Bossy, gefeliciteerd jongen. Het is toch het mooiste wat een mens kan meemaken, een nieuw leven.
Heel kort om je een hart onder de riem te steken; in 2010 ging onze oudste (toen 18) in dienst en werd na 4 maanden ontslagen. In de eerste 3 maanden van 2011 was ze thuis en zou na de vakantie weer naar school gaan. Niks aan haar gemerkt, eerlijk waar. Ze fietste nog 120 km op een racefiets net voordat het gebeurde....
22 April 2011 staat in mijn hoofd geschreven want toen moest ik s'avonds halsoverkop van mijn werk naar het ziekenhuis waar mijn vrouw al was met mijn dochter. Wat ik zag toen ik in de kamer kwam waar zij lag? Een baby.... wij wisten het niet en het was ook niet te zien. Achteraf wist zij het wel maar had het voor haar gehouden waarbij het schijnbaar zo is dat je geest zo sterk is dat je lichaam daar op reageert.
Je ziet, jullie staan niet alleen. Voor ons best even een schok maar het lieve meisje (want dat was het) is nu ruim 7 jaar, woont bij ons en is een genot om in huis te hebben. En maakt ons trotse pleeg/grootouders.
Alles komt goed zeggen ze hier en ik zeg jou; alles komt goed, kerel. Geniet beide van jullie nieuwe leven!
Greetz, Ronald.