@ Rene: Bedankt voor de complimenten. Een hele eer van een helicopterbouwer. Hoe gaat het eigenlijk met de S.12?

De cabanestijlen zitten erop. Ze waren allemaal van gelijke lengte, en dat zou tot een negatieve invalshoek van de vleugel geleid hebben. Niet echt correct dus. Daarom heb ik de voorste syijlen verlengd met een klein schijfje 1 mm plastic staf. Misschien plak ik er nog een stroomlijn staartje aan als de vleugel er op zit.



De romp staat nu in de glans vernis (de witte piefjes zijn nu ook grijs). Daarna komen de decals er op en kan ie zijdeglans afgewerkt worden. Dan de rest van de samenbouw.

Rob

Aauuwww

Wat in het vat zit, verzuurt niet. Eerst mijn lopende Russische heligroep af zien te ronden met heel veel bouwers die hun/haar/zijn model gaan afbouwen (hoop ik).

René

De decals op de romp aangebracht met ruim Set en Sol en de vleugel ook in de glans gezet. Als de decals op de onderkant daarvan aangebracht zijn en romp en vleugel gesealed zijn met zijdeglans vernis kan de samenbouw beginnen.



Ik heb ook de cabane struts op maat gevijld zodat de vleugel goed aanligt en recht zit. Een van de montage holletjes in de vleugel moest ook een beetje "verschoven" worden om de vleugel symmetrisch er op te krijgen.



Rob

"Twee kabels naar het richtingsroer lijken me trouwens vreemd, maar dat geldt wel voor meer dingen die ze daar verzonnen."


Tja...het is wel een vliegtuig, hè? Het is gebruikelijk om alle bekabeling dubbel uit te voeren. Dat is wel zo veilig. Als er eentje breekt, heb je
altijd nog een tweede. Kijk ook eens naar de hoogteroeren van vliegtuigen. Het hoogteroer is vaak één geheel of de vlakken zitten intern aan
elkaar vast. Aan beide zijden van het vliegtuig lopen kabels vanuit de romp naar het roer. Ook dubbel, dus.
Bekijk de gele Nederlandse Tiger Moth maar eens, daar kan je alle bekabeling goed zien. Ook hier is alles dubbel uitgevoerd.
Was heel normaal in die tijd en tot de dag vandaag zijn vliegtuigen voorzien van extra beveiligingen. Drie- en soms zelfs viervoudig !!

Veilig gevoel, toch ?

________
Erik.

Toen ik de decals op de romp wilde sealen met zijdeglans vernis (dit keer 50/50 matte en glans vernis van Revell met een paar druppels terpentine), losten ze spontaan op. Dat had ik nog nooit gehad met decals van Omega Models, ze waren altijd goed bestand tegen verf op terpentinebasis. Kennelijk dit keer ALPS decals, en aangezien er geen "spares" op het velletje zaten, kon ik niets testen. Er zat dus niets anders op dan nieuwe decals te maken, waarvoor ik de RAF WW2 fonts van 1.JaVA_Platypus gebruikt.



Meteen de letters iets minder iel gemaakt, de inktjet print gesealed met Microscale decal fluid. Voor de Finse nationaliteitstekens had ik nog wat spares van de juiste grootte over van een Fokker D.XXI setje. Voor de zekerheid heb ik alle decals, de originele op de vleugel en de andere op de romp (die overigens wel tegen enamel vernis kunnen) gesealed met Revell acryl glans vernis op water basis. Daarna romp en vleugel afgewerkt met een laagje zijdeglans vernis volgens bovenstaand recept. Dat ging nu goed. Daarna de vleugel op de cabane struts uitgelijnd en vastgeplakt met dikke secondenlijm.





Toen dat droog was de grote vleugelstijlen op maat gemaakt (ze waren een milimeter of drie te lang, wat beter is dan te kort, wat vaak de standaard is in resin kits), schuin afgeschuurd om een goede passing op romp en vleugel te krijgen en vastgelijmd met dunne secondenlijm.



Ondanks het gebruik van ruim Set en Sol vertonen de decals onder de vleugel een beetje silvering.



Tot slot nog een vooraanzicht.



Hij ziet er ondanks de plompe romp toch best snel uit.

Rob

Een kleine update. De resterende vleugelstijlen zitten er op. Gemaakt van 0,9 mm plastic staf. Ook de vier stijlen van 0,65 mm staf voor het horizontale staartvlak vastgelijmd. Ik heb het "verenstaal" dat in de kit zat maar niet gebruikt, plastic werkt makkelijker. De staartsteun zit er ook op.



Tegelijkertijd ook nog een pijpje aan de linkerkant van de neus geplaatst (0,9 mm staf met een gaatje van 0.7 mm er in geboord). Het stond op de foto van de KO-66, maar ik heb geen flauw idee waarvoor het dient.





Ik heb ook de twee stuurstangen voor de rolroeren tussen vleugel en bovenkant romp gemaakt van 0,25 mm metaaldraad. In de 0,4 mm gaatjes geprikt, die ik al voor de samenbouw geboord had.



Daarna heb ik alle gaatjes voor de stuurkabels weer open geboord. Dat was wel nodig na al die lagen vernis. Ik ben nu bezig met het onderstel. Daar moet aardig wat aan gecorrigeerd worden om het passend en symmetrisch te krijgen.

Rob

Het landingsgestel is nu aan de beurt. De montagegaten heb ik met passende boortjes een beetje dieper gemaakt en de uiteinden van de V-stijlen daaron passend gemaakt. Een van de gaten zat tenminste 2 mm fout; ik denk een gevolg van het torderen van de romp tijdens het gieten. De vorm had ik met veel schuren al gecorrigeerd, maar de gaten blijven natuurlijk op hun plek zitten. Gelukkig waren de meegegoten gaten niet diep, dus de "deuk" valt niet erg op. De pootjes zijn met een stukje plastic van 37 mm lang en dikke secondelijm in de goede spreidstand gezet.



Daarna de afsteunstijlen met het rubber dampingspakket. Die waren te kort, dus heb ik alleen de demper gebruikt en er langere stroomlijnprofielstijlen aan vast gelijmd (ik had hier een foto van, maar die heb ik per ongeluk weggegooid). Met trial and error op de goede lengte gemaakt en spanningsvrij vastgelijmd met dunne secondenlijm.



De stijlen naar de bovenkant van de cabanestijlen heb ik gemaakt van stroomlijn profiel uit mijn scrapbox, en niet van het metaaldraad, dat in de kit zat. Volgens de foto's waren ze in werkelijkheid ook profielstijlen.





Een achteraanzicht, waar duidelijk het "nut" van stroomlijnprofielstijlen uit blijkt: het ziet er lichter uit dan wanneer je ronde profielen gebruikt, en het is toch lekker stevig.



Rest nog wat klein spul (oliekoeler, windschermen) en natuurlijk roeren en stuurkabels en wat wheatering. De kist had geen verspanning, dus daarop kan ik mij niet uitleven.

Rob

Kan het komen dat ze te kort waren, omdat ze net onder een andere hoek geplaatst moeten worden? Iets meer naar binnen is dus korter en dan zouden ze welllicht wel passen. Ook staan ze dan meer in het verlengde met de steunen die erboven zitten.


René

@ Rene: Op deze foto is te zien dat er wel een knik zit tussen de bovenste en de onderste stijl. Hoeveel is altijd moeilijk uit een foto af te leiden.



Ook andere foto's van de Finse versie laten zo'n knik zien (zie ook mijn klad verslag op http://www.hollandaircraft.nl/K04%20NVI%20FK%2031.pdf. De tekening is een reconstructie gemaakt door Omega Models, waar ze zich overigens zelf niet aan gehouden hebben (zie de negen cilinders). En het verschil was niet een paar milimeter, maar meer dan een halve centimeter. Ik heb er nu voor gekozen om de afstand van het kruispunt langs de vleugelstijl tot de vleugel en de spreidstand tussen de twee V-stijlen hetzelfde te houden als op de schets. Echte tekeningen van de FK.31 bestaan helaas niet (meer).

Rob

Was op zich ook een beetje gemeen om juist dat plaatje te plaatsen, op je andere foto's was inderdaad een knik te zien. Maar qua krachtsafdracht is het logischer dat ze in elkaars verlengde liggen.

René