Na de Rick-Dias zou ik verder kunnen gaan met de B-Club 1/220 Super Gundam, maar die vind ik op dit moment nog iets te hoog gegrepen kwa complexiteit en schilderwerk. Dus in plaats daar van ga ik een resin kit van een mecha uit Cyber Troopers Virtual-On: Operation Moon Gate (VOOM, in het kort) bouwen.
Cyber Troopers Virtual-On: Operation Moon Gate is een arcade spel van Sega uit 1995, waarbij je met een op afstand bestuurde robot het kan uitvechten tegen een andere op afstand bestuurde robot in een arena. Samen met titels zoals Virtua Fighter 1 en 2 en Fighting Vipers behoort het tot de 3D klassiekers van Sega uit de jaren 1990. Het exacte verhaal is zoals gewoonlijk bij arcade spellen nogal dunnetjes (behalve als je Japans kan lezen, want er zijn flink wat boeken met extra materiaal uitgebracht), en draait er om dat er een groot kannon op de maan moet worden uitgeschakeld voordat dat de aarde verdampt (ofzo...). Een specifiek kenmerk dat het spel met Fighting Vipers deelt is dat de bepantsering bij treffers aan flarden vliegt; alleen zorgt dat bij Fighting Vipers dus voor karakters in hun ondergoed
en in Virtual-On enkel voor visuele schade. Een ander kenmerk is dat de drie verschillende wapens verschillend werken afhankelijk van de afstand tot je vijand en de bewegingen die je maakt. De arcade versie draaide op een van Sega hun speciale arcade boards met een voor die tijd spektaculaire 60 frames per seconde, transparantie-effecten en extreem snelle actie in een arcade-machine met een speciaal controle-systeem: de Twin Sticks (twee joysticks waarmee de robot als een soort tank werd bestuurd). In het verhaal is de arcade-machine trouwens het systeem waarmee de robots op afstand worden bestuurd...
Later is er een port geweest naar Sega's 32 bit spelcomputer de Saturn, die maar 30 FPS haalde en een lagere resolutie maar wat extra spelmodi toevoegde, een tweede Staurn port voor spelen over het internet (!), evenals een PC versie, die wel 60 FPS haalt met een hoge resolutie en spelen over het internet maar dan weer geen extra spelmodi heeft. Voor beide systemen zijn ook Twin Stick controllers uitgebracht. De PC versie heeft later een update gekregen om op computers met MMX/Direct X te kunnen draaien. Wederom later is er een PlayStation 2 versie uitgebracht met betere graphics en nog meer spelmodi, en recentelijk is het spel opnieuw uitgebracht op de XBox 360.
Het eerste spel heeft maar liefst drie vervolgen gekregen, met nog snellere actie, en waarvan Virtual-On: Oratorio Tangram waarschijnlijk het populairst is. Diverse versies zijn opnieuw uitgebracht voor de XBox.
Het ontwerp van de robots wordt door Hajime Katoki afgehandeld, die ook verantwoordelijk is voor de ontwerpen van diverse Gundams en dergelijke.
Filmpjes op Youtube.
Goed, tot zover de korte introductie van het spel.
De kit die ik hier ga bouwen is een door Kaiyodo (tegenwoordig meer bekend van actiefiguren) geproduceerde kit van Bal-Bas-Bow, waarschijnlijk het vreemdste ontwerp uit het eerste spel. Een zwevend geval dat nog het meest weg heeft van een zwaar gemuteerde uit de kluiten gewassen eend (BBB's niveau is een oude tempel versierd met eendmotieven
), met twee armen die kunnen worden gelanceerd om de tegenstander vanuit de lucht overhoop te schieten (zelf ben je dan hulpeloos), of een grote hoeveelheid mijnen kunnen loslaten (zoveel dat ze voor vertraging zorgen bij het spelen van het spel), of bij gevechten van dichtbij de tegenstander gewoon in mootjes kan hakken of verbranden.
Hierbij wat foto's van de doos:
Het is een standaard doosje met flink wat kleurrijke illustraties, die in feite direct uit advertentiemateriaal voor het spel komen. Twee stickers vertellen je welk karakter in de doos zit:
De andere kant bevat nog meer verhaal:
En zelfs de binnenzijde is versierd:
De inhoud bestaat uit een vijftiental resin delen en een instructievel:
Eerst heb ik maar de onderdelen opgeschoond. Alles is van goede kwaliteit resin met zeer weinig luchtbellen of naden. De onderdelen zijn ook al voorzien van duidelijke putjes op de plekken waar metalen pinnen moeten komen:
Dus vervolgens maar alle gaten geboord en pinnen aangebracht:
Een steuntje wordt meegeleverd:
En een dry-fit:
Yep, alles past zo goed en zit zo stevig vast dat bijna de gehele robot zonder lijm in elkaar kan
. Dat wordt dus makkelijk.
Vervolgens heb ik alle delen gewassen en wat opgeschuurd. Hierbij bleken nogal wat 'platte' vlakken helemaal niet plat te zijn, met lichte deuken net onder de hoeken. Dus de Mr. Surfacer 500 er maar bij gepakt:
Laten drogen en alles een flinke natte schuurbeurt gegeven. Hier kan je zien waar er deuken zaten in de steun, die inmiddels in elkaar is gelijmd:
Tot de volgende update.