvalstoffen. Nu heb ik dat jarenlang goed kunnen voorbereiden om daar niet naar het toilet te hoeven. Daags tevoren beginnen met ‘darmtraining’ zodat je op Flanders niet naar het toilet hoeft voor de ‘grote boodschap’. Waarom ik daar nu in dit verhaal over begin? Omdat het geen plesant iets is om daar naar de wc te moeten. Niet voor de jongetjes, maar zeer zeker niet voor de meiskes.

Stel je voor: een oud schoolgebouw en een ruimte van pakkum beet 25 bij 10 meter dat bij de school is aangebouwd en waar de leerlingen in de pauze hun behoefte kunnen doen. Aan drie zijden hangen urinoirs, zonder schaamschotjes, zodat je dus schaamte(schotjes)loos bij de buurman kunt controleren of die van hem nu groter is of niet. Meestal verloor ik, maar dat aub terzijde. Aan de achterwand allemaal wc-potten op een rij. Gelukkig met muren en deuren, die wel aan de onderkant open zijn. Geen verwarming zodat de leerlingen weer met genoegen zo snel mogelijk en vrijwillig naar het lokaal terugkeren. Alles in dit ‘saniblok’ is schaars. Zo ook het toiletpapier. Na enig zoeken had ik een pot gevonden, zowaar met bril en een rol wc-papier. De zitting kon aanvangen. Voorbereidende werkzaamheden werden gedaan en rustig liet ik mijn achterste op de ijskoude bril zakken. Brrrrrr. Op de grond lag de rol toiletpapier. Geen wc-rolhouder, dus ik probeerde de rol veilig te stellen door hem tussen het elastiek van de onderbroek te klemmen. So far, so good. No problemo. Aan het einde van de zitting vouwde ik behendig de bekende velletjes en maakte de bekende draai rechtsom (voor linkshandigen linksom) schuin naar achteren voor de veegwerkzaamheden….. om uit mijn ooghoeken de rol papier tussen de elastieken zien weg te springen en onder de deur door de ruimte in te zien verdwijnen. Juist ja. Dat die rot Murphy mijn modellen verziekt, OK. Maar dat ik nu ook al op de pot wordt achtervolgd gaat te ver. Nu heb je vijftig procent kans dat de rol de goede kant oprolt en met een wit lint achter zich aan verdwijnt, zodat voornoemd object met beleid terug kunt trekken. Zelfs deze eer was mij helaas niet gegund. De rol verdween zonder een spoor achter te laten. Riant buiten handbereik bleef de rol in het midden van de ruimte liggen. Stoer doen en ophalen? Kom je geheid iemand tegen. Gaat niet. Nu had ik dus een echt probleem en hulpgeroep was het enige wat restte. Mijn zakdoek gebruiken? Ja, doei! En dan later een natte neus krijgen zeker? Na enig roepen hoorde ik een Belgisch accent vragen wat het probleem was. Mijn uitleg werd beantwoord met een bulderend gelach en de opmerking dat er ‘eerst efkes afgeklopt moest worden. Gelukkig kwam na enige tijd de rol weer onder de deur terug gerold. Onder begeleiding van het luide gelach. En deze keer natuurlijk wel gevolgd door het beruchte witte lint. Een hele geruststelling om het ding weer terug te hebben.

Bij deze wil ik die man van harte bedanken. Maar die sanibloks? Ik blijf enorm wantrouwig. Volgend jaar maar weer ruim van te voren alles voorbereiden. En als ik toch moet snel een tweede rol uit een andere wc jatten. Voor de veiligheid.

Een modelbouwshow is altijd een evenement waarbij ik wel weer eens iets geks beleef. Zoals dit verhaal en bijv. het slapen op de achterplecht van de boot naar Engeland.
Maar die boot is weer een ander verhaal…..

Rinus