Ruim zes maanden na de laatste reactie, maar ik kon toch even niet laten om mijn ei omtrent dit onderwerp hier te leggen.
Ik schrijf 2014, nazomer. Ik zat in mijn paar vrije dagen op marktplaats te kijken wat men allemaal in de aanbieding heeft. Mijn oog was gevallen op een setje Bf-109 droptanks. Bod uitgebracht, verkoper akkoord en daar ik toch vrijdag in Rotterdam op kantoor zou zijn wilde ik gelijk maar even langs gaan om dat setje op te halen.
Daar aangekomen, ben ik in gesprek geraakt met de verkoper. Geen bouwer, maar weet wel de juiste tweedehandswaarde. Geen bouwer, maar wel een verkoper. Zo geinteresseerd als ik ben vraag ik waar dit dat vandaan heeft. Komt het verhaal dat er in Schiedam nog veel meer ligt en dat hij marktplaats even test op animo voor dit spul.
Zoals afgesproken ga ik in het weekend naar Schiedam. Vroeg in de middag. Het huis - klein - staat er mooi, maar triest bij. Eenmaal binnen wordt ik geconfronteerd met een immense hoeveelheid aan modelbouwspullen. Alles over vliegtuigen, diverse schalen, boeken, decal sets - duizenden! -, detail sets, PE, PS, nog meer boeken, gereedschap en een vliering vol met bouwdozen. LHS - qua oppervlakte vs hoeveelheid spullen - was niets hiermee vegeleken. Deze man, geen bouwer.
Blijkt dat het allemaal van zijn overleden vader is. Ken je de stemming van een kind in een snoepwinkel? Nou, ik was een kind in een snoepwinkel met een hele gehaktbal in mijn keel. Daar kon geen snoep meer bij.
Daar ik een gerichte koper ben heb ik veel spullen gekocht als aanvulling op mijn eigen Stash. Details setje hier, PE setje daar, aantal boeken, decals en wat gereedschap & PS. De vliering had ik voor het laatst bewaard. Oh boy, if I ever was in trouble...
"Ah! Een Tami Spit, doos open. Kopeeeeeen!" "Een Dora! Doos open, mooi! Weer een kit apart gelegd." "109K, doos open... is aan gewerkt, niet interessant, doos terug." .... en plots ben ik weer terug op planeet aarde, een huis in Schiedam waar vader des huizes nog geen paar weken geleden was overleden.
Ik pak de 109K weer uit de schappen en met een naar gevoel in mijn maag waag ik mij aan de afdaling van de vliering. Afgerekend, kopje koffie en weer terug naar Amsterdam. Ik heb heel wat afgereden in mijn 36 jarige leven, maar geen enkele autorit was zo sober als de rit uit Schiedam naar Amsterdam op die bewuste nazomerdag in 2014.
Deze kit heb ik nog liggen, prominent in mijn Stash. Deze kit houdt mij aan 1 belofte en dat is geen kits meer koop zo lang deze niet af is - uitgezonderd de twee TriStars voor een collega en zelfs die kits heb ik niet zelf gekocht. De 109K topic komt, binnen niet al te lange tijd. Zodra ik de moed heb om iets af te bouwen wat begonnen was door een zeer kundige modelbouwer uit Schiedam.
Ter nagedachtenis van meneer Ouwens.
|