Dag Brouwers,
Na lange tijd radiostilte op Modelbrouwers na het ‘bouwen’ van de 1/72 Ed Force One, wil ik wederom hier een bouwverslag van een 1/72 ‘monster’ plaatsen.. namelijk de 1/72 Anigrand Lockheed C-5A Galaxy.
Een behoorlijk resin gevaarte van zo’n 2,5kg.
En een behoorlijke nachtmerrie om te bouwen, ondanks dat dit de beste kwaliteit resin kit van Anigrand is die ik tot nu toe heb gehad!
(De 1/72 C-17 Globemaster III is ondertussen verkocht, en de 1/72 C-141B Starlifter ligt nog te wachten.. deze 2 kits zijn van beduidend minder kwalitatief resin).
Waarom heb ik na 9 jaar niet echt durven de Galaxy gebouwd?
-omdat ik toevallig 2 prachtige C-5 filmpjes op YouTube voorbij zag komen
-omdat ik net verhuisd ben, en een mooie ‘man-cave’ heb toegeëigend
... ik heb de garage omgebouwd tot flightsim-ruimte voor m’n 737 simulator met eindelijk ook genoeg modelbouwruimte, dus plaats genoeg voor nog wat 1/72 monsters
-omdat ik er gewoon zin in had!
Het was een periode met bloed, zweet en tranen; 3 maanden bijna elke avond een paar uur schuren, eindeloos plamuren.
Zelfs het groffe gereedschap erbij gehaald om M13 moeren en bouten (jawel, echt waar..) vast te zetten, de Bosch boormachine om grote gaten te boren, kleine schroefjes voor verbindingen vast te zetten en de ijzerzaag om aluminium buisjes en hoekprofielen te zagen.
Maar het resultaat staat er; een 2,4kg zware resin C-5 Galaxy. Imponerend met z’n 105cm x 94cm.
Waarom zonodig binnen 3 maanden gebouwd en niet wat langer?
Omdat ik in mijn overmoed aan een vriend van me beloofd had mee te doen met dit model aan de SMC 2019
....
Jawel, gewoon eens gek doen, waarom niet? Hij had al 2x wat gewonnen op eerdere SMC’s, een zilveren medaille en een ‘Highly Commended’ speld.
Hij bouwt prachtige 1/35 WOII diorama’s, dus een serieuze kanshebber op prijzen.
Toen hij zag waarmee ik bezig was, zei hij dat ik gewoon mee moest doen met zo’n imponerende kist.
Eigenlijk wilde ik het niet, omdat ik relatief weinig (af)bouw en zeker dat niveau van de SMC bouwers niet heb, en ik had al niet genoeg tijd meer eigenlijk.. trouwens:
Kom ik aan met een ‘statisch’ koud model van een 1/72 Lockheed C-5:
-nergens een flap of slat of stabilo in ruststand
-neus kan open maar om dan te gaan detailleren is gewoon onmogelijk. En zeker geen tijd voor.
-geen ‘bulged wheels’ (28 stuks!! Kom op zeg..), dus maar de gewone harde ronde wielen gebruikt
-geen geaccentueerde panel lines (geen tijd meer voor gehad)
-en een ontstane barst in het plamuurwerk door het grote gewicht en kracht op de vleugels na het airbrushen, 2 dagen voor de show
Dus ik had sowieso geen kans, maar doe eens gek, beloofd is beloofd dus ik ben gewoon gegaan en heb mijn C-5 neergezet (een halve tafel!) tussen de meest prachtige 1/72 ‘kistjes’.
Want dan zie je pas hoe monstrueus deze kist is in deze schaal..
Inderdaad uiteindelijk niks gewonnen, maar toch een hoop lol en complimenten gehad van oa een Fransman, 2 Amerikanen, een Portugees en 3 Engelsen. Daar doe je het voor uiteindelijk toch?
Nog wat over het model zelf:
-kwalitatief mooi resin zonder blaasjes of misvorming
-1 vleugel had heel lichte warp, valt te corrigeren
-een echte tail-sitter, staartsectie alleen weegt al 168 gram! Dus grof verzwaring aanbrengen in de neus, model wordt daardoor alleen nog zwaarder..
-stevig landingsgestel van meerdere materialen: nylon, brass, staal en resin.
-zeer minieme decals, dus een extra DrawDecal set in de US besteld
-mindere pasvorm ondanks mooie afwerking: bereid je voor op letterlijk meters plamuur- en schuurwerk, echt alle naden komen aan bod
-lijkt soms makkelijk om in elkaar te zetten; helaas, niets is minder waar.
Door de grote resin delen (1m romp uit 4 delen) moet je soms 10 stappen vooruit denken voor je de onherroepelijk muurvaste secondenlijm pakt. Niet zomaar ‘alvast’ wat lijmen, daar krijg je 3 stappen later spijt van. Omdat je eerst nog dit of dat had moeten aanbrengen of passen, vooral qua gewicht ben je veel aan het testen
-zoals de tekst op de doos al vermeld: niet voor beginners.. klopt. Is een behoorlijke uitdaging
-model wordt steeds onhandelbaarder, op een gegeven moment ben je aan het manoeuvreren met een 2,4kg redelijk breekbaar model van 1m x 1m om iets te kunnen lijmen of verven/airbrushen.. het airbrushen hebben we ook met z’n tweeën gedaan, was anders bijna niet te doen.
Hier volgen een hele hoop foto’s van begin tot het eind; enjoy!
De kit:
De erg simpele en onduidelijke ‘bouwtekening’:
De extra DrawDecal set:
En zo gaat hij worden, deze versie:
Ik ben als eerste begonnen met het verstevigen van de laadvloer en ceiling met aluminium hoekprofielen, omdat dit voor interne stevigheid van de romp zorgt:
De vleugels (waarvan 1 licht gewarpt) verstevigd tegen doorhangen met aluminium buisjes, waarvoor ik uitsparingen in de ribben heb gemaakt:
Daarna de 4 romphelften deels verlijmd, zodat ik 2 romphelften overhield:
Even passen, met een 1/72 Piper Cubje om me te verbazen over hoe groot het wordt:
Na heel veel bijschuren en passen de laadvloer en ceiling met de linker romphelft verlijmd. Als extra versteviging plastic hoekjes aangebracht op verbindingen:
En kleine schroefjes om N-spoor rails mee te bevestigen gebruikt op cruciale lijmverbindingen:
Daarna de staart in elkaar gezet. De staart met stabilo weegt bij elkaar zo’n 168 gram! Stel je een volledig resin 1/72 straaljager-kit voor qua grootte en gewicht..
Weer het Piper Cubje erbij als schaalvergelijking:
Vervolgens me bezig gehouden met de gewichtsverdeling. Na het opmerken van het staartgewicht toch maar de schroeven, moeren en boutenbak erbij gehaald. Dit is geen kwestie van loden kogeltjes.. dit vraagt om grof geschut! Dus uiteindelijk geëindigd met het aanbrengen van meerdere M13 moeren om een M13 bout met een stapeltje M13 ringen ertussen, dat vastgeschroefd voorin de neus in de laadvloer na er een 10mm gat in geboord te hebben. Heeft een avond gekost.. zulk grof gereedschap met een kostbare resin kit vraagt enig geduld en voorzichtigheid!
Na het gewicht-verhaal en meerdere keren test-fitten viel het me op dat de vleugels met motoren ook een aardige kracht uitoefenen op de romp.. nou wordt dit redelijk opgevangen door een ‘afdekplaat’ die uiteindelijk de vleugels samenhoudt zeg maar.. al met al leuk bedacht, maar bij het test-fitten viel me het gekraak en gesteun op van de resinvleugels als ik het model optilde.. doodeng. Dat moet flink en tactisch verstevigd worden!
Dus me een avond gestort op ‘hoe maak ik er een stabiele draagconstructie van’.
Eerst extra gaten uitgemeten die de vleugelconstructie laten vastschroeven in de reeds met alu hoekprofielen verstevigde ceiling:
Daarna gaten daarvoor in de ceiling geboord:
En vervolgens even test-vastschroeven:
En natuurlijk alles weer in elkaar zetten om te kijken hoe het houdt:
Was toch benieuwd naar het totaalgewicht van het model, dus de weegschaal erbij.. 2,4kg!
Toen kwam de grote beslissing: kunnen de romphelften aan elkaar gelijmd worden...? Ik heb dus echt 3x alles gecheckt voordat ik de beslissing nam:
-is het gewicht in de neus echt voldoende?
-hoeft er niks meer in de romp verlijmd te worden?
-kan ik desnoods nog ergens bij als het moet, zoja hoe?
-waar ga ik als eerste lijm aanbrengen, wat in 1x in totaal 2 meter romphelft-randen met secondenlijm is onbegonnen werk..
Dus uiteindelijk na alles afgevinkt te hebben begonnen met stapsgewijs de romphelften te verlijmen..
Eerst de middensectie:
Daarna de neussectie:
En daarna de achtersectie:
Vervolgens de onderzijde:
Nadat de romp aan elkaar verlijmd zat, toch nog extra hoekjes aangebracht op de cruciale punten in de rug-vleugel aansluiting:
Het volgende hoofdstuk was de eerste ‘2 meter plamuren’. Eerst de bovenzijde, rompnaad met plamuur bedekt en daarna schuren. Uren schuren.
Vervolgens de onderkant, zelfde verhaal.
En daarna de staart op de romp verlijmd. Zoals te zien is heb ik de staart in de opening geschoven, en daarna van binnenuit metalen ‘pinnetjes’ door het bevestigingsvlak gedaan zodat hij op een splitpen-achtige manier gezekerd is van binnenuit. Daarna verlijmd; de staartsectie komt zo nooit meer los!
1/72 mannetje op de staart ter vergelijking..
...en mannetje op de romp:
Staartsectie geplamuurd en geschuurd:
Toen de grote beslissing: kan ik de vleugels verlijmen met de romp? Wederom 3x checklist:
-kan ik met 1m spanwijdte nog redelijk manoeuvreren tijdens het bouwen?
-heb ik de romp-vleugelversteviging echt stevig genoeg gemaakt?
-stel dat de vleugels teveel hangen, hoe stel ik dat bij? Met de schroeven! Dus de meetlat erbij gehouden en aan de schroeven lopen stellen tot beide wingtips op 6,5cm hoogte hingen. Perfect!
-past na verlijming de afdekplaat nog wel ten opzichte van de gaten? Na veel bijschuren ook in orde.
Na alles afgevinkt te hebben, het (ondertussen 2e potje) secondenlijm ter hand genomen en de vleugels verlijmd..
De stellage om de romp recht te houden tijdens het lijmen:
Daarna de stelschroeven vastgezet met Lock-Tite, zodat ze altijd in positie blijven:
Na het lijmen zaten er toch flinke openingen tussen romp en vleugel, dus opgevuld met Plasticard, bijgesneden en later bijgeschuurd en geplamuurd.
Toen de afdekplaat op de romp-vleugelverbinding gelijmd.
En tenslotte om de romp als geheel af te maken, de motoren, de neus en het cockpitraampje bevestigd (na de bekende 3x alles checken checklist
).
De piepschuim platen waar de reus op ligt wordt de transportbox waarin ik ’m vervoerd heb..
Daarna werd het tijd voor het landingsgestel. 28 wielen-nachtmerrie beter gezegd.
De assen waren te klein van diameter om de wielen stevig op te monteren, hoe verzinnen ze het.
2,4kg komt er op te staan! Dus uiteindelijk met dotje putty vastgedrukt, daarna verlijmd. Na alles gespoten te hebben op een zelf-gefabriceerd raamwerkje. 28 stuks.. ik kan even geen wielen meer zien in een kit. Hooguit 2
Mooi uitgevoerd met glanzend stalen hoofdas, brass rods en zeer stevig nylon ‘chassis’. Serieus stevige doordachte constructie! Behalve dan de as-diameter..
En natuurlijk test-fitten:
En eindelijk!! Na alles nagelopen, fijngeschuurd, bijgeplamuurd en schoongemaakt te hebben kan de primer erop! Yess!
Lekker buiten onder het afdak van de schuur met Tamiya primer aan de slag. Frisse lucht genoeg, en dat is zeker nodig..
Na drogen (erg snel) binnen neergezet. Nu is het echt een mooi monster geworden!
Mannetje erbij om de grootte te benadrukken.. dat het vliegt in het echt!
En nu komt het leuke werk.. de camo en de decals!
Samen met die vriend van me in 2 avonden het monster gespoten.. was echt een duo-baan: verf blijven mengen en klaarzetten, in allerlei posities het vliegtuig (stil-) en vasthouden, voldoende licht bijschijnen etc. En meerdere lagen natuurlijk!
Eerst grijs, de hoofd-kleur:
Daarna de camo-greens, light en dark:
Zo, eerste avond sprayen zit er op.
Volgende avond deel 2:
Toen dacht ik in eerste instantie een zwarte neuskegel..
Maar dat bleek bij de versie op mijn foto’s niet zo te zijn.
Bij nader uitzoeken bleek dat geen enkele ‘European One Camo’ Galaxy gelijk was gespoten, omdat het achteraf nogal nutteloos bleek voor zo’n gevaarte en de verf kwalitatief niet goed genoeg was op zo’n grote kist. In deze uitvoering kreeg hij de bijnaam ‘Flying Pickle’..
Dus neus weer groen gemaakt.
Als afsluiter laag gloss er over heen, voor de decals.
Thuis eerst de wheelbays wit gemaakt:
En daarna alle benodigde decals geknipt. Want DrawDecal maakt 1 grote lap decals uit 1 stuk, dus alles op vorm losknippen..
En daarna avondje decals aanbrengen.
Volgende dag meerdere lagen Matt lak aangebracht om het geheel te sealen.
Als afsluiter alle antennes, landing gear en kleppen er op gelijmd.
Tenslotte de transportbox gemaakt, een veilig piepschuimen kist:
En de volgende dag, de Matt lak net droog, op naar de SMC 2019 in Veldhoven. Toch wel zenuwachtig; sta je daar met een kist die eigenlijk nog ruim een week extra bewerkingstijd had moeten hebben.
Ik had graag de scheur in de plamuur op de vleugel willen repareren, schuren en opnieuw spuiten. Ik had graag de panellines willen weatheren. Toch iets netter maken.. maar het had geen verschil gemaakt, iets winnen op het SMC is bijna iets heiligs lijkt het wel. Dan had de C-5 meer moeten ‘leven’, maar dat lukt bijna niet met deze kit. Geen enkele flap of slat is een los onderdeel, en het zelf maken neemt een hoop precies werk in beslag want het is resin.
Raar trouwens dat de Anigrand 1/144 C-5 Galaxy wél losse slats en flaps heeft...?
Maar goed, daar stond ie dan zaterdag en zondag.. toch m’n doel behaald! Begonnen op 23 juli, en afgebouwd op 18 oktober. 3 maanden voor een toch wel serieuze kit.
En ook veel complimenten gehad over de transportbox
Tja, ook die heeft me een aantal uur bouwen gekost. Maar wel zonder enige schade overgekomen
En nee, niks gewonnen, maar daar rekende ik ook niet op. Wat een prachtige modellen stonden daar..
en mijn volgende project?
Ik denk... z’n Russische broer: