De
instrument boom zelf. Oorspronkelijk natuurlijk ook een open truss constructie maar dat is in deze grootte wat moeilijk uit te snijden ookal werk ik met 200 grams papier. Helaas zijn de lijnen in de inkt wat dichtgelopen. Soit. De instrumenten op de arm zijn klaar en bovenop is er plaats voor de Instrument package met een aantal kijkers en detectors.
De instrument package voor aan het einde van de arm. Bijeengehouden met een boortje tot het geplaatst wordt.
Het formaat doosjes dat er gevouwen moet worden neigt naar krankzinnig klein. Dit is nog nét te doen...
Met cocktailprikkers waarin ik gaatjes heb geboord is de pivot constructie gemaakt.
En hier zit het geheel aan de arm.
Het is tijd voor de Radioisotoop Thermo-electrische Generator, oftewel de RTG in goed Amerikaans afko-gebruik.
Eerst het framewerk. Een ingewikkelde constructie die tijdens het maken ervan plots op zijn plek valt en laat zien hoe ingenieus alle onderdelen van de Voyager konden uitklappen en tijdens de lancering compact en plat waren.
De RTG zelf . Hele kleine friemeltjes papier op hun kant rondom een drietal cylindertjes geplakt.
En hier aan het frame vast. Nu is het de beurt aan de lange magnetometer arm.
De kit van Ton Nooteboom voorziet in een vierkante truss terwijl het flight article een driehoekige truss had. Cosmetisch een kleine aanpassing maar Ton's arm bestaat bovendien uit vier delen. Dat wordt er niet mooier op in deze schaal. Gelukkig bestaat er nog een ander papiermodel, iets eenvoudiger dan deze, maar met een driehoekige
boom. Dit is het modelontwerp van John Jogerst, die ook het Mars Pathfinder model heeft gemaakt. Ik heb in Photoshop de arm in negatief omgezet zodat de truss wit is en de ruimtes ertussen zwart. Zo sluit ie net iets mooier aan bijde rest van het model.