De GB begint over een kleine 2 weken, dus ik plaats m'n topic alvast.
Dit toestelletje was weliswaar de tweede keus, maar ik geloof dat ik dit ki(s)tje toch erg leuk ga vinden.
Mag ik u voorstellen:
Grumman XF5F-1 SkyrocketOftewel het vliegtuig met de dikke lip.
Waarschijnlijk het meest ambitieuze project voor een op vliegdekschepen gestationeerde jager uit de jaren '30. Terwijl de Amerikaanse marine druk was met het uitzoeken van de eerste 'moderne' (eendekker) vliegtuigen, was Grumman bezig met het uitwerken van een tweemotorig ontwerp voor op vliegdekschepen. Aangezien een dergelijk concept nog nooit was geprobeerd, en men dus geen ervaring had met eerdere vergelijkbare projecten, was de kans erg groot dat het grote toestel er uniek uit zou gaan zien. Zo uniek zelfs dat het toestel in de stripverhalen van "Black Hawk" verscheen:
Op 30 Juni 1938 werd Grumman's vrijmoedigheid werd beloond met een contract voor één prototype welk de aanduiding XF5F-1 kreeg.
Als krachtbron werd gekozen voor 2 1200pk sterke Wright XR-1820 motoren welke in tegengestelde richting draaiden.
De eerste vlucht was op 1 April 1940, en het uiterlijk van het toestel had misschien een 1-Aprilgrap kunnen zijn, de prestaties waren dat zeker niet. De topsnelheid lag op maar liefs 576km/u, en het toestel kon 3000 meter klimmen in iets meer dan 4 minuten.
Het testprogramma werd onderbroken door problemen met de koeling van de motoren. Dit probleem was opgelost door het aanbrengen van extra luchtinlaten te plaatsen en de cowling aan te passen. Andere tekortkomingen, welke direct te maken hadden met het uitdagende concept, zorgden ervoor dat pas in Februari 1941 een alomvattende test voor de Skyrocket beschikbaar was.
In Maart 1941 haalde Grumman de Skyrocket terug voor een uitgebreid herontwerp. Ze wisten bij Grumman dat ze een veelbelovend toestel hadden, maar het ontwerp had nog een hoop verfijning nodig. De stompe neus werd aangepast en verlengd, waardoor deze voor de vleugel uitkwam. De korte neus had als voordeel dat de piloot een nagenoeg onbelemmerd zichtsveld naar voren had, maar de langere neus had een betere aerodynamica. Tevens werden de motorgondels aangepast. Deze werden naar achteren toe verlengd en werden de wieldeuren aangepast zodat de wielen niet meer deels uitstaken.
De herontworpen Skyrocket werd in Juli 1941 weer aan de marine teruggegeven, en terwijl er weer verder getest werd kwamen er meer aandachtspunten aan het licht.
Eén groot probleem was dat de relatief grote motorgondels ervoor zorgden dat de piloot geen oogcontact kon maken met de landing signal officer. Dit, en andere punten hebben ervoor gezorgd dat Grumman verdere ontwikkeling van de Skyrocket heeft gestaakt, en Gruman heeft zicht gestort op een ander 2-motorig toestel.
Het enige prototype is na een aantal buiklandingen, en daaropvolgende problemen met het onderstel, op 11 December 1944 verschroot.
De vrijmoedigheid van het ontwerp kwam terug in de voorgestelde bewapening; aanvankelijk zou de Skyrocket 2 Deense Madsen kanonnen met een kaliber van 23mm in de neus krijgen. Echter was Denemarken al in Duitse handen voordat men deze wapens kon bemachtigen, en werd als alternatief 4 .50 machinegeweren met elk 400 schoten geplaatst (dit komt niet overeen met mijn info, daarover later meer). Het toestel kon verder 2 bommen van 165lbs (+-75kg, vreemd formaat...) meenemen. Een andere eigenschap van de Skyrocket was dat het toestel 10 kleine bommenruimen in de vleugels had zitten, welke in totaal 40 kleine anti-vliegtuig bommetjes konden bevatten. deze bommetjes zouden te midden van een bommenwerper formatie afgeworpen worden.
De Skyrocket was het grootste jager van de US Navy van die tijd, met een spanwijdte van 12,80m en een lengte van 8,76m. Het toestel woog 3600kg leeg, en het maximum startgewicht bedroeg 5450kg.
Ondanks z'n formaat had het toestel een vrij lage landingssnelheid van zo'n 115km/u.
Tijdens een van de proefvluchten bereikte de Skyrocket een snelheid van 780km/u, maar deze snelheid werd behaald op een manier die niet als normaal gebruik werd beschouwd.Dit is de informatie die op de voorkant van de bouwhandleiding stond, maar niet alles komt overeen met andere bronnen. De actieradius zou volgens het boekje 780mijl zijn, terwijl Wiki aangeeft dat de actieradius 1200 mijl zou zijn. Ook het stukje van de bewapening komt niet overeen met andere bronnen. Zo geeft wiki aan dat de beoogde bewapening 2 .30 mg's en 2 .50 mg's was i.p.v. 4 .50's. De kitonderdelen bevestigen de info op wiki, en als ik foto's ga zoeken kom ik dit tegen:
Op de voorgrond is een .30 te zien, daar achter 2 .50's, en de laatste .30 zit achter de .50's verstopt.
Op naar de kit!
Er zijn meerdere kits van dit toestel gemaakt, zowel de versie van vóór als na het herontwerp. De kit in dit verslag betreft het toestel van vóór het herontwerp, dus met de korte neus en motorgondels. Misschien dat ik de versie met de lange neus nog eens opzoek, maar dan zal ik op Ebay moeten kijken.
De doos:
De sprues:
De kit heeft niet heel veel onderdelen, maar het ziet er allemaal wel redelijk gedetailleerd uit moet ik zeggen.
Detail van het instrumentenpaneel als voorbeeld:
Wel jammer dat de instrumenten zelf 'leeg' zijn, zeker gezien het feit dat er geen decal voor is meegeleverd...
Decalvel en clearparts:
Clearparts van dichtbij:
Met transparante navigatielichten.
En tot slot een greep uit de handleiding:
Niet heel ingewikkeld, maar duidelijk genoeg.
Tot zover lijkt het me een leuk kitje, en waarschijnlijk ga ik toch voor het schema op de doos.
De vleugel kan in ieder geval in z'n geheel gespoten worden alvorens de romp en motorgondels er op te plakken.
Danny