Aan alles komt een eind, en zo ook aan mijn eigenaarschap van dit niet-zo-beste-maar-oh-zo-leuke-autootje!
Toen ik de auto kocht in 2015 woonde ik nog bij mijn ouders. Gratis en voldoende parkeerplek in de straat, en weinig verplichtingen. Ik heb in die tijd veel gedaan en laten doen aan de auto. Toen ik in 2018 in een heel klein maar zelfstandig appartementje ging wonen even buiten Haarlem had ik ook voldoende parkeerplek. Wat heb ik toen veel met de R4 gereden! Nooit naar het buitenland, en ook binnen Nederland wilde ik liever niet te ver van huis, maar de auto ging mee..
op de eerste kampeervakantie samen met mijn vriendin:
op scoutingkamp:
als kerstversiering:
als er iemand moest verhuizen:
In 2018 kwam ik samen met een goede vriend een leuke rode Fiat 500 tegen die al enige maanden zonder apk geparkeerd stond in een woonwijk. Toen ik er een foto van maakte kwam de eigenaresse naar buiten. Of ik interesse had? Jazeker, maar Fiat 500's zijn duur, ook in slechte staat, en bovendien had ik ook mijn handen vol aan de R4. Want eerlijk is eerlijk, hoewel ik er veel mee reed was het geen betrouwbare auto. De carburateur en ontsteking waren beiden nogal storingsgevoelig en het is vaak moeilijk te beredeneren wat er precies mis is gegaan als de auto er in de file op de snelweg ineens mee ophoudt.
Enfin, na wat over- en weer-appjes bleek de eigenaresse bereid de auto voor een zéér leuk bedragje aan ons te verkopen en gezien ik de aankoop deelde met een vriend was de keuze snel gemaakt.
De R4 bleek handig om de vermoeide accu wat op te laden:
maar desondanks kregen we de auto niet aan de praat. We versleepten haar naar een privéterreintje in de buurt waar we die zomervakantie mochten sleutelen. Omdat de Fiat toen niet meer op de openbare weg stond konden we het kenteken schorsen en op ons gemak de auto rijklaar maken. Hoe dat ging is hier terug te lezen (de volgorde van de blogs is van onder naar boven, zie nummering):
http://www.jelleputs.nl/category/auto-s/fiat-500/Niet het genoemde privéterrein op deze foto's, maar het klussen is nooit klaar:
Inmiddels heb ik de Fiat overgedragen aan de mede-eigenaar. Ik ben afgelopen jaar een beetje de lol verloren in het rijden met oude auto's. Hoe en waarom dat ontstaan is weet ik ook niet zo goed. Wat niet meehielp was dat ik een jaar geleden ben verhuisd naar het centrum van Haarlem en daar op geen enkele manier een auto kwijt kan. De R4 moest weer noodgedwongen bij mijn ouders in de straat geparkeerd worden, en al mijn dagelijks vervoer kon prima met de fiets. In september had ik al min of meer besloten de R4 te verkopen. Elke gedachte aan een rit leverde me zweethanden op en de auto stond in weer en wind te verpieteren. Dat is niet waar je zo'n leuk oud autootje voor hoort te hebben!
En toch... de verkoopadvertentie was klaar, maar ik kon het niet. Ik besloot de apk van februari 2021 af te wachten. Elk jaar bracht ik mijn auto naar Michiel in Zaandam, die de R4 als geen ander kende en er zelf minstens vier in privébezit had. Hoe kon het beter? Een apk-keurmeester met een magazijn vol R4-onderdelen en zeer schappelijk uurtarief voor eventuele lasklussen.
Helaas nam dat een tragische wending. In november is Michiel zeer plotseling overleden, hij was nog net geen 50. Ontzettend triest voor zijn familie en vrienden, en ook bij de R4 Club kwam het nieuws hard aan.
Voor mij betekende dit uiteindelijk voorlopig ook het einde van de hobby. Afgelopen maand heb ik de auto bij twee verschillende garages met plezier in oldtimers (moeilijk te vinden tegenwoordig!) aangeboden voor de keuring. Beide garages waren duidelijk in hun oordeel: leuke auto, goed onderhouden, op de roest na...
Meestal was het een roestig chassis dat menig R4 op de sloop heeft doen belanden. Anders dan de meeste auto's heeft de R4 een constructie waarbij de koets op het chassis wordt geschroefd. Het chassis is in theorie stevig en stijf genoeg om als auto te fungeren. Uhm, misschien beschrijf ik dat niet helemaal goed. De koets levert geen belangrijke bijdrage aan de stijfheid van de auto als geheel, is misschien beter om te zeggen. De 2CV (lelijke eend) was op een soortgelijke wijze gebouwd. De meeste auto's echter zijn gebouwd als 'monocoque': de bodem en de koets vormen één geheel en vormen een soort stevige 'schaal'. Dit is ook de reden dat roestgaten in het koetswerk bij de meeste auto's gezien wordt als gevaar voor de stevigheid van de gehele auto.
Bij de R4 werkt dit net even wat anders. Maarja... hoe eigenwijs wil je zijn bij de garage? Of het nu onveilig was of niet, het was een feit dat je zomaar eens je boodschappen kon verliezen als je die achterin mijn auto zette, want er waren meerdere gaten waardoor je het wegdek kon zien. Het moest echt gelast worden, want ook de gordels van de achterbank waren hun bevestigingspunt kwijt door de roestgaten. En helaas, laswerk is duur!
Het was goed zo. De keuze was voor me gemaakt. Een van de garagehouders heeft de R4 van me overgenomen voor een groot deel van het bedrag dat ik er nog voor wilde hebben. Hij gaat het wagentje oplappen en er zelf mee rijden. Ik ben blij dat de auto weer een nieuw leven krijgt, maar zal een steek in m'n buik voelen als ik 'm toevallig eens zie rijden.
Ooit... ooit... ooit komt er een nieuwe!
groetjes,
Jelle