En dan is het tijd voor iets nieuws.
Dit zijn de luchtroosters die op de kit zijn meegeleverd. Eén ervan mist de detaillering, en de rest. Ach, misschien wordt het met een
wash wat maar daar durf ik geen euro om te verwedden. Gelukkig had ik ooit in een ver en grijs verleden eens een Pro-Etch photo etch
system van MicroMark gekocht. En vervolgens nooit wat mee gedaan. Maar nu is wellicht dan toch de tijd daar. Ik had destijds de
benodigde vloeistoffen al verzameld, ik mis alleen nog een 230V->110V omvormer omdat het systeem Amerikaans is. Die doen het niet op
230V. (Nou ja, ze doen wel wat, maar dat is vooral stinken en kapot gaan - als je mazzel hebt). Dus die ook nog maar even snel besteld,
even als een UV lamp.
En dan gaan we aan de slag met experiment nummer 1....
En dus eerst maar eens met een simpel programmaatje de artwork in elkaar gezet. Lekker eenvoudig, dat dan weer wel.
Dit dan weer printen op bijgeleverde transparant ging best aardig.
Yup - twee identieke, al is één ervan in spiegelbeeld. Dit zodat je straks het metaalplaatje van 2 kanten kunt etsen. Daarvoor moet je er
wel een soort envelopje van vouwen waarbij beide transparanten perfect over elkaar vallen....
Vervolgens een stukje bijgeleverd brons op maar gesneden en dit met een stukje schuurpapier te lijf gegaan.
Het metaalplaatje werd voorzien van een laagje foto-resist film, dat vervolgens met (alweer bijgeleverde) lamineerapparaatje werd vastgezet.
Daarna kun je het metaalplaatje in de envelop schuiven en de boel met UV licht belichten. En dan heb je dit.
Dat is dus niet zoals het hoort, en dus konden we de foto-resist eraf schuren, en het verhaal nog eens proberen. Dat ging een stuk beter ...
En nadat we vervolgens het resterende fotoresist hebben ontwikkeld met behulp van wat opgeloste natriumhydroxide was het tijd om het
etsen dan te beginnen.
Dat bruine goedje is dus ijzer(III)chloride. Geen zuur, wat je wellicht zou verwachten, maar een zout. Voor zij die wat van scheikunde weten,
het gaat hier om een redoxreactie waarbij ijzer(III)- wordt omgezet in ijzer(II)-ionen en gelijkertijd het metaal (koper en zink) ook wordt omgezet
in ionen. Het resultaat is dat op de niet beschermde plekken het metaal verdwijnt en op de wel beschermde plekken niet. Met als gevolg het
welbekende PE-fretje dat je kunt kopen.
Je kunt ook een zuur gebruiken, maar dat ets veel sneller waardoor het lastiger wordt de reactie tijdig te onderbreken. IJzer(III)chloride werkt een stuk
langzamer waardoor dat probleem minder is. Ter vergelijk: etsen met geconcentreerd zoutzuur duurt enkele seconden, etsen met mijn oplossing
duurt enkele uren.
Dit is het resultaat na een goed uur etsen: op enkele plekken beginnen er al gaten te vallen in het metaalplaatje...
En vervolgens, zelfs met deze trage reactie, vergeet je dus de boel en ben je dus toch te laat:
Maar - dit werkt, en goed. Deze moest toch al opnieuw omdat ik de spijlen metaal te dun vind en de tussenruimtes te dik. Dat blijkt ook wel:
toen ik van de kleine onderdeeltjes de braampjes wilde wegschuren verboog deze aan alla kanten. Het was te zwak
Voor de gein toch de boel even op de juiste plek gelegd met wat KristalKlear.
Over een dag of wat gaan we door met poging nummer 3