Tja, het is inmiddels al een tijdje geleden. Ik ben ook bezig met een andere hobby namelijk. En dat heeft te maken met onderstaand plaatje.
Maar ik ben wel ietsje verder gegaan met de Fokker C.I. Ik had even een beetje 'genoeg' van de detailering romdom de motor en besloot een ander karweitje aan te pakken. Het onderstel. Hoewel Eduard een goede fabrikant is, had ik zo mijn bedenkingen rondom hun constructie van het onderstel.
Alle pootjes moesten individueel in het onder plankje gestoken worden, In totaal vijf onderdelen die perfect uitgelijnd moeten worden om correct aan het model bevestigd te worden. Nogal een opgaaf. Ik heb het even geprobeerd eronder te passen en dit ging totaal niet. Ik heb er even vergeten een foto van te maken, maar het idee is duidelijk. Dus moest ik zelf maar aan de klus.
Eerst maar een malletje maken.
Dit was nog behoorlijk intensief om alles goed uit te meten, op te lijnen en RECHT te snijden. Maar uiteindelijk goed gelukt. lijkt me zo.
Ik heb de Eduard pootjes eraf gezaagd en deze twee foto's geven een indruk hoe de Eduard pootjes sowieso niet hadden gepast op mijn model. Maar dat komt ook doordat het nogal anders in elkaar zit dan de D.VII van Eduard. Het voorste pootje is te kort en het achterste pootje te lang.
Dus ja... Ik heb de Eduard pootjes eraf gezaag en de bevestigingspunten even ingeboord. Ik heb wel een hele tijd na moeten denken over wat voor materiaal ik nu moest gebruiken voor de pootjes. Fokker gebruikte hiervoor enigzins afgeplatte stalen buizen. Ronde koperdraadjes zoals ik voor het motorframe gebruikte zouden erg lelijk zijn. Als ik plastic staaf gebruikte en dit af zou vijlen tot de juiste vorm, dan zou dat veel te slap zijn. Dus ging ik nog eens door de onderdelen doos spitten. En ik vond een koperbuisje met een buitendiameter van 0.8mm.
Koper is relatief zacht en het liet zich gemakkelijk plat drukken. Ik had ook een messingbuisje, maar messing is daar te stijf voor en zal in de lengte doorbreken. De koperdraadjes die ik voor de rest van het frame had gebruikt lieten zich niet plat drukken. Maar bij de koperen buisjes ging dit hardstikke gemakkelijk! En zo begonnen dus eindeloze vijl en pas sessies om de koperbuisjes op maat te maken. Ik heb ze met superlijm in het onderplankje vast gezet en van boven zette ik ze in de mal die ik had gemaakt.
Uiteindelijk niet een een al te gek resultaat. Aan deze kant van het vliegtuig leek het redelijk te passen. Aan de rechterkant was het echter een ramp. De mal die ik had gemaakt bleek bijna op maat te zijn. Ik moet de koperen buisjes er uit trekken en opnieuw oplijnen. Maar ik ben vooral heel erg blij dat ik een methode heb gevonden om zelf gestroomlijnde 'struts' te maken en die op een accurate manier in te passen.
In het bovenstaande shot kun je nog even het motorcompartiment bewonderen. Dat doe ik namelijk ook
Ik ben nu even aan het oefenen voor de LLTM,
http://www.lowlandtigermeet.com/ maar daarna ga ik weer lekker aan de modelbouw.