88mm Flak en Sd.Kfz.7 artillerie trekkerEven een klein stukje geschiedenis met wat mooie plaatjes.
88mm FlakNa afloop van de Eerste Wereldoorlog was het Duitsland verboden om moderne wapens te bezitten. De Duitse regering vond echter allerlei manieren om dit verbod te omzeilen. Zo nam de de firma Krupp, de grootste staal- en wapenfabrikant van Duitsland, een meerderheidsbelang in de Zweedse wapenproducent Bofors. In Zweden werd vanaf 1928 naar Duitse eisen een nieuw stuk luchtdoelgeschut ontwikkeld, met een voor die tijd zwaar kaliber van 88mm. Toen in 1933 de Nazi's aan de macht kwamen was dit geschut klaar voor productie, en werd in gebruik genomen onder de naam Flak 18, in feite een schuilnaam die suggereerde dat het kanon al in 1918 in gebruik genomen was. De Flak 18 werd in grote aantallen geproduceerd, en werd het standaard zware luchtafweergeschut van de Duitse Wehrmacht.
Flak 18 op zijn transportwielen.
Halverwege de jaren '30 werden nog een paar verbeteringen doorgevoerd aan de 88mm Flak. Naast wat kleine aanpassingen werd een nieuwe loop geproduceerd die uit twee delen bestond, zodat hij bij slijtage makkelijker vervangen kon worden. De transportwielen werden aangepast van twee wielen voor en vier wielen achter, naar vier wielen voor en vier wielen achter. Dit vergrootte de terreinvaardigheid, en verbeterde de mogelijkheden om het kanon vanaf zijn wielen af te vuren. Het kanon met deze aanpassingen wordt de Flak 36 genoemd. In een latere versie, de Flak 37, wordt ook nog de vuurleidingsapparatuur aangepast.
Flak 36 op transportonderstel
Al tijdens de Duitse inval in Polen werd ontdekt dat de 88mm Flak niet alleen een goed luchtafweerkanon was maar door zijn hoge mondingssnelheid en vlakke kogelbaan ook zeer geschikt voor het op lange afstand uitschakelen van bunkers en tanks. Het kanon schoot zo nauwkeurig dat op meer dan een kilometer afstand met het eerste schot het schietgat van een bunker geraakt kon worden. Onder andere bij de Slag bij Mill, tijdens de Duitse inval in Nederland op 10 mei 1940, zijn zo een aantal kazematten van de Peel-Raamstelling vernietigd.
Zijn faam als anti-tankgeschut verkreeg de 88mm Flak echter vooral tijdens de strijd in Noord-Afrika van 1941 tot 1943. In de open woestijn kwam de lange dracht van het kanon tot zijn recht en bleek een batterij van 88mm kanonnen de aanval van een complete Britse pantserdivisie te kunnen afslaan.
Gelukkig is er met de Airfix kit een probleempje: het model lijkt het meest op een Flak 18 op het onderstel van een Flak 36 of 37.
Ik ga proberen het geheel zoveel mogelijk om te bouwen tot een goed gelijkende Flak 36.
Sd.Kfz.7 De Sd.Kfz.7 (Voluit: Sonderkraftfahrzeug 7 mittlerer Zugkraftwagen 8t) was een Duitse artillerietrekker voor middelzwaar geschut. Dit halfrupsvoertuig met voor wielen en achter rupsbanden werd vanaf 1934 ontworpen en in 1938 in gebruik genomen. Hij was speciaal bedoeld voor het trekken van de 88mm Flak kanonnen en de 15cm zware veldhouwitser sFH 18.
Sd.Kfz.7 met zware veldhouwitser sFH18.
De Sd.Kfz.7 was een relatief complex en kostbaar voertuig in vergelijking met een gewone vrachtwagen. Maar daar woog tegenop dat deze halfrups een heel goede terreinvaardigheid had. Het voertuig kon ook buiten de verharde weg goed met de zware kanonnen manoeuvreren. In het losse zand van de Sahara, en in de sneeuw en de modder van het Oostfront bewees hij zijn meerwaarde.
De Sd.Kfz.7 kon wel een hobbeltje nemen.
Van de Sd.Kfz.7 werden tot in 1944 meer dan 12.000 exemplaren gebouwd. Het voertuig diende op alle fronten en werd naast zijn rol als artillerietrekker ook gebruikt als bergingsvoertuig, en als voertuig voor gemechaniseerd luchtdoelgeschut.
Ik laat me inspireren door bovenstaande foto, en ga een Sd.Kfz.7 bouwen met een Flak 36 in woestijnuitvoering.
Aan de slag!