Nieuw jaar nieuwe kansen!! Na de I-16 ben ik eens door de stapels gegaan om een nieuw kitje uit te kiezen, wat op zich ook al weer een leuke bezigheid is op zich. Doosje open, doosje dicht en in ene voel je: Dit is 'm!! Zo ook bij deze kit, die ik pakte omdat de vorige weekend edition ook zo beviel. Het is dus een een Focke Wulf Fw 190 D-13 geworden van Eduard in 1/48. En dan is het wel weer grappig als je wat gaat spitten op internet dat dit een heel bijzonder vliegtuig is. Het liefst begin ik mijn bouw altijd met wat onderzoek, zodat ik een mooi stukje kan schrijven hier op het forum. Maar dat zorgt er ook wel eens voor dat ik niet aan het begin toekom, dan wil ik al bouwen, maar heb ik nog niet genoeg info voor het stukje. Soms begin ik gewoon en vul ik het later aan, maar dat liep nu anders.

Ik kwakkel nog steeds met mijn schouders en nu dus ook. Ik werd op nieuwjaarsdag wakker met giga pijn en kon weer terug de mitella in, zware pijnstillers en alles. Niet bouwen dus, terwijl ik met mijn vrouw had afgesproken dat ik me 3 dagen zou opsluiten op zolder om de bouwen. Balen, balen en nog eens balen....Maar wel alle tijd om me in de historie te verdiepen van dit specifieke toestel, dus lees lekker mee of scroll door naar de foto's

In mei 1942 vraagt de Luftwaffe aan Messerschmitt en Focke Wulf om een nieuwe jager te ontwerpen voor luchtgevechten op grote hoogte. De huidige jagers schoten daarin te kort, maar grote hoogtes waren het terrein waar de geallieerde bommenwerpers opereerden met hun escortes. Ontwerper Kurt Tank komt op de proppen met het ontwerp van de Ta-152, een jager gebaseerd op de Fw 190, maar met een lijnmotor en grotere vleugels. De ontwikkeling duurt de Luftwaffe echter te lang en eind 1943 eist de Luftwaffe een snelle tussenoplossing, zodoende ontstond de Fw 190 D serie. In augustus 1944 worden de eerste operationele toestellen van deze serie afgeleverd. De piloten waren echter nog niet enthousiast op de Langnasen Dora met de bommenwerper motor, maar Kurt Tank legde uit dat het slechts een tussenoplossing was. Tank was een ontwerper die zeer nauw contact hield met piloten die technisch inzicht hadden. De piloten wenden aan het toestel en begonnen het steeds meer te waarderen. We praten nu over de D-9 variant, tegen het eind van de oorlog kon dit toestel het opnemen tegen iedere geallieerde jager die het tegen kwam. Een succes dus!!

De D-13 variant was een doorontwikkeling die zich samen met de D-11 van zijn voorgangers onderscheidt door het ontbreken van het geschut bovenop de neus. De D-13 was bewapend met in iedere vleugel een kanon (ik hoop dat ik goed zit met kanon ) en 1 kanon dat door de spinner schoot, door het midden van de propeller dus. Het is vast gesteld dat er in ieder geval 2 van deze D-13's hebben gevlogen tijdens de oorlog, echter het 'werknummer' doet vermoeden dat er minstens 17 geweest moeten zijn.

Zover was ik toen ik wilde gaan beginnen met de bouw....maar ik kreeg dus alle tijd om me nog verder te verdiepen. Ik ging op zoek naar het specifieke toestel van de kit: "Gelbe 10" en was blij verrast dat er een compleet boek is geschreven over dit vliegtuig. Het blijkt de enige overgebleven D-13 variant te zijn die vandaag de dag nog bestaat en dat door een bijzonder verhaal. Dit verhaal is opgeschreven in het boek Eagle Files nr. 2: "Yellow 10" The story of the ultra-rare Fw 190D-13 door Jerry Crandall, een echte aanrader.

Zo las ik dat het vliegtuig is gevlogen door Geschwader Kommodore Major Franz Götz van JG26. Zijn hart lag echter nog bij JG53, waar hij carriere had gemaakt, vandaar de 'Pik As' op de zijkant van het vliegtuig. Dat is het logo van JG53, niet van JG26.

Na de oorlog komt het vliegtuig in handen van de Engelsen die het weer doorgeven aan de Amerikanen. Het toestel vliegt naar (ja ja) Gilze Rijen en daarna door naar Cherbourg voor verscheping naar de USA, waar het in opslag komt. Hier een foto van het vliegtuig op Gilze Rijen:


(Foto uit het genoemde boek)

Het toestel wordt weer van stal gehaald voor een vliegshow, waar het statisch wordt getoond. Na de show wil het depot het vliegtuig eigenlijk niet meer terug. Het wordt opgekocht door een vliegclub en verwisseld daarna diverse malen van eigenaar. De schrijver van het komt het toestel een aantal keer tegen. Hij verliest het uit het oog en het komt steeds weer op zijn pad terug. Zo heeft het toestel bij een aantal huurhuizen in de achtertuin gestaan, het was toen in handen van de huiseigenaar. Dit was natuurlijk niet bevorderlijk voor de staat van de Dora. Zo is de grote kenmerkende luchtinlaat van de D-13 er door een dronken gek met een bijl vanaf geslagen. De eigenaar wist het ter nauwer nood te redden van de sloop, toen één van de bewoners de 'Nazimachine' zat was. De vleugels konden echter niet meer gered worden. Hier een foto van het toestel in de achtertuin:


(Foto uit het genoemde boek)

Uiteindelijk komt het vliegtuig in handen van Doug Champlin, een man met passie voor vliegtuigen en voldoende geld voor de restauratie. Hij laat het vliegtuig terug verschepen naar Duitsland, vanwege de lagere arbeidskosten. Ook handig is dat hier het metrisch systeem wordt gebruikt, dus boutjes en moertjes zijn voldoende voor handen in de juiste maat. Tijdens de restauratie komt Kurt Tank op bezoek, jawel de ontwerper zelf. Hij brengt een hoop documentatie mee en uiteindelijk komt het toestel in bijna vliegwaardige staat terug.
In deze filmpjes zie je o.a. de eigenaar en de schrijver jaren terug bij het starten van de originele (!!) motor:

https://www.youtube.com/watch?v=uf7nyTdwsHU

https://www.youtube.com/watch?v=4Y5LBUVS1T8

Hier een oude foto van na de restauratie:


(Bron onbekend/Google)

Het vliegtuig heeft gestaan in het Champlin Fighter Museum, Mesa Arizona. Tegenwoordig is het eigendom van de Flying Heritage Collection in Everett, Washington. Het toestel wordt aan de grond gehouden, omdat het simpelweg té zeldzaam is. Dit vliegtuig is dus daadwerkelijk de originele Gelbe 10 uit de oorlog en dus hersteld in zijn eigen kleuren. Tegenwoordig staat het er zo bij:


(Foto eigendom van Flying Heritage Collection)


(Foto eigendom van Flying Heritage Collection)

Achterin het boek staat nog een mooi profiel met de kleuren en de juiste volgorde om deze aan te brengen. Een erg mooi boek!!
Dan kijk je toch weer even anders naar het kitje. Ik heb even met het idee gespeeld om de hele PE toestand erbij te trekken, maar dat gaat me simpelweg te veel kosten. Het wordt een OOB, hooguit wat eigen gemaakte riemen. Dan komen we eindelijk aan bij de kit:

























En voor het eerst sinds tijden moest ik weer eens flink verf inslaan voor dit toestel. Nog op het nippertje naar ASA geweest, hij wilde een uur eerder naar huis voor oud en nieuw, maar helaas...daar was ik nog ff



En uiteindelijk heb ik er dus nog niks aan kunnen doen

Het is wel een heel interessant schema:


(Foto uit het genoemde boek)


(Foto uit het genoemde boek)


(Foto uit het genoemde boek)

Ja ja!! Bare Metal op een Duitser!! Dat wordt leuk!!

Mooi intro!
Ik ben toevallig bezig met de profipack van dit model, maar dan die met een ster motor, ik hoop voor jou dat de passing van de romp aan de vleugels beter verloopt dan die van mijn, in de volgersmode!!

@ Rob, als de vleugel gelijk is aan die van mijn D-9 van een poos terug vrees ik het ergste... Daar was ook redelijk wat werk aan, maar als je weet waar de knelpunten liggen gelukkig wel goed te verhelpen.

@ Spitfire, de D-13 heb ik ook nog liggen, het is een stoere kist en dat door de naaf vurend 20mm kanon is een leuk detail.
Veel succes, en indien nodig heb ik hier de link naar mijn D-9. Daar staat beschreven hoe ik de problemen met de vleugels heb opgelost.
https://modelbrouwers.nl/phpBB3/viewtop ... 07&t=37773


Danny

En nog maar een FW190. Populair vliegtuig.
Veel plezier.

Er zijn er 17 gebouwd, maar slechts een handjevol heeft actieve dienst gezien.


Daar zit je goed mee hoor; het waren 20mm kanonnen, en schoten de knoeperts (20×82mm) rechts op de foto af:

Bron: http://www.jannousiainen.net/photo_gall ... ontent.htm


Danny

Wauw wat een gaaf project

Waarom? Omdat ik op het moment met de zelfde kit bezig ben. En wat een verhaal zeg. Leuk om te lezen.

Succes met deze Wulf.

Eddy

Gaaf model! Ook heel erg leuk om het verhaal erbij te lezen. Maakt het toch net wat specialer.

Erik

Oeps!! Ik dacht dat ik al gereageerd had hier, niet zo netjes...excuses!!

@rob h&s: De stermotor versie gaat er hier ook zeker een keer komen, dat is voor mij de echte FW190. Deze heb ik gewoon op de kop getikt en trok door het verhaal mijn interesse. Dryfitting leert dat ik me hier ook voor de passing zorgen moet maken.

@juggernaut: Bedankt voor je link, die ga ik eens uitspitten voor ik ermee verder ga! Ook bedankt voor je tweede post, ik ben nog niet dusdanig wapentechnisch aangelegd dat ik kan zeggen dat ik er verstand van heb. Maar ik leer elke keer bij. Waar zit hem nou het verschil in tussen mitrailleurs en machingeweren en (snelvuur)kanonnen? Ligt dat aan het kaliber?

@Klaasdebouwer: Ik zag er inderdaad in ene meerdere voorbij komen

@Boxer: Hoever ben je al? Hij ligt hier even stil.

@Knetterik: Thanx, ik vond er toevallig een boek over en ben er maar even ingedoken.

Het mag duidelijk zijn dat deze even stil ligt, ik was even zoekende naar een model die mijn zin in modelbouw terug kon brengen en deze bleek dat toch niet. Ik heb een Mustang tussendoor gedaan en ben nu met een Japanner bezig, die zal niet heel lang duren. Ik hoop op korte termijn weer met deze verder te gaan, om de stapel aangebroken kits wat te bepreken.

In principe kan je zeggen dat elk wapen met een kaliber van 20mm of meer een kanon is. Dat heeft ook te maken met de nuttige lading die de patronen kunnen bevatten.


Danny

En of het landmacht (vanaf 20mm) of marine (vanaf 57mm) is.