5 maanden na lift-off.
Ik stel mij tevreden met een kleur die wel de werkelijke kleur benaderd, maar waarschijnlijk niet de juiste zal zijn. Ik maak mijzelf behoorlijk kwaad over het feit dat ik mijzelf zo heb laten meeslepen over de juiste kleur zwart, terwijl het model binnen vijf jaar toch langzaam uit elkaar zal gaan vallen, tijd om te brouwen dus, laat anderen maar denken wat ze willen, ik stel mij tevreden met het feit dat ik mijn hobby uit kan voeren. De bezigheid wordt weer belangrijker dan de juiste feiten en het eindresultaat.
7 maanden na lift-off.
Al surfend over het forum kom ik tot de conclusie dat bijna de helft van de sprue’s nog vol met onderdelen zit, terwijl andere brouwers in diezelfde periode alweer minimaal vijf projecten verder zijn. Iets gaat er dus fout in mijn werkwijze. Ik stel mij tot doel te analyseren wat er fout gaat, zodat het gemiddelde brouwtempo toch iets omhoog kan bij mij. Ik voel mij meer een meekijker op het forum, als een daadwerkelijk actieve brouwer. Vroeg of laat zal mij dat kwalijk genomen worden. Wel overal commentaar op geven, maar zelf updaten: ho maar.
Tijd dus om aan mijn zelfdiscipline te gaan werken.
7.5 maanden na lift-off.
Ik ben even de weg kwijt waar ik nu gebleven was, ondanks dat ik gisteravond nog flink aan het lijmen en verven ben geweest. De brouwhandleiding van voor tot achter dus nog maar eens goed doorgenomen. Onderdeeltje nr. 35 schijn ik ergens in het begin al vergeten te zijn om te betrekken in het lijmproces. Het wordt lastig om dat nu nog erbij gelijmd te krijgen zonder mijn model te beschadigen. Helaas dus. Ook constateer ik dat ik op diverse plekken de verkeerde kleur heb gebruikt. Over de pasvorm tot nog toe zwijg ik maar, hier wordt een mens niet vrolijker van.
8 maanden na lift-off.
Ondanks dat diverse onderdelen vanwege de beroerde pasvorm af zijn gebroken, en natuurlijk weer aan zijn gelijmd nadert het eindresultaat weer met rasse schreden. Steeds meer ontevredenheid maakt zich van mij meester.
Ondanks het feit dat ik, wanneer ik realistisch ben, toch weer iets beter heb gebrouwd als mijn vorige modellen, behoud ik toch het gevoel dat het allemaal toch iets beter gekund had.
Al die kleine dingetjes gaan me nu steeds meer storen. Het zal niet lang meer duren voordat ik met dit model klaar ben, toch verlies ik steeds meer de behoefte om de laatste loodjes te verwerken.
9 maanden na lift-off.
Nog steeds niet klaar, wel helemaal gedemotiveerd. Ik ben nooit een liefhebber geweest van het aanbrengen van decals, ondanks dat dit van zeer toegevoegde waarde is, het model zelfs helemaal af is.
Dan dus maar even in de kleine kitjes bak gedoken voor een klein tussendoortje om weer even wat inspiratie op te doen.
10 maanden na lift-off.
Inspiratie gevonden, het kleine tussendoor kitje wordt weer vakkundig in de kast van de half-af projecten gekieperd, om op een eventueel later tijdstip weer op te nemen. Vooralsnog gaat het nu in denderende vaart richting eindstreep.
11 maanden na lift-off.
Semi-trots ben ik op het eindresultaat. Zoals eerder vermeld heb ik toch vanuit mijn tenen brouwend enige verbetering geboekt ten opzichte van vorige modellen. Aan de andere kant knaagt het ontevreden gevoel dat het allemaal toch nog wat beter had gekund. Een plekje in de vitrinekast wordt ingeruimd, de eindfoto’s worden gemaakt en de lege doos wordt op zolder opgeborgen (ik leid aan verlatingsangst, dus die doos mag, ondanks dat deze van geen toegevoegde waarde is, zijn tijd ongezien verder op de tweede verdieping slijten).
s’ Avonds hoor ik allerlei geluiden uit de ongeveer honderd nog te brouwen dozen, mijn eigen psyche neemt een loopje met me. Ik beeld mij in dat diverse modelbouwdozen een aversie tegen mij krijgen omdat ze te lang ongebrouwd in de doos zitten te wachten. Er gaat weer een hele mallemolen draaien over de volgende nog te brouwen kit.
Voordat ik echter kan beginnen hieraan heeft mijn vrouw mij nog minstens twee keer moeten redden uit de gevaarlijke klauwen van die stapel, ik dreig er compleet in te verzwelgen, niet wetend waar ik moet beginnen.
Alle dozen komen dus weer aan de beurt, sprue’s worden betast als ware het een braille schrift, mijn neus duikt in de doos om de geuren op te snuiven van karton en plastic, hopende hier wat inspiratie in te vinden.
Stilzwijgend hang ik uren op het forum rond, informatie opzuigend, jaloers over hoe andere brouwers in die elf maanden wel tot zeven of acht projecten zijn gekomen en ze ook nog eens afgerond hebben.
Bij mijn volgende project ga ik eens wat meer zonder na te denken brouwen, gewoon, lekker op de automatische piloot. Gewoon brouwen om te brouwen, lekker voor mezelf.
Eerst maar eens een kitje pakken uit de stapel voor tussendoor.
Bert.
|
.
*