Het is juli 1961. De plaats: de grote jaarlijkse vliegshow op de Moskouse vliegbasis Tushino.
Nauwelijks verstaanbaar over het aanzwellende geluid van helikopter rotors wordt over de luidsprekerinstallaties op de basis een triomfantelijke mars ingestart en roept de Russische aankondiger wat er aan komt vliegen. Het publiek, waaronder veel westerse waarnemers, kijkt al in de richting van de in de verte naderende helikopters, vier in totaal. De eerste, een Mil Mi-4, draagt aan een kabel onder zijn buik een kleine bol met vier lange sprietige antennes: Het is een replica van de Spoetnik. De twee daaropvolgende helikopters hebben een model op ware grootte van Spoetnik2 en 3 onder hun romp hangen.
Maar de meeste ogen en camera's zijn al gericht op de vierde helikopter die met veel lawaai dichterbij komt: een reusachtige Mil Mi-6, die door de NATO de codenaam Hook heeft gekregen. Het is op dat moment de grootste helikopter ter wereld.
Het is daarnaast een betrekkelijk nieuw model, dat pas onlangs in gebruik is genomen en nog niet zo veel is gezien. Maar wat het meest opzien baart is wat er onder de helikopter hangt. Een witte cilinder met een ringvormig stabilisatievlak aan de achterzijde. Met grote rode letters is op de zijkanten te lezen: восток.



Het is een exemplaar van het eerste bemande ruimtevaartuig, dat net drie maanden eerder is gelanceerd met majoor Joeri Gagarin aan boord. Terwijl het horen en zien de toeschouwers vergaat, ratelen en klikken de camera's om opnames te maken van het voorbijrazende grijze monster met die witte raket in zijn klauwen.



Het is één grote façade voor het westerse journaille. Niemand weet hoe ze eigenlijk zijn genept. Nog jaren maken westerse vakbladen en tijdschriften gebruik van de foto's en afgeleide tekeningen. het echte ruimtevaartuig wordt nog steeds goed geheim gehouden en wordt uiteindelijk pas in 1965 aan het publiek getoond. Koroljov had graag zijn ruimtevaartuig in volle glorie laten zien maar het politburo hield dat natuurlijk tegen. Het ontwerp was geheim. Omdat Koroljov tóch iets wilde tonen liet hij de aerodynamische kap van de Vostok bijna onherkenbaar verbouwen door zijn ingenieurs zodat het resultaat op een ruimtevaartuig leek.

De Mil Mi-6 is een model dat ik voor twee en een halve dollar heb gedownload van ecardmodels.com, oorspronkelijk bedoeld om op 1/48 gebouwd te worden maar ik heb het naar 1/100 verkleind.
De "fakestok" is gebaseerd op een out-of-print papiermodel van het Poolse Maly Modelarz, maar ik heb gebruik gemaakt van hetVostok papiermodel van Leo Cherkashyn en verder is het ding scratchbuild.











De heli was behoorlijk lastig want alles aan het ding is rond en gewelfd. Verder zaten er zeer summiere aanwijzingen bij ("plak delen F1 tot F8 in elkaar en voeg het toe aan het reeds gebouwde gedeelte) zonder veel verhelderend plaatjesmateriaal. Het was dus veel puzzelen. Daarnaast vergiste ik me bij de bouw en zitten de hoofdrotors verkeerd om. Goed gedaan, Paper Kosmonaut. Sukkel.
Ik ben dan ook niet 100% blij met het eindresultaat maar ach het heeft me weer uuuuuuuuuuuuuren van de straat gehouden.

Vooruit, nog een plaatje dan:



Het volgende model heeft gewoon weer even 100% met ruimtevaart van doen, denk ik.

De Groeten!

Sukkel? Welja zeg.... gauw mee ophouden. Als jij denkt dat je enige bent die wel eens een foutje maakt tijdens het modelbrouwen... Niks sukkel!! Hulde aan jouw persoontje dat je weer zo'n geweldig interessant onderwerp heb gemodelleerd.

Prachtig diorama paper kosmonaut , ik denk dat men soms niet weet hoe moeilijk dit is met papier .

Dank je, Woods en Bubble.
Toch blijf ik er niet helemaal tevreden mee, het kan gewoon netter, beter en zo. De schaal speelt een rol, de papierdikte maar ook een zeker ongeduld dat zich op een gegeven moment manifesteert. Vandaar de omgekeerde rotors. Te haastig, de laatste loodjes en tadaa, je maakt een stomme fout. Maar ach, het ding staat op de (te volle) plank en ik ben alweer aan het broeden op een volgend project.
Het wordt tijd dat ik verder ga met het 1/144 model dat Ralph Currell van de N-1 heeft gemaakt. Blok A is al meer dan een jaar klaar toen ik de interesse er in verloor (veel repetitief uitsnijwerk) en het ding op de planken stond te verstoffen. Blok B en de daarboven liggende elementen beloven meer van hetzelfde maar ik ben ook alweer een jaartje verder.
Een voorproefje:







Wellicht meer in een nieuwe thread later deze week of volgende week.

(oh ja, Currell heeft het ding ook in een 1/96 uitvoering, die heb ik ook (nog plat) op de plank liggen op A3 en die komt er ook ooit. Eerst deze onafgemaakte maar eens. Ik hou niet van losse eindjes. Je kan de N1 vinden op Ralph Currell's modelpagina.

Nou dit wordt ook een flinke kerel , ik heb um een paar keer van resin realspace models in elkaar gezet , maar die is loodzwaar .

Nou, dan is zo'n N-1 in plastic en in 1/96 zelfs vast nog lichter dan de resin variant.
Dat doet me er aan denken, Bubble, heb je al wel eens een papiermodel omgezet in polystyreen? Ik ben benieuwd naar de mogelijkheden. Ik heb nog steeds een 1/24 Gemini liggen waarvan ik de deuren bij de bouw eens flink wil aanpakken. De gammele versies in de Revell set lijken in de verste verten niet op de echte luiken die meer weg hadden van kluisdeuren. Ik heb een zeer gedetailleerd papiermodel met mooie luiken en ik wilde die ooit eens gaan toepassen op de plastic kit.

Nou dat is toevallig , ik net bezig met een gemini 1/24 / agena target uitvoering en gebruik de papieren mallen en je heb gelijk de meeste ervaren modelbouwers realspace gebruiken deze sheet,s van de papieruitvoering .
Ik ken maar twee personen die het helemaal zelf doen , en dat zijn vincent meens http://spacemodels.nuxit.net/ en Serge Gracieux http://astronautique.actifforum.com/t10 ... te-1-24eme
voor die cillinder vormen en conische modellen gebruiken is 0,50 en 0,75 mm plastic styreen sheet,s