De pit is donkergrijs gespoten. Ik had de deuren wat extra gedetailleerd, want die zullen open staan.





Ik heb de deuren en de vloer dan ook wat stoffiger gemaakt.









Dit stuk zal nauwelijks te zien zijn als ik niet een deur eruit snij. Maar alles in die ruimte is toch donkergrijs of zwart.



De zeteltjes na wat schilderwerk. Misschien toch de piloten maar weglaten.



Een wat onscherpe foto maar er zit al wat kleur op het instrumentenpaneel.

Om toch iets van de elektronica te laten zien, moest een van de achterdeuren er uit. Ik heb wel het linkerpaneel verwijderd, waar ik net geen referentie voor in mijn boek heb. Ik zal nog even op het net moeten gaan kijken.



Hier is de deur er al bijna uit gesneden. Daarvoor wordt een eenvoudig scalpel gebruikt, nog scherp maar niet meer nieuw. Zo is de schade bij een uitschieter beperkt. Dat is één keer gebeurd.



De deur is na het uitsnijden met Tamiya Extra Thin geëtst. Het is wel een vrij dik paneel, ik zal misschien een profiel moeten schuren.



Dan kan de romp dichtgekleefd worden. Dit kost wat moeite door de resin cabine die er in zit. Ik hoop het met wat spanning dicht te krijgen.

Toch knap, zo klein op de vierkante millimeter. Je hebt ook mooi wat referentiemateriaal erbij, leuk.

René

Bedankt, René. Ik vind het inderdaad nogal klein. Hier de volgende update, want de poten staan er al onder.



Deze Middeleeuwse kruisboogconstructie moest er voor zorgen dat de kier onderaan de helikopter dichtgedrukt werd zonder dat ik druk op de zijkanten hoefde uit te oefenen, want zo druk je de onderkant net open.



Deze detailfoto toont hoe de bankschroeven voorkomen dat de zijkanten wegschuiven, terwijl de penseelpunten de kier dichtdrukken. De lijmklem is er om het hoogteverschil in de kier weg te werken.



Alles is recht gelijmd en wat bijgeschuurd.



De resin neus zit op zijn plek. Dit is minutieus uitgemeten, want hij kon naar voren of naar achteren gezet worden. De canopy moest echter nog wel passen. Ook de stuurknuppels staan nu rechtop.



Een detail van de instrumenten.



De pedalen die heel gedetailleerd zijn en de voetsteunen die ik zeker vier keer afgebroken heb.



De canopy is in de kleur gezet aan de binnenkant. Hiervoor heb ik keramiekverf gebruikt. Beide delen van de canopy worden gedeeltelijk met modelbouwlijm gelijmd en daarna met Crystal Klear tegen het resin aan gekleefd.







De eerste trekken die een helikopter beginnen te verraden. De pootjes hebben totaal geen locator pins, je mikt ze er in het midden op.

Erg mooi Steven, dit is een tricky model en je maakt er iets moois van! Top!

Groet,
Daan

Bedankt, Daan. Over de pasvorm heb ik niet te klagen maar met het resin is het toch nog wat ingewikkelder.



De ALQ 144 is door Italeri wel bijgeleverd maar ze hebben een oude versie gekozen. In mijn referentieboek stond daar een plaatje van. Hier heb ik de sensor zelf al weggehaald, want de hele installatie bestaat uit twee helften en dat komt uiteraard niet goed bij een rond object. Je ziet de resten op de volgende foto bovenaan nog liggen.



Daar moet ik dus wat beters op vinden. Ik heb al wel de bobbel onder de sensor weggezaagd en een dun plaatje in de plaats gekleefd. Wat er in de plaats gaat komen, moet ik eens bekijken.



De staartvin kon ook wat verder gedetailleerd worden. Bovenaan steekt het frame wat uit de beplating en die buisjes heb ik maar vervangen door een draad. Onderaan zit er een antenne waarvan ik denk dat ze moet voorkomen dat je met de staartpunt en de draaiende rotor de grond raakt. Die was zelfs fout van vorm en is ook vervangen.

Dat zijn de puntjes op de ' i ' inderdaad, leuk.



Is geen antenne, maar een stang (tailskid). Deze beschermd inderdaad de staartboom en rotor bij een landing of als de heli gekanteld wordt bij transport.
http://www.helicopterpage.com/html/terms.html

René

Bedankt voor de verklaring, René. We gaan weer verder met de vergelijkingsronde.



De rotor van de Kiowa Warrior is vierbladig, in tegenstelling tot de tweebladige installatie waar het model van afstamt. Op de rotor staat een camerabol waar ook wat laseroptische apparaten in zitten. Het lijkt een ongebruikelijke positie om hier sensoren aan te willen brengen, waarvoor je dus een statische bevestiging moet voorzien. De reden is dat op deze manier de Kiowa kan gebruik maken van een obstakel om in dekking te gaan en zo met deze camera als een duikbootperiscoop de situatie kan overzien.



Italeri heeft de rotorkop nog vrij gedetailleerd uitgewerkt, want de meeste elementen zijn er wel in te herkennen. Toch is het geheel vrij zwaar uitgewerkt, vergelijk met de foto waar er meer ruimte tussen de onderdelen zit.



De bol heeft ook de meeste details wel overgekregen, zoals de beeldstabilisatiemagneten links in die botervlootjes en het koelsysteem op de kegel waar de bol op steunt. Wat echter ontbreekt, is de schuin verlopende naad, die ik met een metalen reepje ga scratchen.



Een spijtige tekortkoming aan de rotorkop komt tevoorschijn als je de doorsnede ervan bekijkt. De rotorbladen zijn met twee bouten bevestigd aan de pitch-installatie. Die zouden dus onder en boven gelijk moeten uitkomen. Bij Italeri is er een vergissing gebeurd, waardoor de bovenste helft van de tang te ver uitsteekt. Daarvoor hebben ze een stuk van het rotorblad uitgesneden. Dat zorgt dus voor een lastige ingreep, zeker aangezien ik de rotorbladen al aan de kop gelijmd had. Ook is de klaverbladvormige structuur waar de pitch van de rotor in plaatsvindt een stuk te dik gegoten.



Na het verwijderen van de bladen wordt eerst een stuk van de overdreven dikte weggenomen met de microzaag.



Dan kan het stuk gelijk gevijld worden.



Dan moet de tang uitgehold worden. Dit verzwakt de rotorkop enigszins, maar het gewicht van de bladen is miniem. De bovenkant wordt in een keer tot aan het klaverblad uitgezaagd.



De onderste helft van de tang wordt met een vijl dunner gemaakt zodat het een geheel kan blijven met het schroefblad.



Nu de vingers van de tang dunner gemaakt zijn, kan de perforatie met een scalpel gemakkelijk uitgehaald worden.



Het ontbrekende deel van het schroefblad wordt met een stuk sprue dichtgekleefd en geplamuurd. Dit zal straks glad geschuurd worden, zodat de bovenste helft van de tang er net op past.



Hier zie je hoe de nieuwe doorsnede gaat passen. Er is nog een passingsprobleem. De bovenste helft van de tang mag maar zo ver uitsteken dat het schroefblad tot tegen het klaverblad aan komt, maar nu zit er teveel ruimte tussen. Ik moet nu uitzoeken welke onderdelen de foute afmeting hebben. Dat kan zowel het klaverblad als de tang zijn.

Zo, lef hoor, knappe ingreep.

René

Zeker een gewaagde ingreep. Maar het ziet er goed gelukt uit.