Wat een werk maar je maakt er een strak model van!



D.J.

Dat begint nu toch echt vorm te krijgen. Als de romp dicht is denk ik dat het ergste leed is geleden.
Hoe heb je trouwens de wielbak vast gezet? Ik ben bang dat de kleine lijmvlakken en cyanoacrylaat niet erg sterk zijn, ik had het plan opgevat de neuswielbak door middel van een schot te fixeren.
Wil je me overigens een plezier doen en de hoogte van de cockpitvloer tot de bovenzijde van het achterschot meten? Ik had gelezen dat de Hasegawa cockpit sowieso te hoog zit, dan kan ik een nieuw schot met de juiste hoogte maken. Ik heb al een PE setje voor de cockpit en heb geen zin weer geld uit te geven aan een Pavla cockpit.

Gr. Sjaak

Dankjewel D.J., ik doe mijn best.



Als je het zo omschrijft, zou je niet zeggen dat het om een hobby gaat...


Tuurlijk Sjaak, ik denk dat bijgaande schets op al jouw vragen een antwoord geeft:



Links en rechts van de wielbak zitten massief vierkante strips zoals je kunt zien op de tekening. Dit geeft voldoende stevigheid en zorgt er ook voor dat de strip die het breder gezaagde gat moet opvullen, goed ondersteund en vastgezet kan worden.
Bovendien moet er ook nog een zooitje lood in de neus kunnen worden aangebracht want de Neptune is een echter staartzitter.
De wielbak heb ik trouwens eerst gepositioneerd in de romp en toen de secondenlijm aangebracht. Dan weet je zeker dat alles goed op zijn plek zit als de lijm droogt.
Tot slot de radome gemonteerd. Door deze als laatste aan te brengen, heb je tot die tijd ruimte om via de achterzijde de neuswielbak goed op zijn plaats te krijgen.

Groet,
Paul

Mooi werk Paul, ziet er mooi uit!

Sja, conversiesets... bij m'n EP-3B zat een neus die niet paste, vol met gaten en deuken zat en uiteindelijk gewoon een slecht gevulde kopie van de kit-neus was.
De neus uit de kit heb ik toen zelf maar aangepast, ook die APS-20 (dacht ik) radome onder de romp leek wel een gatenkaas. De bovenste bulten waren krom en te lang, en pasten ook nog eens van geen kant... en er is maar 1 1/72 P-3 Orion, dus voor een andere kit kon het niet bedoeld zijn!

Bij die conversie moest ik ook bomluiken, sonarboeien pylons, etc dicht maken. Er is al met al denk ik een halve tube Milliput doorheen gegaan met dit ding (heeft uiteindelijk ook jaren geduurd voor hij af was... )



Succes, wordt uiteindelijk een mooie en vrij unieke variant!

Bedankt voor de schets, staat opgeslagen in de Neptune folder.
In eerste instantie dacht ik dat je jezelf een hoop ellende op hals zou halen door de wielbak te monteren ná het samenvoegen van de romp, maar dat is uitstekend uitgepakt.

Gr. Sjaak

@Jeroen: Da's ook een mooie conversie zo'n EP-3B-variant. Nog nooit eerder in model gezien.

@Sjaak: graag gedaan. Hopelijk draagt mijn voorwerk bij aan een mooie P2V-5 van jouw kant.


Gr.Paul

Intusssen zijn de vleugels gemonteerd. De vleugelbevestiging van de kit is zeer degelijk en zodanig dat de V-stelling eigenlijk geen probleem op levert.

Het lood kan er in.
Nu de vleugels er tegenaan zitten kan met een plakje daklood op de neus bepaald worden hoeveel gewicht er in de neus moet. Da's nog aardig wat; de Neptune wordt nu een echte zwaargewicht.
Van het daklood heb ik een soort huifje gevouwen dat via de neusopening op ver de neuswielkast de romp in geschoven kan worden.




Het lood heb ik in de romp gefixeerd met universeellijm. Wie is er niet ooit de fout mee ingegaan dat een stukje tegengewicht alsnog van zijn plek kwam waardoor een model de rest van zijn leven alsnog een staartzitter bleef...ik wel dus.





Dan het glaswerk. Die naam verdient het eigenlijk niet, doorschijnend is een betere classificatie dus er is werk aan de winkel.
Ook dit is weer een mooi klusje voor tussendoor terwijl de rest ligt te drogen.

De boel eerst maar 'ns flink opgepoetst met Tamiya Rubbing Compound:


Ik ben niet vaak zulk kwalitatief matige transparante onderdelen tegengekomen, eigenlijk is er maar één ander merk die nog beroerder glaswerk meelevert (Mach).


De neuskoepel moest er ook aan geloven. dit is ook wat dof en tamelijk ruw gegoten. Na de poetsbeurt alles in een badje met P+ gedipt.




Als het een beetje meezit kan al snel de neuskoepel op zijn plek. Dan begint het echt een P2V-5 te worden.

Groet,
Paul

Dat is een behoorlijke plak lood . Was het gezien M = F*d niet handiger een massief stuk wat verder naar voren te plaatsen? Scheelt toch in het totaalgewicht en de belasting van het landingsgestel. Verder goed te zien dat de het glaswerk te redden is, aan de foto van de canopy te zien kan je er zelfs doorheen kijken .

Verder eens gekeken naar de standaard cockpit van Frog/Hasegawa/Revell en geconstateerd dat deze 4 millimeter moet zakken, best een fors verschil.





Verder ziet het er allemaal goed uit, ik vermoed dat mijn exemplaar binnenkort uit de conservatie wordt gehaald.

Gr. Sjaak

Sjaak,

Zo ik het nu heb gedaan, ben ik met 1 stuk lood klaar i.p.v. getob met een bonk opgevouwen lood voor de neuswielbak.
Het lood zit nu maar een paar mm van de neuskoepel af, heel veel verder naar voren kun je toch niet.
Maar wat een nog belangrijker reden is om niet te bezuinigen op lood, heeft te maken met de "sit" van de P2V-5. Deze staat echt veel meer achterover dan de -7 zoals je op onderstaande foto kunt zie. En er zijn foto's dat de staart nog dichter bij de grond hangt (ook zonder lekke banden ).



bron: IPMS-NL

Dit betekent dat er meer lood nodig om er zeker van te zijn dat ie alsnog niet op zijn staart zou gaan. Terwijl ik dit zit te schrijven, bedenk ik me dat het wel slim was geweest als ik het lood voorafgaand aan het vastlijmen even gewogen had.

Gr. Paul

Eindelijk is de neus erop gegaan. Want wat voor de mens geldt qua aangezicht, gaat ook op voor een vliegtuig.
De passing van de transparant resin neuskoepel viel mij mee als komt ook hier wel het nodige aan plamuur aan te pas.
Vooraf heb ik twee stukken resinmitrailleur uit de Blackbirdset in de koepel gelijmd.
Het is verstandig om vóór het definitief vast zetten van de neuskoepel de positie eerst goed te markeren. De stand corrigeren na montage met secondenlijm is niet meer mogelijk en een scheve neus is ook geen gezicht.



De oplettende kijkert zal zijn opgevallen dat er geen oranje meer in de cockpit aanwezig is. Bij het bestuderen van diverse kleurenfoto's kon ik eigenlijk nergens iets van oranje ontwaren.
Ik ben daarom begonnen om de stoelbekleding en riemen over te schilderen in een wat gematigder kleurstelling.


Aan de achterzijde van de romp bevinden zich nog twee uitstulpingen. Deze housings zijn voor de AN/ALR-3 Radar Warning Receivers maar die waren niet aanwezig op de MLD P2V-5.
Voorzichtig verwijderen dus. Ook de vier gaatjes daarachter voor de vier stekelantennes mogen dichtgezet worden.




Mocht je een andere variant willen bouwen dan die van de MLD dan is het raadzaam om de foto's te raadplegen v.w.b. de plaatsing van antennes en sensoren. Die kan per uitvoering/kist verschillen.

Groet,
Paul