Hoi iedereen,
momenteel zit ik in het 3de jaar van de opleiding Aviation Engineering aan de Hogeschool van Amsterdam. In dit jaar wordt er een zelfgekozen minor (soort mini-opleiding die aansluit bij je interesses) gevolgd die een half studiejaar in beslag neemt. Eén van de door de opleiding aangeboden minors is Design, Build & Fly. In de eerste helft van de minor wordt een motorzweefvliegtuig ontworpen met een maximale spanwijdte van 2 meter. Dit gebeurt in een projectgroep bestaande uit 8 studenten. Van de ontwerpfase moet een verslag worden geschreven. Het bouwen gebeurt in de tweede helft. De projectgroep krijgt 5 minuten de tijd om het vliegtuig zo hoog mogelijk te laten klimmen waarna de motor moet worden uitgeschakeld. Voor elke zweefminuut wordt het cijfer opgehoogd met één punt (op de schaal van 1 tot 10). Het vliegtuig moet een veilige landing kunnen maken, maar het starten mag gebeuren vanuit de hand (werpstart). De vleugelsterkte moet voldoen aan de eisen gesteld in EASA CS-22.
De zender, ontvanger, accu en motor worden in bruikleen gegeven door de school, de rest moet door de projectgroep zelf worden aangeschaft.
Het fotoverslag bestrijkt een periode van zo'n 7 weken, met gemiddeld 2 volle bouwdagen per week.
Het ontwerp dat wij hadden na de ontwerpfase ziet er zo uit. Aan dit ontwerp is tijdens de bouw nog wel het e.e.a. versleuteld. De propeller is niet weergegeven. De ontwerptekeningen zijn gemaakt in Solidworks (maar niet door mij).
Voor het uitsnijden van de ribben gebruiken we een computergestuurde lasersnijder. Het gebruikte materiaal is 2,5 mm berkentriplex. Balsa zou te zwak zijn geweest voor deze onderdelen.
En dan hou je dit over:
Vleugelconstructie in volle gang..
Het elektromotortje past mooi in de romp
Nog een artistiek plaatje van de romp, die als een bouwpakket in elkaar viel:
In de tussentijd schiet de vleugelconstructie ook al op. De servo's zitten erin en ook de ailerons (rolroeren) kunnen soepel bewegen.
De vleugel is bespannen met Oracover. Dit is plastic folie dat wordt aangebracht met een strijkijzer en hetelucht-fohn. Het krimpt en trekt goed strak. Het is speciaal gemaakt voor het bespannen van modelvliegtuigen. Gelukkig zijn beschadigingen goed op te lappen: na het bespannen van de vleugel begaf één van de servo's het en moest dus vervangen worden.
Ik vond de winglets wat saai, en besloot die mee naar huis te nemen om ze op te fleuren. Aangezien we nogal wat verschillende nationaliteiten in de projectgroep hebben zitten heb ik alle kanten van een andere vlag voorzien. De Estse vlag voor een uitwisselingsstudent uit Estland, de vlag van het eiland Sint-Maarten voor een hieruit afkomstige jongen en de Molukse vlag voor een half-molukse groepsgenoot.
Het ontwerp:
Eerst een laagje plamuur (gewoon Revell plasto) om de ergste houtnerf structuur eruit te krijgen:
Voor het wapen op de Sint Maartense vlag heb ik een decal geprint:
En na wat airbrush-beurten ziet het geheel er zo uit:
..wat gemonteerd op de vleugel toch wel een leuk aanzien geeft:
Nu moet ik naar m'n werk, zal vanavond de rest van het verslag laten zien
. We zijn van plan om in de eerste week van januari de eerste testvlucht uit te voeren!
)
) maar met z'n achten een vliegtuig ontwerpen gaat gewoon niet zo super efficient. 
Gelukkig fungeerde de romp als kreukelzone en is de schade beperkt gebleven bij de propeller (toch zonde), de romp en de staartboom. De romp is opnieuw uitgesneden met langere neus en verder naar achteren geplaatste vleugel. De staart was eerst een carbon fiber buisje en is nu vervangen door een iets dikker en steviger aluminium buisje waardoor de staart ook veel stijver is en we geen spandraadjes meer nodig hebben.