Special Hobby, 1/32, Mitsubishi A5M4 “Claude”
Geschiedenis;
In 1934 gaf de Japanse Keizerlijke Marine een specificatie uit voor het ontwerp van een nieuw modern gevechtsvliegtuig dat een maximale snelheid van 350 km/h op 3.000 m moest kunnen behalen en in staat te klimmen tot 5.000 m in 6,5 minuten.Deze specificatie, 9-shi, produceerde ontwerpen van Mitsubishi en Nakajima.
Mitsubishi kreeg de taak om de nieuwe jager te gaan ontwikkelen. Onder leiding van Jiro Hirokoshi ( die later de beroemde Zero ontwierp), werd de Ka-14 ontwikkeld.
Een volledig metalen laagdekker, met een dunne elliptische omgekeerde meeuwvleugel en een vast landingsgestel. Het eerste prototype, aangedreven door een 447 kW (600 pk) Nakajima Kotobuki 5 stermotor, vloog op 4 februari 1935. Het vliegtuig overtrof de eisen van de specificatie, en een maximum snelheid van 450 km/h wordt bereikt. Het tweede prototype was uitgerust met een gewone “rechte” vleugel en na diverse wijzigingen en verschillende prototypes met verschillende modificaties ( o.a. andere motor, dihedral), werd tot de productie bevolen. Het model werd in productie genomen onder de aanduiding “Navy type 96 Carrier fighter model 1” in het kort A5M1.
Nieuwe versies werden ontwikkeld en aan front eenheden geleverd. De modellen verschilden in motor, vorm van romp, cowling en windscherm. De eerste 124 stuks van de A5M2-B werden geleverd met een gesloten canopy, wat niet in de “smaak” viel bij de piloten ondanks de vele voordelen en werd weer bij de latere A5M2-B toestellen vervangen voor een open windscherm.
Het laatste type, dat tevens het meest geproduceerd werd, was de A5M4 met een totaal van 780 machines. Dit type werd ook geproduceerd als tweezitter lestoestel, met de aanduiding A5M4-K.
De eerste A5M versie werden gebruikt tijdens de “onverklaarde” oorlog tussen China en Japan. De prestaties van de A5M waren een volledige verrassing voor de Chinese piloten omdat deze tot dan toe alleen met dubbeldekkers te maken hebben gehad zoals de Nakjima A2N en A4N.
De nieuwe en “up to date” Japanse Claudes waren geduchte tegenstanders. Dankzij de uitmuntende prestaties werden deze zelfs ingezet tijdens het begin van de tweede wereld oorlog in de Stille Oceaan. Ze namen deel bij de aanval op de Filippijnen in december 1941 en zelfs in 1942 opereerden de Claudes nog van Japanse escort vliegdekschepen.
Vleugelspanwijdte; 11 mtr. Lengte; 7,56 mtr Max. snelheid; 426 km/u Plafond; 9830 mtr. Actieradius; 1245 Km
De kit;
De doos ;
Hierin zaten de grijze sprues van opvallend zacht plastic, een zakje met PE en een zakje met resin onderdelen voor de cockpit en motor( Er zaten ook onderdelen voor de cockpit en motor aan de sprues maar deze waren niet zo mooi gedetailleerd.)
Een deel van de resin onderdelen voor in de cockpit. Het dashboard was veeeeeeel te groot een moest flink aan getrimd worden.
De PE gordels. Normaal zou ik eerst de stoel verven en met Revell clear deze vastplakken. Nu had ik de gordels vast gemaakt met Tamiya extra thin op de onbeschilderde stoel. Stoel had ik ingesmeerd met extra thin en wanneer het plastic zacht werd heb ik zachtjes de gordels erin gedrukt. Ik moet zeggen dat ze snel vast zaten! En geen geklooi met lijm! (Het stoeltje ziet er in “real-life” beter uit.)
Motor, hier werd naderhand nog wat aan gepimpt met Evergreen rods, ik zou alleen niet weten wat het is of hoe het heet……..
Uitlaten een beetje uitgehold met een boortje.
Aaah, daar is ‘ie….. motor met oppimpsel.
Hier in te zien in een “real-life” A5M.
Romp en vleugels bevestigd; heb aan de rechter vleugelwortel een hoop weg moeten schuren. Er zat duidelijk een hoogte verschil in. Naderhand zag ik een bouwverslag op een Engelse site waarin geadviseerd werd om in de vleugel een stuk plastic te plaatsen zodat de vleugel rand omhoog komt waardoor dit beter past……tja, misschien moet ik de volgende keer me beter voorbereiden en eerst info vergaren voordat ik ga bouwen. Vleugeldelen hadden overigens geen “locator tabs” , van die pinnetjes die in de gaatjes van het te plakken deel vallen. Op de linkervleugel zat in het midden ook een bobbel die ik weg heb moeten schuren.
Motor ( helemaal geverfd) , landingsgestel en propeller. De laatste had gewoon een klein nokje waaraan je deze vast kon plakken aan de motor. Ik heb de prop doorboord en een koperen buis eraan geplakt zodat de propeller kan draaien. Niet dat ik ermee wil spelen maar meer voor het gevoel dat ik de stand kan veranderen als ik er niet tevreden over zou zijn.
Omdat ik er geen vertrouwen in had dat het PE-spul daadwerkelijk zou blijven zitten onder de vleugels en aan het landingsgestel, heb ik van Evergreen zelf oogjes gemaakt.
Onderkant…. Kan niet zeggen dat alles mooi en netjes paste. Heb flink moeten schuren om de randen van de onderkant van de vleugel mooi aan te laten sluiten aan de romp.
Windscherm erop geplakt. Het is niet het windscherm die op de bouwtekening stond aan gegeven maar de andere was erg bekrast. Naderhand bleek dat de Special Hobby niet goed zijn werk had gedaan en bleek het windscherm die ik heb gebruikt de juiste te zijn!
Deze , als ik me niet vergis heten ze actuators, heb ik ook gescratcht van Evergreen omdat de PE delen snel verbogen en omdat ik bang was dat het niet vast zou blijven zitten. En ik moet zeggen ..ze zitten goed vast!
In de primer.
Roundels gesneden uit afplaktape.
De kit wordt in de kleurtjes als op de boxart gespoten en is het vliegtuig van PO 1/c Matsuo Hagiri, Soryu- air group, zomer 1939. Matsuo Hagiri was bekend om zijn grote snor. Op 4 okt. 1940 is hij samen met 3 andere piloten geland op een vijandelijk ( chinees) vliegveld, waar ze Chinese vliegtuigen hebben “gesloopt” en de commandopost in de hens hebben gezet! Hij overleefde de oorlog met een score van 13 bevestigde overwinningen.
Dhr. Hagiri tijdens zijn bezoekje in China.
Al enkele kleurtjes erop gedaan. De bedoeling was om met Tamiya verf te spuiten en eerst met wit te beginnen, maar deze deed niet wat ik had gehoopt en kan ik die witte zooi eraf halen. Toen alles weer schoon was ben maar met Revell enamels begonnen, helaas had ik geen “goede” witte verf meer. De verf was klonterig geworden dus ik was toen maar met rood en zwart aan de slag gegaan, en kwam na de spuitsessie erachter dat ik nog een potje Revell airbrush verf mat wit had…….
Toen alles afplakken. Ik heb voor sommige maten stukken tape gebruikt al referentiepunten toen ik deze eraf trok, trok ik meer eraf dan alleen tape.
Heb die stukken geschuurd zodat de overgang van die kale plek naar laklaag glad werd en hierna verf over gespoten…. Wit uit het gevonden potje om precies te zijn.
De prop; deze heb ik eerst rood gespoten, de rode streepjes afgeplakt en daarna Humbrol Chrome uit de spuitbus erover. Achterkant van de props had ik zwart gemaakt.
Toen naar de eindstreep…..dacht ik.
Ik heb enkele foto’s bekeken van de A5M. Ik dacht eerst dat ze allemaal bare-metal waren, toen las ik dat ze bare-metal waren met een vernis laag erover tegen corrosie. Daarna las ik weer in de bouwbeschrijving en op internet dat deze vernislaag door UV licht goudgeel werd. Toen bekeek de foto’s weer eens goed en leken sommige Claudes inderdaad blank aluminium te zijn maar andere weer alsof ze wit of licht grijs geverfd waren.
Bare metal ( tenminste deze foto geeft mij dat idee.)
Wit of grijs;
Een door de Russen buitgemaakte Claude waar de Hinumarus van verwijderd zijn, waardoor het verschil duidelijk is te zien tussen blank metaal en lak.
Enfin… ik heb toen besloten om het ding mat aluminium te maken. Heb toen Revell zilver, de kant en klare verf voor de AB uit zo’n glazen potje, gemengd met licht grijs. Alles afgeplakt, heb de hele zooi gespoten en de afplakband eraf gehaald……….
Dat wordt weer lekker schuren, afplakken en spuiten! Zal de kachel in de garage maar alvast aan zetten, gezien de tempratuur de komende dagen….
Dat was het, tot de volgende update.