De meeste van de draaischijven die ik al gezien heb op beurzen, gingen ook zo snel. Gaat dat me na een tijd toch vervelen, dan is een uitbreiding naar een extra wieltje een kleinigheid. Wat ik nu niet ga doen, is alweer een wiel van 7 euro gaan kopen.

Vandaag is de draaitafel praktisch af geraakt. Ik toon eerst even wat foto's van de dag tevoren.



Deze houten plaat, bestaande uit twee lagen multiplex is eerst als een ronde schijf afgezaagd en kreeg in het midden een gat. Daarna is de vorm van de naaf er in uitgefreesd. Deze past door zijn ongelijkvormige zijden wel maar op 1 positie in de plaat. Om de spiegel te monteren moet je dus wel even opletten hoe je die neerlegt. De plaat past nauw genoeg in dit gat om geen lijm te moeten gebruiken. Dat kan ook niet als de binnenkant bereikbaar moet blijven voor onderhoud.



Vier van deze schroeven zullen wel de bodemplaat tegen het plafond moeten trekken.



Ze zitten ongeveer een centimeter in deze plaat verankerd.



Hier wordt de houten steunplaat tegen de spiegel aan gekleefd met kit. Dat moet goed gecentreerd worden, dus wordt er op een aantal punten rond de spiegel gemeten of het middelpunt overal even ver vandaan ligt.

Vandaag heb ik dan nog de schakelaar en het snoer gemonteerd. Hieronder zie je hoe de plaat getest is met de spiegel er op.



Een test in de verlichte vitrine waar de draaischijf meestal zal staan. De voorzijde zal nog wel glad afgewerkt moeten worden. Er was nog geluid te horen van de elastieken die zich spanden.



Daarna is het plafond vastgeschroefd. Bij een demonstratie bij de buren liep er wat mis en wilde de schijf niet draaien. Na demonteren bleek dat een van de elastieken van zijn poulie gelopen was en onder het wiel getrokken zat. Om dat tegen te gaan heb ik een geleidingsrol onder de elastiek gemonteerd. Hierna heb ik nog een test gedaan met een ander model.



Ik wou ook eens testen wat de schijf aankon bij een eventueel zwaarder gewicht. Een fles cola van 1,5 liter bleek geen probleem voor de motor, al ging de spiegel hierbij wel eens uit evenwicht.



De vitrine kan nu spoedig helemaal in gebruik genomen worden.

Een paar dagen geleden heb ik de vitrine in mijn kleerkast afgewerkt door de draaischijf te plaatsen en de kabel in een goot te monteren. Daar gaat ook de draad van de verlichting door, niet alleen om esthetische redenen maar ook om te voorkomen dat wat er op de draaischijf staat, niet accidenteel omwikkeld wordt.



Als er niemand bezwaar tegen heeft, ga ik nog even door met deze how-to door er een nieuw hoofdstuk aan te breien. Ik wil namelijk ook een tweede vitrinekast bouwen om daar de modellen in te plaatsen die groter zijn dan de 55 cm die de kleerkasten breed zijn. Daarvoor heb ik een metalen rek gekocht in de Brico. Dit plan is daardoor ook beter uitvoerbaar voor eventuele copycats.



Er zijn hier een paar modellen die 80cm halen, dus de breedte van 90cm is wel noodzakelijk. Dit rek kan je voor zo'n 54 euro vinden. De constructie ervan gebeurt zonder schroeven of bouten, je moet het in elkaar rammen. Daar heb ik geen passender term voor, want de profielen en rekken schuiven met een vernauwende sluiting in elkaar. Die klemt soms nogal en moet met geweld overtuigd worden.



Op de verpakking wordt de mogelijkheid getoond om de vijf rekken op gelijke afstanden te monteren. Mijn plan vereist echter een andere configuratie.



Dit rek moet op deze hoogte, omdat de overschotten die ik had van de plastic deurtjes uit de vorige vitrine hier perfect op aansluiten.



Als ik de kast in deze hoek plaats, dan kan ik de drie doorschijnende platen gebruiken om twee deurtjes en een doorschijnende zijkant te maken.



Hoe dat in zijn werk gaat, zien jullie in een volgende post.

Het materiaal dat aangekocht is om de deurtjes vast te maken, is het volgende.



Dit zijn twee grote en drie kleine aluminium u-profielen, 6 en 8 mm in het vierkant op 1m. De schroeven en moeren dienen om deze vast te maken aan de rekken.



Nadat de profielen op 83cm lengte afgeslepen zijn, wordt een gat geboord voor de schroef.



Een van de kanten van het profiel is groter uitgeboord om de kop van de schroef door te laten. Hier wordt de binnenkant ontbraamd zodat de deurtjes goed door kunnen.



De eerste boring in het rek zelf. Het is gebleken dat de maat van de deurtjes mij ertoe dwingt om de middelste twee rekken te gebruiken, er was geen marge nu er geen gebruik gemaakt wordt van scharnieren (overigens hadden ze het type uit de kleerkast niet meer liggen in de Hubo). Dit systeem is voor dit rek nog beter aangezien het goed afsluit.



De moer wordt met een sleuteltje vastgehouden terwijl de schroef stevig aangedraaid wordt.



De deuren zitten snel op hun plek. Het tweede paar schroeven zit uit het midden omdat er tussen de profielen misschien niet genoeg ruimte is voor de kop van de schroef en twee stukken deur.



Om vat te krijgen op de schuifdeuren en het toch esthetisch op te lossen, koos ik het type handvat dat al de goede kleur had.



Dit handvat wordt zo bevestigd, dat bij het uit de kast lichten van het deurtje het geheel in evenwicht blijft.



Het tussenresultaat toont het rek met de twee deurtjes al afgewerkt, maar nog zonder zijafwerking. Een derde deurtje zal de zijkant afsluiten en de andere twee kanten zullen houten platen worden. Ik wil hier wel graag een spiegelend materiaal tegen voorzien, zodat van eventuele schepen de naar de muur gerichte zijde ook te zien blijft.

Dat is het betere kluswerk Steven! Misschien moet er een subforum aangemaakt worden voor dergelijke brouwsels Ga zo voort zou ik zeggen. Ik krijg er ook allemaal leuke ideeën van!

Ik volg dit vitrinekastproject al een tijd in stilte maar ik moet zeggen: dat laatste is wel een gedurfd idee.... je moet er maar opkomen om van een, toch wel simpel metalen opbergrek een vitrinekast te maken.
Zo zie je maar weer dat een goed idee tot verrassende resultaten kan leiden en trouwens: het idee van het spiegelend materiaal aan de achterwand vind ik schitterend!
Vergeef me als ik zeg dat ik dat ook ga overwegen bij mijn vitrinekast die enkel vooraan glasdeurtjes heeft!

Ik ga het systeem voorlopig nog niet patenteren, dus als je de aandrang voelt om ook de Brico binnen te stappen, zeker doen. Vandaag werd het de Hubo, omdat ik ook een van de oude deurplaatjes smaller wilde laten zagen. Daartoe waren ze nog steeds bereid, ook al omdat ik er net een nieuwe plaat multiplex had laten zagen.



Het restje van de grote plaat was net niet breed genoeg om er de zijkant mee te kunnen afwerken maar dat had ik voorzien. Het is dus uitkijken waar ik nog een passende plaat daarvoor heb liggen.



Er is ook al een multicolor LED-strip voorzien. Deze wordt nu tegen het metaal gekleefd met de zelfklevende strip achteraan, ik moet nog een mooie configuratie bedenken voor de 5m strip.

Nu moest ik nog een stel rails maken waarin de zijdeur kon schuiven. DE deur was hoog en smal, dus kon ze niet op haar eigen gewicht blijven rechtstaan zoals de deurtjes vooraan. Daarom werden de rails nu verticaal. Ook zijn deze aluminium rails kleiner in doorsnede. Daardoor konden ze niet geperforeerd worden om de schroefkop er door te krijgen. In plaats daarvan wordt de rail aan de uiteinden gechamferd, zodat de schroef alleen nog door een laag metaal moet. Het rek heeft op deze plek wel vaak een dubbele laag metaal om te doorboren. In het midden is er een stukje uitgehaald voor de schroefdoorgang, dit is goed bijgevijld.







De schroef links op de foto is een stopper voor het deurtje, hier moet wel nog een stootkussen in rubber over komen.



Hier zit het deurtje al in de zijkant. De houten achterplaten zullen in de bestaande gaten vastgeschroefd worden.

Het vitrinekastje is bijna af, op de spiegelende wanden na, die ik nog op de juiste afmetingen moet vinden. Eerst zijn de houten wanden vastgeschroefd en dan werd de led-strip vastgekleefd.





De strip voldoet qua lengte om drie van de vier vakken te verlichten, het onderste is toch te laag om het als vitrine te gebruiken. De lijmkant is wel minder geschikt om aan gelakt metaal te kleven, blijkbaar. Hij houdt het hier en daar al niet lang uit ondanks stevig aandrukken. Ik ga aan de horizontale gedeeltes nog een doorschijnend steunprofiel bevestigen.



Dit is de afstandsbediening, die moet wel visueel contact maken met de ontvanger die je onderaan op de eerste foto ziet hangen. Nu over naar de prettigste foto's.



De modellen waar deze vitrine voor ontworpen is, zijn er nu in geplaatst. Van boven naar beneden de Jagdpanther met motorescorte, Operation Torch, het flakdiorama en het atoomkanon. Hierna komen wat demonstratiefoto's van de verlichting in de vitrine.















Hier vind je de foto's van het atoomkanon met kleurenverlichting: https://modelbrouwers.nl/phpBB3/viewtopic.php?f=2&t=47448&start=550.

Tenslotte nog een filmpje dat de ingebouwde lichtprogramma's toont.

.

Het bleek de ochtend na de inhuldiging van de vitrine al waarom de verlichting aan halve prijs weggegaan was.



De led-strip was helemaal terug losgekomen van het metaal. Ook het exemplaar in de winkel hing gedeeltelijk los van de demo-stand. Ik besloot dan maar dezelfde bevestigingsmethode te gebruiken als in mijn vorige creatie: de horizontale stukken moesten dus ondersteund worden door een profiel.



Omdat ik deze keer geen gebruik kon maken van schroeven zonder het bovenliggende rek te ontsieren, moest ik gebruik maken van lijm. Deze lijm had ik ook al met succes gebruikt om diorama's ineen te plakken.



Het bovenste profiel is hier vastgekleefd. De klemmen verhinderen dat het onder zijn eigen gewicht loskomt voordat de lijm hard is.



Hier is het doorschijnende profiel over het gelijmde exemplaar geschoven met de strip ertussen. Na een aantal uur heeft het nog niet bewogen en de verlichting is er niet minder krachtig op geworden.



Het is dus aan te raden om een led-strip altijd door een ondersteunend omhulsel te laten lopen.

Vandaag gaan we spiegels monteren in onze vitrine. Daarvoor zijn de volgende spullen bijeengezocht.



Een spiegel van 50x70cm en een inox profiel uit de Hubo en drie pakketjes met 4 spiegels van 30x30cm uit de IKEA, amper 60 euro voor het totaal en 20 daarvan wordt vandaag niet gebruikt. Ik vond die spiegeltjes zo tof dat ik er een voorraadje van wilde aanleggen.



Het inox profiel is hier in twee gelijke delen van 50cm gezaagd en er worden vier gaten in geboord van 6mm.



Er zijn nu ook twee pakketjes inox schroeven en moeren gekocht. Er is voor dit glanzende materiaal gekozen omdat het zo meteen gebruikt wordt om een spiegel mee te monteren.



Het profiel wordt opgehangen zodat de spiegel gecentreerd en iets boven het rek gaat hangen. De eerste lading moeren dient als afstandhouder voor het profiel, waar de spiegel nog achter moet geklemd worden.



Hier wordt gemeten waar het andere profiel moet komen.



Tussen de achterwand en het rek zit nog een spleet, waar de spiegel in zou kunnen zakken. Dan zorgt alleen een enkele schroef in het midden dat hij niet verder zakt, dat kan een te zware belasting worden op het glas. Daarom wordt het laatst overgebleven aluminium u-profiel gebruikt als steunprofiel.



De tweede set moeren is nu gemonteerd, dit zijn dopmoeren die de schroefdraad verbergen. De spiegel kan geen kant meer op.



Het Flakdiorama staat hier al eens opgesteld om het effect te bekijken. De overgebleven stukken multiplex gaan gebruikt worden om een decoratieve strook te plaatsen die achter een restje styreenglas geklemd kan worden. Dat glas steunt ook op het U-profiel.



Nu moeten we nog het lagere rek van spiegels voorzien. De IKEA-spiegels zijn veel lichter van uitvoering dan de 4mm-spiegel van Hubo. Ze zijn maar half zo dik. Door hun afmeting gaan ze maar net met drie in het rek. Door het sterke niveauverschil aan de geponste metalen rand van het rek en de vrij kleine kleefbanden bij de spiegels moet er een constructie bedacht worden waardoor die banden volledig contact blijven maken met de achterkant. Bij Hubo werd net wat zagerij-afval gratis weggegeven en ik nam instinctief deze latjes multiplex mee. Ze komen al meteen van pas. Met deze korte houtschroeven kunnen ze verankerd worden in de achterplaat van de vitrine zonder dat er een schroefpunt achteraan uitsteekt.



Hier zijn de kleefbanden op de latjes geplakt.



En dit is reeds het resultaat als de spiegels op hun plek zitten en het Churchilldiorama in de kast zit. Het kan door zijn afmetingen maar net binnen het glas vooraan, het was niet gelukt als hier een dikkere spiegel had gezeten. Gelukkig hoeft de schuifdeur niet steeds zijwaarts ingeschoven te worden, ze kan door haar flexibiliteit ook van voren af worden ingebracht.





Het Flakdiorama is nu aan beide zijden te bewonderen, vroeger moest ik steeds een kant kiezen.



De laatste van de vier spiegels in gebruikt in de vorige vitrine, zodat de draaischijf aangevuld wordt met een spiegelende achterwand. Hier een filmpje van deze installatie met de Wiesel 2 op de schijf.

Vandaag een special over het op maat snijden van een spiegel, voor in het geval dat je er geen vindt op het juiste formaat van je vitrinekast. Ik wilde in het bovenste rek nog graag een spiegel, maar de achterkant mat 900 op 370mm. Dit formaat vind je niet in de bouwmarkt. Ik besloot het glassnijden uit te testen op een smalle spiegel van 300mm. Het leek niet evident om een plaat van 4mm dik glas te snijden. Ik bekeek eerst enkele youtubefilmpjes en daar leek het wel heel gemakkelijk. Ik heb dan al het nodige op de tuintafel klaargelegd.



Naast de spiegel zie je snijbestendige handschoenen, want de zelf gesneden rand kan nog scherpe uiteinden hebben. Daarboven ligt de glassnijder, die bestaat uit een handvat met een wieltje in carbide, als ik de filmpjes mag geloven. De potjes zijn niet nodig maar ik vond ze in de afslagbakken van de bouwmarkt, zwart en roestkleur pigment in zo'n hoeveelheid leek me wel de moeite voor 8 euro per pot. Rechts van de spiegel zie je een L-profiel om de spiegel mee tegen de achterwand te klemmen.



De plaats waar gesneden moest worden, op 895 mm, is hier afgemeten. Ik ga naast de metalen regel snijden. Het lijkt gek maar je moet slechts een keer met het wieltje over de plaat rollen, waarbij je wel goed moet aandrukken. Als je dat juist doet, klinkt er een knarsend geluid. Na deze operatie ziet de spiegel er zo uit:



Ik heb het moment van de scheiding van de twee stukken gefilmd, in de hoop dat het geen horrorfilm zou worden. Als beveiliging heb ik een bril en de twee handschoenen aangetrokken.



Dat ging wel goed, zeg. Je zou bijna nog wat stukjes van de spiegel willen breken om dat geluid nog eens te horen.



Je ziet dat het spiegelende materiaal aan de rand wat afgeschilferd is; dit verdwijnt achter mijn L-profiel maar ik veronderstel dat je dit kan vermijden door ook aan de onderkant een insnijding te maken. Misschien is dit al genoeg om de spiegel te breken, dus pas wel op bij het omdraaien.



Dan wordt de bekomen rand met een slijpsteen bewerkt om de scherpe uitsteeksels weg te halen.



Het profiel wordt op maat gezaagd en voorzien van twee schroefgaten.



Dit is het rek dat aangekleed wordt, ik heb hier al twee houten latjes tegen de verticale profielen gezet. Dit is nodig om de oneffenheid van de gestanste lipjes weg te werken.



De spiegel zit op zijn plek en de gaatjes in de profielen zijn doorgezet in de poten van het rek. De schroeven met moeren van twee posts terug kunnen weer gebruikt worden.



De spiegel zit op zijn plek. Als ik nog een plaatje met de juiste afmetingen vind voor boven de spiegel, is het gat afgesloten. Hier kan nu het atoomkanon geplaatst worden.