Welkom bij deze BoB-groepsbouw !Het is de eerste die ik organiseer, en ik mag wel zeggen dat ik best een beetje trots ben op het animo wat ik tot nu toe gehoord/gelezen heb.
Waarom de Battle of Britain ?
Nou ja, dat is eigenlijk omdat dit een luchtslag pur-sang was. En aangezien ik altijd nogal geintereseerd ben in alles wat te maken heeft met schietend en vliegend tuig, sluit dat lekker aan.
Daarnaast is het dit jaar maar liefst 75 jaar geleden dat Duitse en Britse jongens elkaar de ballen uit de broek vlogen, is dit een mooie gelegenheid om dat te herdenken.
De Slag om Engeland begon op 10 juli 1940 en duurde tot 30 oktober 1940. De campagne vertoonde veel improvisatie van Duitse kant en kon worden opgedeeld in vijf fasen:
Deel 1: beginfase: Slag om het Kanaal, 10 juli - 12 augustus 1940De slag om het Kanaal (Duits: 'Kanalkampf') bestond voornamelijk uit gevechten tussen jagers van beide kanten. Ook aanvallen van Duitse Stuka-bommenwerpers op konvooien in het Kanaal kwamen voor. Deze gevechten waren voor de Duitse luchtmacht een goede manier om de sterkte van de RAF te testen en om hun piloten de nodige gevechtservaring op te laten doen. De gevechten boven het Kanaal verliepen meestal in het voordeel van de Duitsers, aangezien hun bommenwerpers werden geëscorteerd door grote groepen jagers, die de RAF numeriek overvleugelden. De noodzaak om alle konvooien in het Kanaal te begeleiden zorgde voor een grote last voor de RAF en uiteindelijk werden deze konvooien dan ook afgelast.
Deel 2: Operatie Adelaar, 13 augustus - 18 augustus 1940Een bom met opschrift "extra havanna voor Churchill"Op 13 augustus 1940 startte Operatie Adelaar (Duits: Adlertag). Duitse bommenwerpers maakten 485 vluchten en jagers maakten 1000 vluchten bij aanvallen op de havensteden Plymouth en Southampton en op vliegvelden in Hampshire en Kent. De Luftwaffe verloor daarbij 45 vliegtuigen, de RAF 13. Twee dagen later deed men een poging om de bases van de jachtvliegtuigen onbruikbaar te maken via een aanvalsmacht die bestond uit 1266 jagers en 520 bommenwerpers. Ze herhaalden dat op de 16de en de 18de. De RAF reageerde met kracht en haalde 162 vliegtuigen neer.
Deel 3: Bombardementen tegen de vliegvelden, 24 augustus - 6 september 1940De Duitsers bleven de rest van de maand en in het begin van september met hun aanvallen op de vliegvelden doorgaan tot Göring plotseling, na een reeks aanvallen van de RAF op Berlijn, besloot dat Londen het hoofddoel van de Duitse aanval moest zijn. Op die manier hoopte hij het moreel van het Britse volk te breken. Tijdens deze fase verloor de RAF 290 vliegtuigen en van de Luftwaffe werden 380 vliegtuigen vernietigd.
Deel 4: Slag om Londen, 7 september - 30 september 1940Op 7 september vertrokken 372 bommenwerpers, geëscorteerd door 642 jachtvliegtuigen om de stad aan te vallen. Deze aanval was een groot succes, vooral omdat het havengebied zwaar werd beschadigd. De Britten hadden hun vliegtuigen over een groot aantal vliegvelden verdeeld om deze te beschermen. Toen de Luftwaffe een paar dagen later een nieuwe aanval op Londen lanceerde kostte dat hen 28 toestellen.
Later werd geopperd dat de aanval op Berlijn een zet van Winston Churchill was om de aandacht van de Duitsers naar Londen te verleggen en de Londenaren op te offeren om Fighter Command te doen overleven. In ieder geval verschafte de gewijzigde Duitse tactiek de RAF een broodnodige adempauze die haar toeliet haar vliegvelden opnieuw volledig operationeel te maken.
Intussen was de Duitse luchtmacht tot het besef gekomen dat, als ze haar eigen verliezen aan bommenwerpers wilde terugdringen, Fighter Command uitgeschakeld moest worden. De bommenwerpers waren immers niet in staat aanvallen van jagers af te slaan. Een andere optie was de bommenwerpers via langeafstandsjagers, zoals de tweemotorige Messerschmitt Bf 110, tot boven hun doel te begeleiden. Al snel bleek dat deze niet waren opgewassen tegen Spitfires en Hurricanes en moest men teruggrijpen op de Messerschmitt Bf 109 die met een actieradius van 740 km (omdat hij over een extra brandstoftank beschikte) vanuit Calais de bommenwerpers dekking kon geven tot Londen. In de praktijk kwam dit neer op circa 20 minuten nuttige gevechtstijd boven Engeland. Voor de Duitsers betekende deze jager-dekking van twintig minuten een serieuze handicap, want nadien was de bommenwerperbemanning op zichzelf aangewezen. Dowding speelde daar handig op in door zijn squadrons terug te trekken op vliegvelden die buiten het bereik lagen van de dekking door de Bf-109.
Op 15 september lanceerde de Luftwaffe een grootscheepse aanval op Londen. Ze verloor 60 vliegtuigen.
Deel 5: eindfase, 1 oktober - 31 oktober 1940Er werden door de Duitsers acties op kleinere schaal uitgevoerd.