En ik blijf stiekum op je vingers kijken en mentaal opslaan welke stappn en gedachtengangen je volgt

@ Bert: I hoop dat het niet te verwarrend wordt, want door wachttijden op bijvoorbeeld reproductie is het wel een beetje van de hak op de tak .

Rob

Dan ken je mij niet. Mijn chaos wordt soms echt een chaos

De neus van het drijvervliegtuig onder handen genomen.



Het uithollen was, zoals gebruikelijk, een smerige job. Ik ga nog proberen de wanden wat dunner te maken; ze zijn nu 2,5 mm dik, een beetje te.
Dan zitten er onder de neus nog twee raampjes.



Daar had ik al een malletje voor gemaakt. Dat heb ik iets smaller uitgeknipt en onder de neus geplakt.



Een beetje gedraaid onder dezelfde hoek als op de originele foto:



Lijkt voldoende, die middenstijl moet er maar op geschilderd worden. Daarna de hoeken en de omtrek ingeboord, op maat gesneden en verbonden met het uitgeholde deel. Het resultaat:





Ik hoop dat het zo te gieten is. Verder moeten hier en daar nog de paneellijnen, die geen paneellijnen zijn, met dikke secondelijm worden gecorrigeerd en opnieuw ingekrast.

Rob

De neus van de F.K.49A heeft een tweede beurt gehad.





De wandjes zijn nu 1,9 mm dik, eventueel kan de bouwer ze bij de aansluiting op de wanden van de cabine ze nog dunner maken, maar ik denk dat dat niet echt nodig is. Ook is de neus nu diep en breed genoeg om het voetenstuur net voor het raam in de vloer te lijmen.
Dan nog even de gerepareerde master voor het dak op de neus gepast.





Dit geeft denk ik de vorm goed weer. Tenslotte uit de aanzichten de dak ramen opgemeten en uitgerekend hoe groot de uitslag moet zijn. Paint masks getekend in CorelDraw. Wordt het geprinte malletje in de kit.



Zwart mal voor de ramen, rood paint masks, boven LVA kist, onder het Finse vliegtuig.

Rob

Een tweede mal gemaakt voor het vacform dak van de LVA kist.



Dan kan ik er twee tegelijk doen; scheelt plastic en tijd.
Voor de Finse kist de neus toch wat bijgewerkt, het gietsel was niet helemaal symmetrisch, maar met wat schuren (en opnieuw graveren) was dat zo hersteld. Nu ik de neus heb uitgehold, kan ik het instrumentenpaneel maken. Dat ziet er zo uit:



In het midden zitten ook nog twee klokjes. In de neus had ik 10 mm ruimte tussen de wanden, daar moest het paneel dus inpassen. De foto verkleind naar 1/72 en een stukje er tussen in gefantaseerd (want ik ga echt niet twee individuele klokjes aan touwtjes ophangen, laat staan dat ik dat van modelbouwers verwacht, die de kit later gaan bouwen ) en in CoralDraw een plaatje samengesteld. Daarna het gewone recept: Opplakken op 0,4 mm plastic en de klokjes doorprikken.



Uitsnijden:



Beetje klein. Dat bleek ook wel, want bij het uitboren de grote klokjes met een 0,6 mm boortje vervormde het plastic te veel, dus verder alles maar met 0,5 mm uitgeboord.



Dat dingetje rechts is een paneeltje wat tegen het plafond moet komen. Daar zijn geen foto's van; in de tekst wordt het genoemd en er zouden motorinstrumenten op gezeten hebben.
Daarna het spul op 0,22 mm plaat gelijmd en het grote paneel in vorm gebogen.



Als de lijm uitgehard is nog even de gaatjes bijwerken.

Rob

Het (voorlopig) laatste onderdeeltje voor de F.K.49A: het kompas. Is nergens op de foto's te zien, maar het instrumentenpaneel laat ook geen afstandskompas zien. Het zal dus wel ergens op de vloer naast de bestuurder staat, vermoed ik. Gemaakt van 1,7 en 1,4 mm staf op een stukje 0,4 mm plaat.



Alle onderdelen tot nu toe op één plaatje:



De nummertjes staan er bij voor de bouwbeschrijving. Wat nog ontbreekt is de vleugel met motorgondels, de propellers, de drijvers en de rompbodem. Die laatste maak ik van een eerste productie-exemplaar voor de F.K.49, net zoals de master voor het rompachterstuk. De rest moet komen van een collega bouwer die zich als vrijwilliger daarvoor heeft opgeworpen. En natuurlijk het vacform cockpitdak nog, waarvoor de mal klaar is, maar het proefexemplaar nog niet.

Rob

De malletjes voor de cockpitdaken voorzien van 0,6 mm gaatjes om de ontluchting makkelijker te maken.



Natuurlijk niet op de plaatsen waar dakramen moeten komen, maar op plaatsen waar de deukjes makkelijk zijn weg te werken. Volgende week proefexemplaren maken uit verschillende soorten plastic.



Vlnr. 0,2 mm plastic covers van (oude) rapporten, 0,3 mm covers nieuw gekocht bij de copyshop en 0,5 mm Vivak, een soort polyester, die warm vervormd kan worden. Die laatste wordt erg stijf, en is ook het duurste. Hij heeft (waarschijnlijk) ook de hoogste temperatuur nodig om te vervormen en koelt het langzaamste af. Ik ga van links af beginnen. Eerst eentje doen, dan kijken of uit zo'n velletje van 12,5 x 12,5 cm twee stuks gehaald kunnen worden (kost minder tijd en euris).
Volgende week wordt toch al druk; op woensdag ook nog met de masters langs de producent om ze te laten goedkeuren (of vonnissen).

Rob

Ter inspiratie foto's van de Avenger canopy die ik met ons gezamenlijke vacuumvormapparaat maakte op de laatste regioavond. Bovenaan de eerste, van 1,0 mm PET-G, die ik (blijkbaar) te lang verwarmd heb, waardoor in de laatste fase stoombellen ontstonden. Onderaan de tweede, van 0,5 mm PETG-G, zo goed als perfect.





Rob de Bie

Vandaag bij de Luchtvaart Hobby Shop de laatste "masters" opgehaald: een zakje vol Venturi buizen. Leek me minder moeite dan er zelf vijf te fabrieken.



Ik had eerst gedacht de kleinste en middelste maat te gebruiken, maar heb dat (na raadpleging van de tekening en gezien de grootte van de kleinste maat) herzien naar de grootste en de middelste maat. De selectie voor de F.K.49 is links te zien; de F.K.49A krijgt alleen maar twee grote.

Rob