Panzer Drei
Met een zucht legt Lodewijk het kwastje neer. Behoedzaam zet hij de Panzer Drei op de hoek van zijn bureau en stopt zijn gereedschap terug in het plastic sorteerkoffertje. Met een schuin oog kijkt hij tijdens het opruimen naar zijn werk. Hoewel het nog niet in de buurt komt van de levensechte modellen die hij op internet heeft gezien, begint zijn hart iets harder te bonzen van opwinding.
Terwijl hij zijn modelbouwspullen opbergt in het kastje onder het bureau haalt hij een schoenendoos met daarin een stuk piepschuim en een aantal satéprikkers tevoorschijn. Voorzichtig zet hij de Panzer met de prikkers klem in de plaat piepschuim. Met een aantal postelastieken om de doos kan de tank geen kant op. Hij schuift de doos tussen zijn schoolboeken in zijn tas.
Het was een ongemakkelijk moment geweest vorige week toen meneer Van Hees de namenlijst afging om de onderwerpen te noteren voor de spreekbeurten. Iedereen moest kort iets gaan vertellen in het Engels. Nooit had Lodewijk er ook maar over nagedacht dat zijn klasgenoten zijn hobby kinderachtig of misschien zelfs ronduit bizar zouden vinden. Hoe kon hij als brugklasser uberhaupt weten hoe hij het uit had moeten spreken? ‘Modelbuilden’, had hij geantwoord toen zijn naam werd genoemd. De docent had hem met opgetrokken wenkbrauw aangekeken. ‘Can you explain that subject a little bit, Lodewijk? I don’t know what to write down behind your name’. ‘Tank models builden’, verder was hij niet gekomen. Achter zich hoorde hij gegniffel. Hij draaide zich om en zag Falco en Kaj doen alsof ze elkaar neerschoten, terwijl ze hem grijnzend aankeken. Zijn blik viel op Lars, die strak voor zich uit keek de pesterijen negeerde. Zijn hart sprong op. Lars, die zoals altijd een camouflagepet voor zich op tafel had liggen, zou zijn fascinatie voor tanks begrijpen. Dat wist hij zeker.
Hij is vandaag als tweede aan de beurt. Falco heeft een opgezette valk meegenomen en vertelt in vlekkeloos Engels over zijn hobby. ‘My family consisted of falconers for generations. My grandpa gave shows for tourists in Edinburgh. I’m named after him and my father kind of expects me to call my first son Falco as well’. De klas lacht. De knoop in Lodewijk’s maag trekt zich nog een beetje strakker. Falco zou alles kunnen zeggen voor de klas zonder dat hij wordt uitgelachen, maar hoe gaat Falco straks op zijn spreekbeurt reageren?
Veel te snel roept meneer Van Hees hem naar voren. ‘Your turn, Lodewijk. Good luck!’.
Hij heeft het gevoel dat alle ogen naar hem kijken als hij met de dichte schoenendoos in zijn handen tussen de tafeltjes door naar voren loopt. Bevend trekt hij de elastiekjes van de doos af. Toch voelt hij ook een opwinding die niets met de zenuwen te maken heeft; eindelijk zou de klas zien waar hij toe in staat is. Lars wil na school vast zien welke tanks hij nog meer in zijn vitrinekast heeft staan. Hij heeft zijn Engelse tekst goed voorbereid samen met zijn moeder.
‘Today I will talk about model tanks. I brought a model with me that I made myself.’
Trillend tilt hij het model uit de doos en kijkt naar Lars.
Het voelt alsof hij in een afgrond valt. Lars kijkt hem vol afgrijzen aan. ‘Nazi!’ roept hij. ‘Vieze fascist dat je bent’, hoort hij Falco zeggen. Lodewijk’s blik valt op het kruis dat op de geschutskoepel staat. Hoe kon hij zo stom zijn? Ze hadden het gisteren bij geschiedenis uitgebreid gehad over de Tweede Wereldoorlog en daarbij zijn een aantal Duitse symbolen behandeld. Geen moment heeft hij erbij stilgestaan. ‘N-nee.. I mean, no-’, stamelt hij. ‘I am no..’. Hier had Lodewijk niet op gerekend. Zijn oren beginnen te suizen, en een gevoel van angst en woede maakt zich van hem meester. Hij staart naar Lars, die nog altijd joelt. Het geluid van de klas wordt naar de achtergrond verdrongen door het suizen in zijn oren. Zonder dat hij beseft wat hij doet beweegt hij zijn arm met de Panzer naar achteren en haalt uit. Als in slow-motion ziet hij de Panzer in een perfecte paraboolvlucht richting Lars gaan. Zonder het effect af te wachten stormt hij de klas uit en smijt de deur achter zich dicht. Uit zijn gebalde vuist steekt een elastiek.
) of bizar vinden, maar wel dat ze het een k*thobby vinden en dat het ze weinig interesseert. Misschien spam ik ze er ook wel te veel over 
