Hallo allemaal , even een kleine update voor de velen die met mij en ons meeleven :

Mijn moeder en wij zijn de feestdagen goed en erg gezellig doorgekomen .
Om mijn moeder even te quoten: "een parel aan de ketting van herinneringen"

Afgelopen dinsdag heeft mijn ma een uitgebreid bloedonderzooek gehad na de eerste volledige chemokuur van 3 weken via de port-a-cath , en is ze weer voor een dag opgenomen geweest voor "vers" bloed , haar HB-waarde was 4,1 terwijl dit 8 moet zijn . Toch is ze sterk genoeg geweest om de "verwoesting" van 3 weken chemo in een keer aan te kunnen .
veel belangrijker is dat de stoffen in het bloed , die aangeven dat er kanker zit , niet meer zijn geworden . Wat na de tablettenkuur wel het geval was . dit geeft ds hoop dat er een goede kans is op "verlenging "
en dat de kanker (gedeeltelijk) geremd kan worden. Dit is echter pas zeker na 3 volledige kuren (1 kuur is 3 weken) , dus nog 6 onduidelijke weken te gaan.

Dit weekend gaan we eerst haar verjaardag vieren , en haar eens extra verwennen .....

Nu zijn jullie weer helemaal op de hoogte , en nogmaals bedankt voor de vele mooie woorden , en @ Gertje: aan de "Malibra" is al begonnen , en ik ga zometeen beginnen met een bouwverslag

Grtz Arnoud

hallo mede brouwers

Het is al weer een tijdje geleden dat ik hier een update heb gepost .
Met mijn moeder schijnt het iets beter te gaan ..
Haar verjaardag was een hele happening en een herinnering voor het leven..
zij heeft altijd een hartewens gehad en dat was vliegen in een helikopter,dit heeft mijn pa haar dus kado gedaan en tevens een vlucht in een zweefvliegtuig met de mogelijkheid zelf te vliegen op een nader te bepalen datum.
de helikoptervlucht heeft ze al gehad me dit was een succes ..

Om een lang vehaal nog langer te maken zal ik hier de update van mijn vader quoten , die we regelmatig krijgen , net als alle geinteresseerden ,...:

11 Februari 2011

UPDATE OVER ONS WEL EN (klein beetje) WEE IN ZUTPHEN

Onze vorige update was op 12 januari, dus tijd voor een nieuwe.
Martine ligt op dit moment in het ziekenhuis. Zij heeft vanmorgen het laatste deel gekregen van haar derde kuur. Na drie uur was ze hier klaarmee en daarna krijgt ze vandaag nog twee bloedtransfusies toegediend. Tot een uur of zeven is zij daar dus nog wel mee bezig.
Ik ben net weer terug en zet me nu, na het strijken, aan het schrijven, daarna ga ik weer naar Martine toe.
Als je nu denkt dat het niet zo goed gaat met Martine dan heb je het gelukkig mis!
Ik zal uitleggen wat er de afgelopen tijd gebeurd is.
Op 13 januari was er een consult bij de internist en die vond het raadzaam om weer het buikvocht ‘af te tappen’, omdat Martine er last van begon te krijgen met eten en ademen. Dat betekende de volgende dag op de röntgenkamer een drain in de buikholte aanbrengen en dan ’s middags ook doorgaan met een kuur. Het vocht weg laten lopen mag niet te snel gaan, anders kun je in een shock raken. Daarom moest Martine een nacht in het ziekenhuis blijven, deze keer op een kamer alleen, wat niet bijster gezellig is. Er werd ongeveer 5 liter vocht weggehaald. De volgende morgen mocht zij naar huis, omdat er geen vocht meer uit de buikholte kwam. Op zondag kwamen Agnes en André om één uur uit het westen over voor ‘een kopje koffie’. Het was een gezellig bezoek. Toen zij tegen drieën weer naar huis gingen zijn wij naar de IJsselkade in het centrum gegaan om naar het hoge water te kijken. Het was een stralend zonnige dag, dus heel veel mensen waren op hetzelfde idee gekomen. Daarna nog een ritje langs de dijk gemaakt richting Bronckhorst. We hebben genoten deze dag.
Op dinsdag was Cathelijne jarig, zij vierde het de zondag er na voor ons gezin. Martine wilde haar graag persoonlijk verrassen en voelde zich goed genoeg om naar Losser te rijden met een grote bos rozen. Cathelijne was zeer verrast en enorm blij met dit bijzondere verjaardagskado.
Op zaterdag hebben we, voor het eerst sinds maanden, weer gewinkeld in Apeldoorn, op zoek naar leuke dekbedovertrekken voor Cathelijne. Na bezoek aan de Hema en V&D eerst even iets drinken en rusten en daarna Lidewijde, Jacco en de kleinzoons opzoeken.
Op zondag weer naar Losser, deze keer voor de High Tea die Cathelijne voor ons gaf ter
Viering van haar verjaardag. Zij en Rudi hadden er een zeer leuk en smakelijk geheel van gemaakt met hartige en lekkere zoete hapjes en allerlei soorten thee. Het was een heel gezellige dag, heerlijk zo samen met je gezin zoiets vieren. Na zevenen moe en voldaan terug naar huis.
Verassenderwijs komt het vocht in de buikholte van Martine maar heel langzaam een beetje terug. En de dikke voeten, enkels en rechterarm zijn opeens verdwenen! Nu kan Martine weer haar schoenen aan en ook weer ringen om haar vingers en een horloge om. Normale dingen voor velen, maar voor Martine voelt het als een geweldige beloning voor haar zware inspanningen en het leed van de chemokuren.
Op woensdag extra bloedprikken en aansluitend een consult bij de oncologisch verpleegkundige. Die was op zich tevreden, maar vond het HB-gehalte van het bloed nog aan de lage kant. We vroegen haar of er bezwaren waren tegen een helicoptervlucht op zaterdag en een korte onderbreking van de kuren na afloop van de derde en dan ‘even’ naar de Algarve te gaan. Zij was daar gelijk heel enthousiast over en beloofde het met de ‘opper-internist’ te zullen overleggen. Maar dan vond zij het wel raadzaam dat Martine de dag voor de helicopter eerst na haar chemo twee zakken bloed zou krijgen, Dan werd de HB-waarde niet te laag en kon Martine goed genieten van haar vliegerij. Op vrijdag werd dit dus zo gedaan en toen kreeg Martine ook te horen dat de internist gezegd had: “Onmiddellijk doen zo’n korte vakantie naar de zon. Er is geen betere medicijn dan Vitamine-V!”
Nou, daar hadden we in november en december echt niet meer op durven hopen! Toch nog even mogen genieten in de Algarve!
Maar eerst was het tijd na een lange dag in het ziekenhuis voor het ‘uitpakken’ van het eerste deel van haar verjaardagskado: het vliegen met een helicopter. Op zaterdag 29 januari vroor het stevig, maar het was prachtig zonnig en er was weinig wind. Daardoor was het wel wat heiig, maar nog zicht genoeg. Samen met Ria en Jan zijn we naar het sportvliegveld van Hilversum gereden. Daar Lidewijde met haar gezin al om ons uit- en in te zwaaien. Miriam en Theo kwamen even later ook nog.
In mijn naïviteit had ik gedacht dat we langs allerlei dorpen en steden konden vliegen, maar daarbij de nabijheid van Schiphol en de snelheid van de helicopter zwaar onderschat. Als we een kwartier extra boekten zou de piloot in de lucht toestemming vragen naar Amstelveen en via Schiphol naar Hillegom te vliegen. Afgesproken.
Het omhoog en naar binnen klauteren viel niet mee. Eenmaal binnen kregen we een koptelefoon met microfoon, zodat we met elkaar konden praten en ook alles konden horen wart de piloot en luchtleiding met elkaar bespraken. Het toestel was meer een twee- dan een driezitter, maar we hadden voorin wel een prachtig wijds uitzicht, ook tussen onze voeten door naar beneden. In de lucht kregen we gelukkig toestemming om drie banen bij Schiphol over te steken. Jammer was wel dat we geen toestemming kregen om over het oude centrum van Amstelveen te vliegen, te druk met landende vliegtuigen. Maar het was wel weer een geweldige ervaring om dwars over Schiphol te vliegen en, omdat we een tijdje moesten blijven ‘hangen’ een geweldig zicht te hebben op de terminals en alle slurven en vliegtuigen. We zagen 6 vliegtuigen in een rijtje naar de Polderbaan taxiën. Recht over de verkeerstoren gingen we verder via Hoofddorp naar Hillegom. Daar twee rondjes gevlogen over de plaatsen waar ik in mijn jeugd gewoond en gespeeld heb. Jammer genoeg hing Jan Bijwaard in de schaduw uit het raam te zwaaien met een stofdoek, maar wij konden wel zien dat zijn auto voor zijn huis stond .
De meesten van jullie hebben ons fotoalbum van deze onvergetelijke vlucht kunnen zien en zo een beetje mee kunnen genieten. Toen we na precies drie kwartier weer verwelkomd werden door de zwaaiende familie was Martine’s eerste reactie; “Geweldig gaaf!! Ik zou morgen zo weer willen vliegen met een helicopter!!”
Na eerst nog lekkere soep bij Ria en Jan gegeten te hebben, ’s avonds samen nagenoten van deze dag met een wijntje en een stukje oude kaas. Jammer genoeg kon Martine’s maag niet tegen de kaas, dus was het vanaf vier uur ’s nachts spugen en darmen van slag. Joke en Jan kwamen in het begin van de middag op bezoek, en hoewel Martine dit zeer kon waarderen, werd ze eigenlijk steeds zieker. Nadat Zij weer naar huis reden is Martine naar bed gegaan en er pas ver in de maandag weer uitgekomen. Het evenwicht blijft wankel, daar moeten wij en vooral Martine nu eenmaal mee leven.
Op dinsdag knapte Martine weer op en hield ook op met alleen vloeibaar eten.
Ondertussen had ik wel uitgezocht vanaf welk vliegveld we op het gunstigste tijdstip rechtstreeks naar Faro konden vliegen. Dat bleek Rotterdam te zijn. Dus twee vluchten geboekt en een auto gehuurd vanaf het vliegveld. Onze huisbaas, Senhor Martins gebeld of we in één van zijn huizen terecht konden. Hij was enorm verrast en verheugd dat we toch nog konden komen. Ons ‘vaste’ huis was nog vrij, en dat hebben we dus ook afgesproken. Daar hebben we privacy en rust, en we kunnen zelf bepalen wanneer we de ‘drukte’ opzoeken. Van ’s avonds uit eten gaan zal wel niet veel komen, eerder zal dit in de middag gebeuren. Later op de avond eten geeft problemen voor Martine’s maag. Ada en Piet sprongen figuurlijk een gat in de lucht toen we ze opbelden met het nieuws. Zij zijn afgelopen dinsdag weer naar Faro gevlogen en boden aan om voor ons de eerste boodschappen te verzorgen. We zijn van de week naar Obelink in Winterswijk gereden en hebben daar een lichtgewicht beachshelter (een halvemaanvormige koepeltent) gekocht voor op het zonnedak. Biedt bescherming tegen wind en te felle zon. Ook twee lichtgewicht handbagagekoffers-op-wielen gekocht en heel goede zonnebrandcrème. Leuk om weer aan dit soort zaken te kunnen denken.
In de tussentijd hebben we ook nog een aantal bezoekers mogen ontvangen. Bauke en Willy kwamen helemaal uit Friesland, met allerlei lekkere en goede gaven. Nog even met hen over de dijk gewandeld zodat Martine even haar ogen dicht kon doen. Op zondag kwam Bernadette ook weer even gezellig bijkletsen en op woensdag Hans en Renee. Ria en Jan komen heel trouw elke week langs (of een enkele keer wij bij hen). En natuurlijk onze lieve kinders niet te vergeten, al kon Giliam twee weken niet komen omdat hij fors ziek was door het RS-virus en dat virus is voor Martine te gevaarlijk. De bezoeken, de telefoontjes, kaarten en mailtjes laten zien dat jullie erg met Martine en ons meeleven en dat waarderen we zeer. En alle goede wensen, opgestoken kaarsen, gebeden enz. lijken effect te krijgen. Martine voelt zich de laatste weken behoorlijk goed en de voeten en armen worden nu niet dik. Zegeningen die we heel erg koesteren.
Gisteren was Arnoud jarig en wij zijn hem in Rijssen gaan feliciteren en blij maken met een mooie lens voor zijn camera. Kan hij nog mooiere landschaps- en dichtbij-foto’s maken. Het was erg gezellig bij hem en Joanna.
Vandaag dus het laatste deel van de derde kuur. Het bloed dat Martine vandaag krijgt is bedoeld om haar conditie zo goed mogelijk op te peppen zodat zij echt van de komende korte vakantie kan genieten. We vetrekken komende zondagmiddag om 16.20 uur vanaf Rotterdam en komen dan weer op 23 februari met een vlucht om 18.55uur terug van Faro. Arnoud en Joanna brengen en halen ons. Morgen koffers pakken en de andere kinderen komen gedag zeggen, evenals Ria en Jan. Nog genoeg te doen dus. We verheugen ons heel erg op de mogelijkheid een snufje lente en zon op te doen in onze dierbare Algarve, iets waar we lange tijd niet meer op durfden te hopen.
Jullie zijn weer op de hoogte van ons wel en, een klein beetje, wee. We groeten jullie allemaal heel hartelijk en we laten wel weer van ons horen hoe het ons vergaan is.
We sturen een ouderwetse ‘trein vol kusjes’ jullie kant op en wensen je een goed en ontspannen weekend.
Martine en Wim

Zoals jullie misschein hebben gelezen , is ons gezin alleen maar hechter geworden , en genieten we volop van alles wat ons nog gegeven word.
Zoals het zich nu laat aanzien slaat de kuur (gedeeltelijk) aan en mogen wij nog een tijdje langer van ons ma genieten

Hier in huize diplomanta is de rust ook weer een beetje weer gekjeerd en ben ik weer verder gegaan met de international i de klassieke trucks groeps bouw ..

Tot nu toe allemaal dus positieve berichten ....

Grtz ARNOUD

Heel veel sterkte in het doorkomen van deze moeilijke tijd en geniet er nog zo lang vna als het kan.

hallo beste Brouwers .

Het is alweer een tijd geleden dat ik hier een updat heb neergezet .

Nu is het helaas tijd voor de Laatste update.
15 september jongstleden is mijn moeder aan de gevolgen van Kanker overleden.

vooral de laatste maand voor haar overlijden is het snel gegaan.
Voor die tijd heeft ze nog veel kunnen doen. ze is nog Naar Portugal en Madeira op vakantie geweest.
Een weekendje ameland , en toen uiteindelijk bleek dat de chemo geen zin meer had is ze thuis geweest , waar ze door ons en de thuiszortg werd verzorgd.
Zij en wij met haar hebben tot op de laatste dag genoten van het leven.

een week voor haar overlijden heb ik haar over de bloeiende hei van de Sallandse heuvelrug gereden , over afgesloten paden met een 4x4 .
Met dank aan de medewerking van staatsbosbeheer

Het weekend van 10 september hebben mijn ouders nog een privé Fado-concert in de truin gehad .

Hierna ging het in sneltempo , en verloor ze haar spraak en zicht .
woensdag was ze niet meer aanspreekbaar , en is ze s'nachts in haar slaap heengegaan.

Ze heeft geen echte pijn gehad.

Voor ons is het nu zaak , dit alles een plekje te geven , en de gang van alledag weer op te pakken .
Dit gaat vooralsnog erg moeizaam . en het Brouwen zal ook nog wel even duren voordat ik daar weer echt zin in krijg .

Nogmaals , Allemaal bedankt voor jullie medeleven en steun .

Mvg Arnoud

Veel sterkte Arnoud,

begrijpelijk dat je nu even geen zin hebt om te bouwen, dat zal later wel weer komen.

Rustig aan,



Karel

mijn diep medeleven in deze moeilijke dagen.

Sterkte Arnoud.

Dave

Heel veel sterkte toegewenst Arnoud.


Danny

Gecondoleerd en heel veel sterkte de komende tijd.

Arnoud...

Ten eerste Gecondoleerd.
Ik (en volgens mij iedereen) leef met je mee, en wens je zeer veel sterkte toe in deze tijd!
Vind het naar om te horen.

Gerd Jan