Eindelijk weer eens wat tijd gemaakt. Ik zat wel tegen een paar dingetjes aan te hikken. Er is onder de showcase weinig ruimte. En alle batterijhouders zijn veel te dik. Ook voor een schakelaar is niet veel ruimte. Gelukkig vond ik mijn oude rommel nog een schakelaartje dat net plat genoeg is (onder het motto: wie wat bewaard, heeft wat). En ander ding was dat de vloer een klein tikkie vuil geven voelde als een drempel. En tot slot was de aansluiting van de lampen in de kap op de batterijen onder de vloer een raar probleem om te tackelen. De kap van de showcase loopt naar boven toe schuin naar binnen. Dus een punt ergens in de kap recht verbinden met een punt op de vloer was wel een uitdaging. Je kunt niet makkelijk in de kap meten. En als je van buiten gaat meten kom je op allemaal kettingmaten, waardoor je onnauwkeurigheid flink toeneemt. Kortom ik had heel wat redenen om druk te zijn met andere dingen. Maar goed nu moest het maar eens gebeuren....
Eerst het lijmdrama in de kap. Als het fout gaat ben ik niet zo fanatiek in het maken van foto's. De twee plaatjes hieronder geven misschien een indruk hoe het er uitzag.
Zoals ik al schreef heb ik van alles geprobeerd om er nog wat van te maken, maar het werd allemaal niet beter. Uiteindelijk besloten om de kap boven de dakconstructie in de kleur van de balken te verven op het gedeelte waar de lijm zichtbaar was. Dus maskeertape erop en daarna een aantal dunne lagen grijs en een paar voorzichtige laagjes gloss vernis.
De elektrische verbinding tussen de dakconstructie en de onderkant heb ik gemaakt door bovenop de pilaar twee kleine veren van messing te buigen en die met twee lakdraden te verbinden, die naar beneden lopen in het profiel van de pilaar. Aan de balk van de dakconstructie zitten twee contactplaatjes van messing, waar de veren van de pilaar tegen moeten komen als de kap erop geschoven wordt. Met veel proberen (de pilaar met bluetack vastgezet en een batterij met de draden tussen knijper) had ik de boel werkend. Maar de pilaar recht krijgen lukt niet echt. Uiteindelijk ging er een lichtje branden onder het genot van een glas scotch. Gewoon ouderwets een schietlood gebruiken. Stukje garen en een paperclip en het lek is boven.
Vervolgens ben ik aan de vloer begonnen. Eerst wat lijnen erop.
En daarna het luik in de vloer en de aansluiting van de airco-lucht gemaakt. En tot slot de stoute schoenen maar aangetrokken en met drybrushen de nodige vuile vegen gemaakt en wat panelliner laten opdrogen als olievlekken. De moeilijkheid daarbij vind ik meestal het juiste moment vinden om te stoppen. Maar uiteindelijk ben ik niet ontevreden over het resultaat.
De vloer moest eerst af, om aan de aansluiting van alle elektriciteit te kunnen beginnen. Want om de werklamp in de F16 aan te kunnen sluiten moet de kist op zijn plek in de dio vastgemaakt worden om dan de als hydrauliekleidingen vermomde aansluitingen door de vloer te kunnen leiden. Maar eerst heb ik zelf een simpele batterijhouder in elkaar geflanst met wat Evergreen-spul. De schuif van de schakelaar kun precies onder de rand van de kap door, dus ik moest alleen in rand van de bodemplaat wat zagen.
Om de rest daarna aan te sluiten moest eerst de F16 gemonteerd, waarbij ik ook de chocks heb aangebracht. Met een stukje zwart garen heb ik ook de touwen van de chocks gemaakt. Maar die staan niet op de foto. Maar voor jullie gaan roepen dat die erbij horen, die zitten er dus al op. En toen kwam het moment dat ik de bodemplaat op zijn kop moest draaien met de F16 eraan. Da's best spannend. En wel zo spannend dat ik toch voor de zekerheid nog maar een stukje tape over zijn rug geplakt heb.
De draden aan de kist en de pilaar waren te kort, omdat ik achteraf besloten heb om de hydrauliekkar aan de andere kant te zetten. Daardoor kwamen de draden verder uit elkaar te zitten. Dat heb ik opgelost door een soort "bus" te maken van een dik stuk koperdraad. Nu zitten de draden van de pilaar en van de werklamp elk aan een kant van de dikke draad en kon ik de aansluiting van de batterij in het midden solderen. Dat is toch makkelijker dan alle draden bij elkaar. Nu kon ik op elke plek rustig solderen, zonder bang te zijn dat de andere aansluiting weer los gaat.
En dan de proof of the pudding! Alles werkte. Kap erop en schakelaar om en voilá!
Dat was het voor dit weekend.
groet,
Jan