Schijfje ronde staf (of sprue) met iets grotere diameter dan de leiding voldoet meestal prima. Detail op de dop (als je dat per se nodig vindt): splintertje plastic er op gelijmd.

Rob

Tja, het is inmiddels al een tijdje geleden. Ik ben ook bezig met een andere hobby namelijk. En dat heeft te maken met onderstaand plaatje.



Maar ik ben wel ietsje verder gegaan met de Fokker C.I. Ik had even een beetje 'genoeg' van de detailering romdom de motor en besloot een ander karweitje aan te pakken. Het onderstel. Hoewel Eduard een goede fabrikant is, had ik zo mijn bedenkingen rondom hun constructie van het onderstel.



Alle pootjes moesten individueel in het onder plankje gestoken worden, In totaal vijf onderdelen die perfect uitgelijnd moeten worden om correct aan het model bevestigd te worden. Nogal een opgaaf. Ik heb het even geprobeerd eronder te passen en dit ging totaal niet. Ik heb er even vergeten een foto van te maken, maar het idee is duidelijk. Dus moest ik zelf maar aan de klus.

Eerst maar een malletje maken.







Dit was nog behoorlijk intensief om alles goed uit te meten, op te lijnen en RECHT te snijden. Maar uiteindelijk goed gelukt. lijkt me zo.



Ik heb de Eduard pootjes eraf gezaagd en deze twee foto's geven een indruk hoe de Eduard pootjes sowieso niet hadden gepast op mijn model. Maar dat komt ook doordat het nogal anders in elkaar zit dan de D.VII van Eduard. Het voorste pootje is te kort en het achterste pootje te lang.





Dus ja... Ik heb de Eduard pootjes eraf gezaag en de bevestigingspunten even ingeboord. Ik heb wel een hele tijd na moeten denken over wat voor materiaal ik nu moest gebruiken voor de pootjes. Fokker gebruikte hiervoor enigzins afgeplatte stalen buizen. Ronde koperdraadjes zoals ik voor het motorframe gebruikte zouden erg lelijk zijn. Als ik plastic staaf gebruikte en dit af zou vijlen tot de juiste vorm, dan zou dat veel te slap zijn. Dus ging ik nog eens door de onderdelen doos spitten. En ik vond een koperbuisje met een buitendiameter van 0.8mm.



Koper is relatief zacht en het liet zich gemakkelijk plat drukken. Ik had ook een messingbuisje, maar messing is daar te stijf voor en zal in de lengte doorbreken. De koperdraadjes die ik voor de rest van het frame had gebruikt lieten zich niet plat drukken. Maar bij de koperen buisjes ging dit hardstikke gemakkelijk! En zo begonnen dus eindeloze vijl en pas sessies om de koperbuisjes op maat te maken. Ik heb ze met superlijm in het onderplankje vast gezet en van boven zette ik ze in de mal die ik had gemaakt.



Uiteindelijk niet een een al te gek resultaat. Aan deze kant van het vliegtuig leek het redelijk te passen. Aan de rechterkant was het echter een ramp. De mal die ik had gemaakt bleek bijna op maat te zijn. Ik moet de koperen buisjes er uit trekken en opnieuw oplijnen. Maar ik ben vooral heel erg blij dat ik een methode heb gevonden om zelf gestroomlijnde 'struts' te maken en die op een accurate manier in te passen.



In het bovenstaande shot kun je nog even het motorcompartiment bewonderen. Dat doe ik namelijk ook Ik ben nu even aan het oefenen voor de LLTM, http://www.lowlandtigermeet.com/ maar daarna ga ik weer lekker aan de modelbouw.

Maar goed dat die Eduard-pootjes niet pasten want dit is veel mooier!
Mooi om te zien hoe je te werk gaat, met malletje en al.

Het is gewoon een, haast, complete scratch build geworden!
Pracht oplossingen vind je telkens weer.
Mooi gedaan met het landingsgestel.

Mooi opgelost, Pieter. Dat van die onderstel pootjes komt vaak voor (althans bij mijn WW I modellen), met als resultaat dat de wielen op de verkeerde plaats onder het vliegtuig terecht komen, ondanks alle moeite om het zaakje goed te stellen. Op zich zou in een kit tenminste een (tekening van een) malletje om het onderstel wel goed aan te brengen opgenomen moeten zijn. Maar dat gaat dan wel ten koste van creatieve oplossingen

Rob

Bedankt voor de commentaren jongens, het is vooral een goede oefening. Want de vleugelstijlen gaan ook totaal niet passen. Dus met het onderstel kan ik lekker oefenen in het goed uitlijnen en geduldig op maat vijlen van plat gedrukte buisjes.

Het is een hele, hele lange tijd geleden dat ik bezig ben geweest met modelbouw. Ik heb me een tijdje bezig gehouden met het knutselen aan Joysticks, maar op een gegeven moment is dat ook wel klaar. En ja, wat ga je dan bouwen?? Maar verder met de C.I dus.

Als eerste maar het gat in de romp dichten. Hierachter bevind zich allemaal kleine geheimpjes die geen enkele modelbouwer wil laten zien. Het geultje aan de linkerkant is bestemd voor de vickers mitrailleur.



Excuus voor de kwaliteit van de foto, maar zo moet het er uit gaan zien.



Verder heb ik een setje ailerons gemaakt voor de bovenvleugel. Dus moet ik weer ribben inkrassen in een stukje plastic. Maar daar ben ik inmiddels zeer bedreven in geworden.



Even kijken of ze wel goed passen... Lijkt me geen probleem.



Wat ik even vergeten ben om te fotograferen is dat ik nog een stukje hout tussen de twee ingekraste stukjes plastic heb gelijmd zodat de ailerons een realistischer profiel krijgen. Maar okee, zo interesant is dat ook niet. De ailerons zijn een stuk eenvoudiger te maken dan de vleugels. Een leuk klein detail leek me om de drie scharnierpunten er in te maken.



Ik heb uitkepingen gemaakt en er dubbel geslagen koperdraad in gelijmd.



Het is lastig om de stukjes koperdraad geheel vlak te schuren, dus heb ik maar gaten in het zachte hout van de vleugel geboord zodat de scharnieren er in vallen. Zo zit de aileron rete-strak tegen de vleugel en is er net genoeg 'kier' te zien om het een overtuigend rolroer te laten lijken.



Echt veel details hoef ik niet meer te fabriceren. Maar er moeten nog veel kleine putjes en randjes worden geplamuurd en geschuurd. Dat is vooral tijdrovend werk vanwege de droogtijd van plamuur. Éénvoudig maar saai werk dus.

Maar wat ziet het er gaaf uit. Goed dat je weer verder gaat.

René

Zucht van verlichting. Ik dacht dat het onderwerp langzaam weggepieterd was. Ga zo door.

Rob

prachtig... een topwerk in wording....