Fantastisch Robert, mooi verhaal en voor vele heel herkenbaar, voor de jongeren vervang vrouw voor moeder
| Modelbrouwers.nl modelbouw http://modelbrouwers.nl/phpBB3/ |
|
| Column maart 2010 http://modelbrouwers.nl/phpBB3/viewtopic.php?f=25&t=26866 |
Pagina 1 van 2 |
| Auteur: | Bert [ ma 01 maart, 2010 10:05 am ] |
| Berichttitel: | Column maart 2010 |
Verzuipen Het was die dag gewoon verschrikkelijk, mensonterend, alles vernietigend. Wat ik mij kon heugen had het in jaren niet meer zo hard geregend toen ik van het werk naar huis toe fietste. Door en door nat kon ik slechts een kleine glimlach voor mijn vrouw opbrengen toen ze mij liefdevol de handdoek toewierp om de ergste nattigheid van mijn koppie af te deppen. Als jonge hondjes met kwispelende staarten kwamen de koters vol met blijdschap op mij afgestormd, pappie is thuis, bah wat is pappie nat. Altijd leuk zo’n afkeurend welkom. Dan, in dit frisse vrolijke en olijke, bijna huiselijk jaren vijftig aandoende tafereel gooit mijn vrouw een bom in de feestelijke atmosfeer. Ze vond dat het wel eens aardig van haar zou zijn als ze het glaswerk van de vitrinekast een flinke poetsbeurt zou geven. Ze vond het ook wel eens aardig om dan gelijk ook de modellen voor me af te stoffen, terwijl ik mijzelf af aan het beulen was op het werk, zodat ik op zondagmiddag eens lekker kan gaan modelbouwen in plaats van uren lang met een zachtharig kwastje in de weer te zijn om een van de grootste vijanden van de modelbouwer –stof- te verwijderen van mijn geliefde en met bloed zweet en tranen gebouwde modellen. In mijn hoofd hoor ik een klik, zo’n klik die de trekker van een revolver maakt, en terwijl ik panisch om mij heen kijk zie ik dat de wijzers van de klok stilstaan, de parkieten met de pootjes omhoog in de kooi liggen uit te rusten, mijn kinderen met een blauwige, bevroren ijslaag stokstijf vast op de plaats staan, de verlichting zachtjes en dreigend begint te knipperen en het programma op televisie wordt onderbroken voor een speciale nieuwsuitzending. Tevens hoor ik hoe de melkboer buiten rinkelend de glazen flessen melk uit de handen laat vallen, de postbode van zijn fiets af dondert, de plaat die juist op de radio wordt gedraaid overslaat, en blijft overslaan, en hoe de bliksem bij de buren de schoorsteen vernietigd. Het mag duidelijk zijn, ik ben verre van blij met de toestand die ik in de vitrinekast aantref. Het positieve is dat ik even compleet vergeet hoe doorweekt ik van de regen ben. Trouwens, terwijl ik zo naar mijn geknakte ego in de vitrinekast kijk draait de hele woonkamer rond mij heen. Ik kan gewoonweg niet geloven dat al die uren priegelwerk, al die maanden schuren, al die jaren plamuren, dit hele levenswerk hier nu op apegapen en duizenden stukjes ligt op een paar glazen legplankjes. Ik verbeeld me al dat ik sirenes hoor in de verte, hoewel dat ook met de schoorsteenbrand bij de buren te maken kan hebben. En waarom wordt de postbode op een brancard weggebracht, moet ik dan nog een week langer op dat pakketje wachten? Schudden voor gebruik, en dat is precies hoe de inhoud van de vitrinekast er nu levenloos, troosteloos en vooral hopeloos bijligt. In de weerspiegeling van het glas zie ik het testbeeld op televisie verschijnen, echt zo’n jaren zeventig verschijnsel. De grond onder mijn voeten opent zich, precies ook daar waar ik nu wil verdwijnen. Ik kijk naar beneden en zie de deksel van een levensgrote bouwdoos zich openen. Een groot donker zwart gat dat uitnodigend naar mij lonkt. De disc jockey heeft de overslaande plaat doormidden gebroken, nu klinkt de dreigende bas van psycho killer door de woonkamer terwijl ik stukje bij beetje verder opgeslokt wordt door die grote bouwdoos. Het wordt mij zwart voor de ogen. Wanneer ik weer bijkom lig ik op bed. Washandje op mijn voorhoofd, warme kruik aan mijn voeten. Door de slaapkamer zweven vrolijk vliegtuigbouwdoosjes en langs het bed drijven bouwdozen van oorlogsschepen. De geur van spruitjes dringt door tot in mijn neuspoliepen, het gezoem van propellervliegtuigen en de scheepshoornen zit op mijn trommelvlies te bonken. Dit is mijn slaapkamer helemaal niet denk ik terwijl ik verschrikt om mij heen kijk. Vaag doemen de contouren van mijn hobbykamer op. Ik zie vaagjes het bureau en de kast met mijn nog te bouwen voorraad. Tenminste ik denk dit te zien. En nu mijn zicht beter wordt herken ik ineens het droogrek voor de was, de strijkplank, een kast vol met kinderkleren en hoeslakens. De hobbykamer is de hobbykamer niet meer. Op de benedenverdieping hoor ik de door merg en been gaande satanische lach van mijn vrouw. Ze blijft zo doordringend lachen, oh wat irritant kan dit niet ophouden, voorbijgaan. De schelle lach doet pijn aan mijn oren, en begint trouwens steeds meer op het geluid van de wekker te lijken die ook zo schel klinkt wanneer hij aangeeft dat het tijd is om op de staan. sh*t, de wekker gaat, badend in het zweet schrik ik wakker. Het is alweer vijf uur in de ochtend, tijd om op te staan. Tijd om aan een nieuwe werkdag te beginnen. Langzaam aan kom ik tot bezinning dat het allemaal maar fictie was. Maar wat een verschrikkelijke nachtmerrie zeg, zelfs in mijn dromen gaat het tegenwoordig over modelbouw. En die vitrine kast, die moet ik nog steeds in elkaar zetten na de verhuizing alweer zeven jaar geleden. Bert |
|
| Auteur: | Bert Takken [ ma 01 maart, 2010 10:21 am ] |
| Berichttitel: | Re: Column maart 2010 |
Fantastisch Robert, mooi verhaal en voor vele heel herkenbaar, voor de jongeren vervang vrouw voor moeder
|
|
| Auteur: | Asmodi [ ma 01 maart, 2010 16:26 pm ] |
| Berichttitel: | Re: Column maart 2010 |
Robert & Bert, jullie deden me echt even schrikken Fantastisch verhaal en ja zeer herkenbaar uit de jaren dat ik nog thuis woonde. Gelukkig heb ik dat hier in huis anders geregeld. Wij komen gewoon niet aan elkaars modellen...  Heel gek maar halverwege jouw verhaal hoor ik weer dat stukje tekst uit de film 'Me, Myself and Irene': "It's funny how a man reacts when his heart gets broken, Some break down and cry like a baby, Others take down an uzi and climb a clocktower...." Groeten, Asmodi 
|
|
| Auteur: | dave the doctor [ ma 01 maart, 2010 16:48 pm ] |
| Berichttitel: | Re: Column maart 2010 |
Zoooooo herkenbaar. Ik heb jarenlang een kaartje op mijn modellenplanken gehad waarop in GROOTE letters stond: MODELLEN NIET AANRAKEN Dave |
|
| Auteur: | Shovel [ ma 01 maart, 2010 21:22 pm ] |
| Berichttitel: | Re: Column maart 2010 |
Helemaal mee eens, collega modelbrouwers... Volledig herkenbare situatie. Mvg, Mark |
|
| Auteur: | BBT [ di 02 maart, 2010 1:32 am ] |
| Berichttitel: | Re: Column maart 2010 |
Mooi man, breng je de herinneringen terug toen ik terugkwam van het kamp met de jeugdbeweging... Moeder had in die 10 dagen de moeite genomen om mijn kamer grondig schoon te maken 
|
|
| Auteur: | Bert [ di 02 maart, 2010 9:41 am ] |
| Berichttitel: | Re: Column maart 2010 |
Broccoli nog aan toe zeg, ik maak weer eens wat los. En dat terwijl het "maar" een droom was  .Maarja, het is dan ook een van de vervelendste dingen die een modelbouwer kan overkomen, en waar deze helemaal geen invloed opheeft, alleen al omdat het meestal plaats vindt wanneer we niet thuis zijn, en iemand anders meent een keer aardig te zijn voor ons en onze hobby  .Bedankt dat jullie het weer leesbaar vonden .Groetjes Robert |
|
| Auteur: | 18wheeler [ vr 05 maart, 2010 19:59 pm ] |
| Berichttitel: | Re: Column maart 2010 |
Ha ha ha Robert, mooi verhaal. Ook deze maand weer met veel plezier je column gelezen. Gr, Eddy |
|
| Auteur: | 111157 [ za 06 maart, 2010 13:37 pm ] |
| Berichttitel: | Re: Column maart 2010 |
pfffff, je liet me schrikken! gelukkig was het n droom! Alex |
|
| Auteur: | Bert [ zo 07 maart, 2010 9:43 am ] |
| Berichttitel: | Re: Column maart 2010 |
Danku Alex en Eddy , geniet maar van deze fictie, waarschijnlijk wordt het volgende maand wat serieuzer omdat Robert per se weer eens een column wou schrijven  . (Om daarna weer op dezelfde toer verder te gaan)Groetjes Bert |
|
| Pagina 1 van 2 | Alle tijden zijn GMT + 1 uur [ Zomertijd ] |
| Powered by phpBB® Forum Software © phpBB Group http://www.phpbb.com/ |
|