Juggie heeft weer een paar nachtdiensten gehad, wat betekent dat hij weer iets te plakken heeft meegenomen.
Toevallig genoeg is dit ook iets wat bij René's dieren thema past, wegens ook al is 'Gekko' (月光) Japans voor 'Maanlicht', het is ook de naam van deze diertjes:

Een kleine 7 jaar geleden had ik ook al een Gekko gebouwd, al was dat een andere variant. Dat model heb ik een tijdje geleden verkocht vanwege ruimtegebrek in de vitrine, en daar heb ik eigenlijk tot de dag van vandaag spijt van... Dus, tijd om daar wat aan te gaan doen! Also, de kit waar het destijds om ging ligt intussen ook weer in de stapel, dat was deze kit:

De kit die ik deze ronde ga pogen te bouwen is een vroegere versie van de Gekko:


Dus, mag ik u voorstellen:

Nakajima J1N1-S Gekko



De ontwikkeling van de Gekko is in 1938 begonnen door de ontwikkeling van de Type 13-Shi twin-engine land based fighter, (J1N1), welke 2 Nakajima Sakae motoren van 1000pk per stuk had. Oorspronkelijk ontworpen als een escort jager voor langeafstands bommewerpers, werdt het toestel wegens onvoldoende wendbaarheid en gevechts capaciteiten afgewezen en werdt het toestel herontworpen als vanaf land opererend verkenningstoestel (J1N1-R).
De Type 13-Shi was bewapend met 2 geschutskoepels, maar omdat de besturing van deze koepels nogal onbetrouwbaar bleek is hier gauw vanaf gestapt.
Type 13:


Omdat de Amerikaanse bommenwerpers behoorlijke schade aanrichtten tijdens de nachtelijke aanvallen, was de Japanse marine wanhopig opzoek naar een toestel wat als antwoord kon dienen tegen deze aanvallen. In Mei 1943 hadden 2 J1N1-R's uitgerust met hellende kanonnen die zowel omhoog als omlaag waren gericht (vergelijkbaar met de Duitse Schräge Musik, al hebben de Japanse en Duitse engineers vreemd genoeg geen invloed op elkaar gehad. ) 2 B-17's met succes neergehaald. Na dit succes had de IJN een programma opgestart om meer J1N1-R's uit te rusten met 2 paar 20 mm kanonnen die met 30 graden omhoog en omlaag waren gericht. Dit toestel werdt de J1N1-S Gekko (maanlicht) genoemd.
J1N1-S:



Voordat de Gekko's met Radar uitgerust waren hadden een hoop toestellen een zoeklicht in de neus. Bij de latere modellen van de Gekko waren de neerwaards vurende kanonnen weggelaten, en werd de achterromp herontworpen zodat deze aerodynamischer was. Sommige van deze toestellen kregen ook een 20mm kanon in de neus, welke recht vooruit vuurde (mogelijk nog een idee voor een derde kit... )

Een latere aanpassing, welke in de zomer van 1944 werd doorgevoerd, betrof het plaatsen van een derde 20mm kanon welke eveneens omhoog werd gericht. Deze versie kreeg de aanduiding J1N1-Sa:


Latere J1N1-Sa modellen werden ook voorzien van individuele uitlaten, ten opzichte van de collectieve uitlaten van de eerdere series.
Deze aanpassing resulteerde in minder uitlaatvlammen en meer stuwkracht (wat blijkbaar erg meetelde...).
Sommige late Gekko's werden ook uitgerust met een FD-2 radar systeem met de karakteristieke antennes op de neus.
Na alle successen in de Pacific werden deze toestellen voor de rest van de oorlog ingezet om het Keizerrijk Japan te verdedigen tegen de aanvallen van de B17's, en B29's.


General characteristics (welke we natuurlijk schaamteloos van Wiki hebben geplukt wegens daar is het voor):

Crew: 2
Length: 12.77 m (41 ft 11 in)
J1N1: 12.18 m (40 ft)
J1N1-C: 12.18 m (40 ft)

Wingspan: 16.98 m (55 ft 9 in)
Height: 4.562 m (15 ft 0 in)
Wing area: 40 m2 (430 sq ft)
Empty weight: 4,480 kg (9,877 lb)
J1N1: 5,020 kg (11,067 lb)
J1N1-C: 4,852 kg (10,697 lb)

Gross weight: 7,010 kg (15,454 lb)
J1N1: 7,250 kg (15,984 lb)
J1N1-C: 6,890 kg (15,190 lb)

Max takeoff weight: 8,184 kg (18,043 lb)
J1N1: 8,030 kg (17,703 lb)
J1N1-C: 7,527 kg (16,594 lb)

Fuel capacity: 1,700 l (373.9 imp gal)
J1N1: 2,270 l (499.3 imp gal)

Powerplant: 2 × Nakajima NK1F Sakae 21 14-cyl. two-row air-cooled radial piston engine, 840 kW (1,130 hp) each take-off rating
820.3 kW (1,100 hp) at 2,850 m (9,350 ft)
730.8 kW (980 hp) at 6,000 m (19,685 ft)
J1N1: 1x Nakajima NK1F Sakae 21 + 1x Nakajima NK1F Sakae 22 handed engines

Propellers: 3-bladed un-handed metal constant-speed propellers
J1N1: handed 3-bladed metal constant speed propellers

Performance

Maximum speed: 507 km/h; 315 mph (274 kn) at 5,840 m (19,160 ft)
Cruise speed: 333 km/h; 207 mph (180 kn) at 4,000 m (13,123 ft)
Range: 2,545 km; 1,581 mi (1,374 nmi)
Ferry range: 3,778 km; 2,348 mi (2,040 nmi)
Rate of climb: 8.7 m/s (1,710 ft/min)
Time to altitude: 5,000 m (16,404 ft) in 9 minutes 35 seconds
Wing loading: 175.3 kg/m2 (35.9 lb/sq ft)
J1N1: 181.3 kg/m² (37.1 lb/ft²)
J1N1-C: 172.3 kg/m² (35.3 lb/ft²)

Power/mass: 0.27 kW/kg (0.125 hp/lb)
J1N1: 0.21 kW/kg (0.128 hp/lb)
J1N1-C: 0.226 kW/kg (0.137 hp/lb)

Armament

Guns:
4× 20 mm Type 99 cannon, two upward- and two downward-firing
or 2× 20 mm Type 99 cannon, firing upward only
or 3× 20 mm Type 99 cannon, all three firing upward

J1N1:
1x forward firing fuselage mounted 20mm Type 99 Model 1 cannon
2x forward firing fuselage mounted 7.7mm Type 97 machine guns
4x 7.7mm Type 97 machine guns in two remotely controlled dorsal barbettes

J1N1-C:
1x rearwards firing, manually aimed 13mm Type 2 machine gun

J1N1-C-KAI:
4× 20 mm Type 99 cannon, two upward- and two downward-firing

J1N1-R:
1x rearwards firing, manually aimed 13mm Type 2 machine gun
1x 20mm Type 99 Model 1 cannon in a dorsal turret

J1N1-Sa:
2× 20 mm Type 99 cannon, firing upward only
1x optional forward firing fuselage mounted 20mm Type 99 Model 1 cannon

Op naar de kit!
Voor plaatjes van de inhoud verwijs ik jullie door naar mijn verslag van 2010, of naar de pagina van deze kit op Model-making.eu.
Wat ik wel zou willen laten zien is de versie die ik ga maken. In tegenstelling tot de J1N1-Sa, welke volledig donkergroen met zwarte motorgondels was, krijgt deze Gekko het standaard IJN schema, dus met lichtgrijze onderkant zoals op de boxart te zien is. Dit als extra contrast tussen de vroege en late uitvoeringen.


Maar goed, laten we maar eens wat voortgang laten zien.
Het eerste waar ik mee was begonnen was de ophanging van de kanonnen, wegens ik heb nu eenmaal iets met blafijzers.



De magazijnen zijn hol van achteren, en bij de neerwaards gerichte kanonnen zou je dit kunnen gaan zien (zie bovenstaande foto). Dit had ik opgelost door de boel op te vullen met miliput, en vervolgens had ik de kanonnen en de trommels van een laagje Dark Iron van Gunze gegeven.



De 'beugel' waar de kanonnen in komen heeft een laag semi-gloss Black van Tamiya gekregen, en toen had ik de blafijzers maar als dryfit op hun plek gezet.


Zoals jullie misschien al hebben gezien heb ik de trommels voor het neerwaardse geschut omgedraaid. Mijn oplossing met miliput gaf toch niet helemaal het resultaat waar ik naar opzoek was, dus met een beetje vals spelen heb ik het alsnog op kunnen lossen. De volgende keer ga ik eens kijken of ik met wat geponste schijfjes plastic een mooier resultaat kan krijgen.
Uiteraard ga ik de beugel en de kanonnen nog verweren, maar het begin is er. Tevens heb ik (ergens) nog een setje messing lopen liggen voor deze jongens.

Volgende stap was het interieur. Ik heb de binnenkant van de romp, cockpitvloer en diverse overige elementen een laagje zilvergrijs van Vallejo gegeven, gevolgd door een laag Aotake waar van toepassing.


Op zo'n groot oppervlak leek het Aotake me te blauw, ik kan me herinneren dat er meer groen in zou moeten zitten, maar nu bleek dat er diverse tinten waren/zijn.

Bron: http://forum.largescaleplanes.com/index ... 540&page=2
Dus het leek me wel leuk om de romp wat op te leuken met een variant die wat groener was. Dit heb ik voor elkaar gekregen door wat Clear Green van Tamiya over het Aotake te wapperen.
Op onderstaande foto heb ik de voorste romphelft al bewappert:

Oogt een stuk leuker vind ik. De cockpitvloer heeft nog wat werk nodig, dat staat als volgende punt op de agenda.
Als laatste heb ik de romp en vleugels + componenten als dryfit in elkaar gegooid om te kijken of het al wat wordt.







Het zijn tot zover nog maar basiskleuren natuurlijk, maar volgens mij wordt het wel wat.

Well, tot zover!


Danny

Model? --> Ja
Dier? --> Ja

Goedgekeurd voor Hurdegaryp

René

Mooie luipaardgekko!

En met de Gekko gaat het ook goed komen zo te zien.

Mooi intro en mooie vorderingen al. Lekker dat je in de avonddienst wat tijd hebt/krijgt/maakt om te plakken.
Die luipaardgekko is ook van jou?

Bedankt voor de comments, lui!

@ René, ik heb ook nog een vleermuis liggen waar ik stiekum aan begonnen ben. Topic daarvan komt als ik wat meer plaatjes heb.

@ Prutsel, laten we hopen dat het goed komt. Ik was best tevreden met de eerste poging van 2010, maar dat is alweer zolang geleden, en ik hoop dat ik het niveau van toen kan overtreffen.

@ fvdm, mijn werk heeft zo z'n voordelen.
En nee, dat is niet mijn Gekko, mijn huisdieren hebben grotere oren:


Die Gekko heb ik gewoon van internet geplukt.
Vanavond weer eens wat vooruitgang boeken denk ik maar.


Danny

Dat wordt een mooie kist, ga deze volgen.......succes

@ Middel, bedankt! Ik ga m'n best doen.

Intussen heb ik weer een kleine update.
Zoals ik in m'n openingspost aangaf hadden de vroege Gekko's een zoeklicht in de neus. Echter wordt in de handleiding van de kit nergens gesproken over dit zoeklicht.
Na wat zoeken in de sprues kwam ik een onderdeel tegen wat zomaar als zoeklicht kon doorgaan, en een kleine proefpassing in de neus bevestigde dat ik inderdaad het zoeklicht te pakken had.

Deze hadden we dan ook maar gelijk bekwast met Gunze Chrome Silver, en toen we dat de volgende dag met een wattenstaafje opgepoetst hadden begon dat een aardige partij te glimmen, getuige onderstaande plaatjes:



Toen ben ik verder gegaan met het interieur. Ik had al het één en ander in een groene basiskleur gespoten, maar er waren nog een hoop details die ik in moest/kon kleuren.
Op onderstaande foto: linksboven de stellage die tussen de piloot en de WO (Wireless Operator c.q. radio operator) komt, rechtsboven de Type 96 radio unit, en daaronder een reeks knoppendozen die in de rechter romphelft moeten komen.

Ik heb de diverse kastjes in de juiste kleuren geschilderd, en nu is het een kwestie van de kleine details schilderen en dan verweren etc. Oh, en die zwarte vlek weghalen, daar was ik wat uitgeschoten...

Verder had ik de cockpitvloer ook bijgewerkt, ik was hier en daar wat uitgeschoten met het Aotake, en met zilvergrijs heb ik deze plekjes bijgewerkt.

Het Aotake ziet er op de foto blauwer uit dan het feitelijk is, en ik denk dat het i.c.m. de groenere variant in de romp wel leuk gaat staan.
Ik ben hier ook al begonnen met het inkleuren van de diverse details, maar daar zit natuurlijk nog meer werk aan.

Ik heb ook m'n messing loopjes voor de Type 99 kanonnen gevonden, en nadat ik het plastic had uitgeboord met een 1,2mm boortje heb ik de loop in het kanon gepast.

Helaas bleek een 1,2mm boortje toch net even te groot waardoor de loop wat ruimte om te bewegen heeft (vandaar dat 'ie nu ook scheef zit). Ik moet even m'n andere borensetje opzoeken, want daar zit als het goed is een 1,1mm boortje in, en die zou precies goed moeten zijn.
Also, in m'n volgende update zal ik wat verder uitweiden over de Type 99, of jullie het nou willen of niet.


Danny

Ziet er goed uit. Zeker die aotake. Dat was zeker geen egale kleur, oogt veel beter.

Interessante intro. Ik hou er wel van als mensen daar serieus werk van maken.

Succes!

@ Looney, ik heb gelezen dat het spul feitelijk een lak is op basis van fenolhars (wat ook gebruikt wordt bij de productie van o.a. bakeliet) waar vervolgens een blauwe of groene kleur (of een beetje van beide) aan toegevoegd werd. Het kan dus diverse kleuren hebben zoals in het plaatje in mijn openingspost te zien is. vandaar dat ik wil kijken (ook bij volgende modellen) of ik op die manier kan varieren met de kleur van het Aotake, wegens om bij elke kit dezelfde kleur te hebben, dat is natuurlijk vrij onwaarschijnlijk.

@ Jan, bedankt! Het eerste wat ik doe als ik en nieuw topic open, is info opzoeken van het onderwerp, gewoon omdat ik ik graag wat meer te weten kom van hetgeen wat ik aan het bouwen ben.
En ja, die info deel ik dan ook graag.

Gisteren ben ik nog een beetje bezig geweest met het interieur, vooral met het drybrushen en het washen, en voor zover lijkt het de goede kant op te gaan. Foto's volgen vanmiddag/vanavond.
Maar eerst nog een wapentechnisch lesje m.b.t. de boordwapens van dit reptiel. Oh trouwens, net zoals het diertje kan ook de vliegende variant z'n staart los laten (meestal met behulp van Amerikaans geschut), echter heeft dat voor het vliegtuig meestal desastreuze gevolgen.

Maar goed, ik zou het hebben over de type 99's:

Ehm... da's een tank...

Nee, da's een mijn...

Iets warmer, maar dat is een machinegeweer (Japans, dat dan weer wel) met een Amerikaan die denkt dat 'ie Rambo is...

...zucht... dat is een handgranaat...
Wat hebben die Aziaten toch met typetjes...

Zo, eindelijk... dat zijn ze... Type 99 mk 1 boven, en Type 99 mk 2 onder.
Wie denkt dat deze wapens er nogal Oerlikon-achtig uitzien, dat klopt! Deze machines zijn samen met de Duitse MG-FF en de Franse Hispano 404, allen afkomstig van een reeks ontwerpen van Oelikon FF (wat weer een doorontwikkeling was van de Duitse 20mm Becker automatisch kanon uit 1913).

De Oerlikon FF werd eind jaren '20 door Oerlikon Blafijzers Inc. geïntroduceerd. De aanduiding FF stond voor Flügel Fest wat neerkomt op "vleugel vast", doelend op het feit dat het wapen compact genoeg was om het in de vleugels van jachtvliegtuigen te kunnen monteren.
Van dit wapen waren 3 versies; de FF F, FF L en FF S welke respectievelijk 20x70mm, 20x100mm en 20x110mm munitie gebruikte (het cijfer achter de 'x' geeft de lengte van de huls in mm aan).
Japan heeft de FF F en FF L in licentie gebouwd als zijnde de Type99 mkl 1 en Type 99 mk 2. De Hispano 404 is gebaseerd op de FF S trouwens.

Het besluit om de FF F en FF L in productie te nemen is gemaakt door een aantal gepensioneerde admiraals (die zich kennelijk verveelden), en hebben speciaal hiervoor een fabriek geopend met de naam Dai Nihon Heiki KK (wat zoiets als "Japan Blafijzers&Co" zal betekenen). In 1939 begon de productie van de FF, welke aanvankelijk de Type E genoemd werd. Dit in verband met het feit dat het de gemiddelde Japanner nooit van z'n lang zal ze leven gaat lukken om de naam 'Oerlikon' fatsoenlijk uit den strot te krijgen, en Oerlikon dus tot Erikon werd verbasterd. Vanaf eind 1939 werd de aanduiding veranderd naar Type 99 mk 1 en die aanduiding is de hele oorlog gebruikt. De FF L kwam bekend te staan als de Type 99 mk 2. De FF S werd wel getest, maar is nooit verder geproduceerd.

De aanduiding van de kanonnen kwam van het jaartal volgens de Japanse kalender, daar komt het jaar 1939 namelijk overeen met het Japanse jaar 2599.

Het was waarschijnlijk al duidelijk, maar de Type 99 mk 1 en mk 2 waren geen modellen van hetzelfde wapen, het waren parallelle ontwikkelingen. Aangezien de werking van beide wapens wel nagenoeg gelijk was werden een hoop modificaties op beide wapens tegelijk toegepast.

Omdat de mk 2 een groter patroon (in de lengte dan) gebruikte lag de mondingssnelheid (de snelheid van het projectiel bij het verlaten van de loop) hoger, maar de vuursnelheid was dan weer lager dan bij de mk 1, en uiteraard was de mk 2 zwaarder.
Mogelijk was het extra gewicht en de lagere vuursnelheid van de mk 2 de reden waarom de Japanse marineluchtmacht in de eerste jaren van de oorlog de voorkeur gaf aan de mk 1 (lees, de mk 2 werd niet operationeel ingezet ) maar vanaf 1942 werd de mk 2 steeds vaker toegepast. Tegen het eind van de oorlog werd eigenlijk alleen nog maar de mk 2 gebruikt, mogelijk omdat de hogere mondingssnelheid van de mk 2 meer schade kon toebrengen aan de steeds robuustere Amerikaanse jagers.

Vergeleken met de 20mm kanonnen die door andere landen gebruikt werden had de Type 99 een relatief lage vuursnelheid en een lage mondingssnelheid, maar daarentegen was de Type 99 wel één van de lichtste wapens in dat kaliber. Even wat gegevens om te vergelijken:

Type 99 mk 1:
Lengte: 133 cm
Gewicht: 23 kg
Munitie: 20×72mmRB
Vuursnelheid: 520 rounds/min
Mondingssnelheid: 600 m/s

Type 99 mk 2:
Lengte: 189 cm
Gewicht: 34 kg
Munitie: 20x101mmRB
Vuursnelheid: 480 rounds/min
Mondingssnelheid: 750 m/s

MG151/20:
Lengte: 176,6 cm
Gewicht: 42,7 kg
Munitie: 20×82mm
Vuursnelheid: 750 rounds/min
Mondingssnelheid: 805 m/s (M-Geschoss); 705 m/s (HE-T, AP)

Oorspronkelijk werd de Type 99 (beide versies) van munitie voorzien d.m.v. een trommel. Bij de mk 1 was dit doorgaans een 60-schots trommel, maar de mk 2 had, in ieder geval aan boord van de Gekko, 100-schots trommels op de wapens zitten, al werden die volgens Tamiya maar met 90 schoten gevuld om de terugslagveren te ontzien.
Om het probleem van de beperkte munitieopslag aan te pakken werden op de meeste jagers de kanonnen voorzien van een mechanisch systeem wat ervoor zorgde dat het wapen ook overweg kon met patroonbanden.

Op het onderste wapen op bovenstaande foto is met enige moeite het belt-feed mechanisme te zien, en anders is het op onderstaande foto wat duidelijker.


Dit was mijn spreekbeurt, zijn er nog vragen?


Danny