hey medebrouwers
even mijn tank aan de kant gezet om met deze groepsbouw mee te doen zodus ziehier mijn inbreng
namelijk een van de zovele arado's :p
even een stukje geschiedenis over deze toch wel leuke verschijning
de Arado AR 196 In 1936 startte het Duitse Ministerie voor Luchtvaart (Reichsluftfahrtministerium) een programma voor de vervanging van het verouderde maritieme toestel Heinkel He 50 als katapultvliegtuig voor aan boord van de schepen van de Kriegsmarine. De eisen omschreven een verkenningsvliegtuig met één of twee drijvers, twee bemanningsleden en een vermogen van tussen de 800 en 900 pk. Uit alle inzendingen mochten Arado en Focke Wulf ieder een prototype bouwen. Focke Wulf kwam met de FW 62 dubbeldekker en Arado met de 196.
Ontwerper Walter Blume was gekomen met een geheel uit metalen buis opgebouwde ééndekker, met metalen vleugels en twee drijvers. De romp was aan de voorzijde bekleed met metalen platen en aan de achterzijde overtrokken met linnen. De cockpit was voorzien van een dicht dak met twee openschuifbare delen voor de piloot en voor de waarnemer. De Arado 196 was niet veel beter dan het ontwerp van Focke Wulf, maar waarschijnlijk door het modernere uiterlijk werd toch voor de Arado gekozen.
In november 1938 was het eerste voorserie-exemplaar, de Ar 196 V1 klaar. De eerste vlucht werd uitgevoerd met een BMW 132 motor van 880pk en een tweebladige propeller. Kort daarop volgde het tweede exemplaar, de 196 V2, welke nagenoeg gelijk was maar op basis van de eerste vluchten met de V1 wat aanpassingen kende. Deze beide eerste toestellen vormden het prototype voor de eerste serie-uitvoering, de Arado 196 A. Om verdere testen uit te voeren volgden nog drie toestellen, de V3, V4 en V5 die, in plaats van met twee drijvers, uitgevoerd waren met één drijver midden onder de romp en twee stabilisatiedrijvers onder de vleugels. Deze uitvoering zou model staan voor de Arado Ar 196 B, welke nooit is gebouwd. De V-4 werd als eerste uitgerust met de bewapening die later zou worden toegepast op de serieproductie. Ten slotte werd er met een middendrijver nog een V5 gebouwd, waarmee de uiteindelijke motor werd uitgetest, de BMW 132K en met een driebladige propeller.
Arado Ar 196 A-0:
De eerste 10 toestellen werden eind 1938 geleverd en waren van het zogenaamde A-0 type. In feite waren het toestellen die vooral bedoeld waren om de piloten, die met de Ar 196 moesten gaan vliegen, te trainen. Deze toestellen hadden als bewapening alleen de mitrailleur achterin de romp voor de waarnemer, maar waren verder gelijk aan de A-3. Ze waren nog niet geschikt om met een katapult te worden afgeschoten.
Arado Ar 196 A-1:
In 1939 volgden de volgende 20 toestellen die speciaal bestemd waren voor de schepen van de Kriegsmarine. De gevoerde bewapening bestond nog alleen uit de beweegbare mitrailleur achter in de romp en men had de mogelijkheid twee bommen van 50 kg mee te voeren.Deze versie werd gestationeerd op onder ander de schepen Admiral Scheer, Admiral Hipper, Prinz Eugen, Graf Spee, Deutschland, Gneisenau en Scharnhorst.
Arado Ar 196 A-2:
Ondertussen waren ook de kustpatrouillewatervliegtuigen aan vervanging toe en daar de Ar 196 goed beviel werd een speciale versie hiervoor ontworpen. Naast de beweegbare mitrailleur werd er rechtsvoor aan de zijkant van de romp een vaste mitrailleur aangebracht en in iedere vleugel nog een 20 mm kanon. Het toestel werd iets zwaarder, maar verder veranderde er niets aan de specificaties.
Arado Ar 196 A-3:
Dit is uiteindelijk de meest gebouwde versie. Vanaf 1941 werd de A-3 met sterkere bewapening en versterkte constructie, in grote aantallen gebouwd. Tot aan 1944 is het in productie geweest, waarbij 23 toestellen in St.Nazaire bij de Franse SNCA zijn gebouwd en 69 bij Fokker in Amsterdam. De Duitse marine heeft het toestel op nagenoeg alle strijdtonelen ingezet, waarbij ze dienst deden bij de volgende eenheden: - Bordfliegergruppe 196, -Küstenfliegegruppe 706, Seeaufklärungsgruppen 125, 126, 130 en 131, III/KG100, 1 en 3/KG200. In het Zwarte Zeegebied is het toestel in onbekende aantallen ook gebruikt door het Bulgaarse 161ste kustsquadron en de Roemeense 101ste en 102e kust verkenningssquadron.
Technische gegevens:
Model: Arado Ar 196 A-3
Taak: Verkenner/licht aanvalsvliegtuig
Bemanning: 2
Afmetingen: Spanwijdte: 12,40 m
Vleugeloppervlak: 28,40 m2
Lengte: 11,00 m
Hoogte: 4,45 m
Gewicht: Leeggewicht: 2990 kg
Geladen gewicht: 3730 kg
Prestaties: Max. snelheid: 310 km/u
Kruissnelheid: 253 km/u
Plafond: 7000 m
Bereik: 1070 km
Motor: BMW 132K met een vermogen van 960pk
Bewapening: één beweegbare 7,92mm MG 15 mitrailleur achter in de cockpit, één vaste 7,92mm MG 17 mitrailleur rechtsvoor in de romp,
twee 20mm MG FF kanonnen in de vleugels en twee 50 kg SC-50 bommen onder de vleugels
Productie: 493 stuks
Arado Ar 196 A-4:
Doordat de bewapening van de A-3 uitstekend beviel werd besloten de A-1 toestellen aan boord van de schepen te vervangen door de nieuwe A-4. In feite is de A-4 hetzelfde als de A-3 maar dan geschikt om met een katapult te worden afgeschoten. Er zijn 20 A-4 toestellen gebouwd.
Arado Ar 196 A-5:
Ten slotte is er vlak voor het beëindigen van de productie in 1944 nog een laatste versie ontwikkeld, de A-5. De specificaties bleven hetzelfde. De A-5 kreeg echter een verbeterde radio-installatie en een nieuwe beweegbare mitrailleur voor de waarnemer, nl een 7,92 mm MG2 dubbelloops. Hier zijn maar enkele exemplaren van gebouwd. Rond deze tijd was Hitlers vertrouwen in de Kriegsmarine (buiten de U-Boote) zo ver gedaald dat hij uitbreiding niet meer nodig achtte. Belangrijker was het ontwikkelen van nieuwe wonderwapens.
bij deze een kleine geschiedenis les over de arado bron :
http://www.go2war2.nl/artikel/252/Ar-196-Arado.htmgroetjes krimh
A tot Z
Winkel
Tips en trucs
Organisatie
Twitter
YouTube
Inloggen
Registreren
Help
Zoeken
