De aanbouw van de half-tracks kan in dit topic gevolgd worden: https://modelbrouwers.nl/phpBB3/viewtopic.php?f=2&t=53733. De P-61 wordt hier verder afgewerkt. Ik heb de binnenkant eerst in Vallejo Interior Green gezet:



Bij een droogpassing gingen beide piloten wel in de cockpit. Achteraan zou dit geen probleem mogen opleveren.



Maar de voorste canopy was alleen voorzien om open te zetten. Er wes geen poging gedaan om de kap ook te doen passen op de rest van de beglazing. Er zaten twee enorme kieren.



Ik ga nu niet meteen een vervangcanopy bestellen, het lukt waarschijnlijk ook wel als ik zelf het frame vervolledig met Evergreen.



De zichtbare gedeeltes in de cockpit zijn hier in schaduw gezet met olive drab en lichtgroen. Nu worden de instrumentenborden met een penseel geschilderd.

Het interieur is afgewerkt:















De eerste delen zijn hier samengesteld:







Ik moest nu wel eerst de 20mm kanonnen installeren. Ik heb die zitten scratchen met stukjes messing buis, want de loopjes zijn van slechte kwaliteit.







De luiken die open staan om de gun bay te inspecteren, passen ook slecht als je het dichtmaakt.



Om dit op te lossen, wordt de kier eerst met secondelijm opgevuld.



Dan wordt dit bijgeschuurd en de fuselage wordt ook wat dunner geschuurd tot er een zachte overgang is.



Een richel wordt opgevuld met een nieuwe druppel secondelijm.



Na schuren met zachte korrel is de aansluiting nu veel beter. Er werd opnieuw een paneellijn ingegraveerd.



Nu konden de linker kanonnen ook op hun plek gezet worden.



Enkele nieuwe ontdekkingen volgden op het uitpakken van de Quickboost wapens. Ten eerste, volgens de decalset zou de rugturret niet nodig zijn. Dit ondanks dat de Judy een versie A was. Nu vind ik op het net ook meerdere plaatjes waar mensen er toch een turret op geplaatst hebben en ik vond ook geen duidelijke foto waar je echt op kan zien dat ze er geen had. Er is alleen een zicht van op een paar honderd meter afstand: http://www.americanairmuseum.com/aircraft/22301. Ik ga mijn mooie set er dus toch maar op zetten. Het hele diorama dat ik bouw, is toch ook al verzonnen.



Ik ontdekte dat mijn scratchwerk van de dag voordien ook onnodig was, want Quickboost levert ook de loopjes van de kanonnen mee. Die waren in nog mooier detail dan wat ik had weten te produceren, dus heb ik ze maar snel verwisseld.





De rugturret bestaat uit de volgende onderdelen:





Er is weinig verschil van de .50-installatie met die van de kit, maar de lopen (het enige dat zichtbaar blijft) zien er natuurlijk veel beter uit.



Nu ook dit geassembleerd is, kan de romp dichtgekleefd worden en kunnen we weer door met de constructie van de vleugels. Hier gaat toch nog een gedeelte van het Eduard PE in kruipen.

Schitterende vorderingen, wat is dit toch een interessant bakbeest!

Dit ziet er allemaal heel goed uit. Met turret is ie wel mooier dus ik ben het helemaal met je eens dat je 'm er bij twijfel wel op zet. Het zal je wel opgevallen zijn dat de lopen op de foto van het origineel er iets anders uitzien dan die van Quickboost. Maar ik zou ze ok gewoon gebruiken.

Ziet er gaaf uit, mooi werk!

Ik heb zelf wel eens een setje van PrintScale gebruikt en was er niet zo heel erg tevreden over, erg stug en broos, en ook nogal doorschijnend. Ik zou je adviseren om eerst een paar decals die je niet nodig hebt te testen op een oud (zwart) model.
Overigens lijkt het ook, vergeleken met de 1e foto, of de lichte letters van JUKIN niet wit waren -ik neem aan dat de ogen en tanden dat wel waren, en dit ziet er anders van tint uit...?
Zitten al die bliksempjes er ook op? Dat soort details vind ik dan weer leuk

Groeten Jeroen

Bedankt voor de reacties. Je merkt nog net bij de foto met de lopen dat er iets over vlammendempers gezegd werd in de tekst, wat je hier zag was dus de bijna definitieve versie. Quickboost zal dan de afgewerkte versie wel gebruikt hebben. Ik ga zien wat ik met de decals kan bereiken, desnoods maak ik voor een paar letters een stencil aan om ze apart te spuiten. Ik heb even de tijd genomen om de onderdelen goed te schuren en te plamuren wegens de slechte passing van een aantal delen. Dit zijn de stukken die open gezet kunnen worden, bijgevolg hebben ze blijkbaar geen rekening gehouden met de mogelijkheid dat je ze ook gesloten moet kunnen bouwen.



Er moet dus een boel kieren opgevuld worden met stukjes plastic en dat moet dan gelijk geschuurd worden.









Daarna wordt er secondelijm aangebracht op de plaatsen waar het blijft glanzen, want daar zit dan een put.



En dan weer schuren.





Ik houd niet op voordat de naad helemaal verdwenen is en alles daarrond terug gepolijst is.



De vleugels gaan we uitrusten met de oliekoelers van Eduard. De oude plastic bakken gaan er dus uit.



Dan is het even een plooiwerkje dat er eigenlijk moeilijker uitziet dan het is.







De bakken zijn hier gedry-fit en geplaatst.



Ik heb de binnenkant in Vallejo Interior Yellow gespoten. Daar heb ik ook een paar stukjes van de cockpit mee geschilderd om het monotone Interior Green wat te breken. Je ziet ook op foto's soms wat afwisseling tussen deze beide kleuren.



Na het schuren van de vleugelnaden kunnen deze dan op de romp vastgemaakt worden. er gaan nog een paar kieren aan de vleugelbasis gesloten moeten worden, da's voor de volgende update.

Dat is het betere plamuur- en schuurwerk!
Die roosters zijn ook wel echt een verbetering!

Mooi werk hoor -typische Monogram pasvorm, dat herken ik wel van mijn Skyhawkje van een paar jaar geleden. Maar uiteindelijk is er wel iets heel moois van te maken, en het geeft (naar mijn mening) nog meer voldoening ook
Mooi kleurtje Zinc Chromate ook, heb dat laatst geprobeerd te mengen, lastige kleur!

Bedankt, Jeroen en Deef, het schuren gaat gewoon verder met de wheelbays. Die zijn ontworpen om open te staan en kunnen met de Eduard set nog extra detail gegeven worden, dat gaat echter de sparebox in. De luiken moeten namelijk dicht en daarbij zijn er ook weer kieren voor en achter. Ook op de plek waar de wielbobbels elkaar raken, verschijnt er een opening. Dat is bij een van de twee staartbomen hieronder nog te zien.



Na veel opvullen met styreen, bijschuren, secondelijm druppelen en opnieuw schuren en polijsten is dit terug naar een acceptabele toestand gebracht.



Nu kunnen de kieren, die hier en daar helemaal weg waren, terug ingegraveerd worden met een flexibele mal.



Nu dit aan beide kanten afgewerkt is, kan ik de grote stukken al monteren. Dat zie je hier.

Er blijven verrassingen opduiken die voor vertraging zorgen in dit project.



Een van de twee cowlings is uitgevoerd met openstaande kleppen. Een fancy ideetje als het toestel met een cowling open gezet mag worden, maar waarom beeldt Revell deze P-61 af in een actiepositie als je geen twee dezelfde cowlings meekrijgt? ik begrijp nu wel waarom deze als aftermarket uitgebracht zijn.



Ik kon dus niet anders dan de kleppen van de open cowling ook af te sluiten zoals de reeds gemonteerde kap. Door tussen de kleppen te zagen en van binnen een insnijding te maken waar het moest plooien, werd dit voorbereid.



Met het cirkelvenndiagram van Staedtler kunnen de kleppen terug in een perfect ronde positie vastgezet worden, waarbij lijm aan de binnenkant gesmeerd wordt. Geen Tamiya lijm natuurlijk, want dan zou het venndiagram mee vast zitten.



Nu de kleppen dicht zitten, moet de staartboom wat korter gezaagd worden.



Deze kant lijkt na wat schuren al goed geregeld. Maar hoe zit het nu links?



Aan de linkerkant steekt de motor te ver uit de cowling. Misschien kon deze bij een onderhoud uitgeschoven worden, maar in volle vlucht is dit allesbehalve praktisch. Let ook op de decal voor het ontsnappingsluik van de cockpit.



Er moet dus gezorgd worden dat de propellernaaf niet voor de cowling uitsteekt.



De linkermotor wordt daarom achteraan doorgezaagd op de plek waar je niks doorkrijgt als je er vooraan naar kijkt. Hier zit ook de overgang tussen twee aparte onderdelen, al had ik dit reeds ten overvloede aaneen gelijmd. Nu ontbreekt wel de pin die de naaf naar voren duwt.



Hier zie je het resultaat van de werken in dry-fit. Het valt ook op dat de linker cowling niet goed kan ingepast worden op de staartboom. Dat wordt ook nog een uitdaging om de naden weg te werken.



Het cable harness van Eduard past wel mooi op de motoren, al zit bij het rechterexemplaar de tweede rij cylinders teveel naar voor.



Daardoor zit de bedrading daarvan wat meer gekronkeld. Je zal hier nog weinig van terugzien.





Het geheel van beide motoren is in spuitbuszilver gespoten. De naaf zal daarna blauwgrijs moeten worden, dus morgen misschien een spuitbeurt?